اپیکتتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


اِپیکْتِتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م)(Epictetus)<br>
اِپیکْتِتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م)(Epictetus)<br>از بانفوذترین فیلسوفان رواقی‌مسلک یونانی. برده بود و در آسیای صغیر به‌ نیا آمده بود. در حدود ۶۸م از قید بردگی‌ رهایی یافت، دیوکلتیانوس<ref>Diocletian</ref> او را در حدود ۹۰م از رم اخراج کرد. اغلب ایام عمر را افلیج بود. معروف است که محبوبیت و احترامی عظیم داشت و مطابق با تعالیم رواقی در نهایت سادگی می‌زیست. تعالیم یا ''گفتارها''<ref>Discourses</ref>ی او از طریق یادداشت‌های شاگردش فلاویوس آریانوس<ref>Flavius Arrianus</ref> به دست ما رسیده است. در این گفتار‌ها بر خضوع، فروتنی و نیکوکاری تأکید می‌شود و انسان را به خودسازی از طریق تلاش برای نیل به کف نفس و استقلال از اوضاع و احوال بیرونی توانا و موظف می‌داند.<br><!--11093800-->
از بانفوذترین فیلسوفان رواقی‌مسلک یونانی. برده بود و در آسیای صغیر به‌دنیا آمده بود. در حدود ۶۸م از قید بردگی‌ رهایی یافت، دیوکلتیانوس<ref>Diocletian</ref>۱ او را در حدود ۹۰م از رم اخراج کرد. اغلب ایام عمر را افلیج بود. معروف است که محبوبیت و احترامی عظیم داشت و مطابق با تعالیم رواقی در نهایت سادگی می‌زیست. تعالیم یا ''گفتارها''<ref>Discourses</ref>۲ی او از طریق یادداشت‌های شاگردش فلاویوس آریانوس<ref>Flavius Arrianus</ref>۳ به‌دست ما رسیده است. در این گفتار‌ها بر خضوع، فروتنی و نیکوکاری تأکید می‌شود و انسان را به خودسازی از طریق تلاش برای نیل به کف نفس و استقلال از اوضاع و احوال بیرونی توانا و موظف می‌داند.
<br><!--11093800-->
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:یونان باستان]]
[[رده:یونان باستان]]

نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۲۶

اِپیکْتِتوس (ح ۵۵م ـ ۱۳۵م)(Epictetus)
از بانفوذترین فیلسوفان رواقی‌مسلک یونانی. برده بود و در آسیای صغیر به‌ نیا آمده بود. در حدود ۶۸م از قید بردگی‌ رهایی یافت، دیوکلتیانوس[۱] او را در حدود ۹۰م از رم اخراج کرد. اغلب ایام عمر را افلیج بود. معروف است که محبوبیت و احترامی عظیم داشت و مطابق با تعالیم رواقی در نهایت سادگی می‌زیست. تعالیم یا گفتارها[۲]ی او از طریق یادداشت‌های شاگردش فلاویوس آریانوس[۳] به دست ما رسیده است. در این گفتار‌ها بر خضوع، فروتنی و نیکوکاری تأکید می‌شود و انسان را به خودسازی از طریق تلاش برای نیل به کف نفس و استقلال از اوضاع و احوال بیرونی توانا و موظف می‌داند.

  1. Diocletian
  2. Discourses
  3. Flavius Arrianus