هوماسون، میلتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\4' به '<!--4') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هوماسون، میلْتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲)(Humason, Milton)<br> | هوماسون، میلْتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲)(Humason, Milton)<br> | ||
<p>اخترشناس امریکایی. به بررسی طیف‌شناختی | <p>اخترشناس امریکایی. به بررسی طیف‌شناختی کهکشان<ref>galaxy</ref>های دوردست و برآورد سرعت آن‌ها براساس انتقال به سرخ<ref>red shift</ref>شان پرداخت. در داج سنترِ<ref>Dodge Centre</ref> مینه‌سوتا زاده شد. در ۱۴سالگی مدرسه را ترک کرد تا راهی به رصدخانۀ مانت ویلسون<ref>Mount Wilson</ref> در کالیفرنیا<ref>California</ref> بیابد. برای مدتی استربان کاروانی باری بود که مصالح ساختمانی این رصدخانه را از سیِرا مادره<ref>Sierra Madre</ref> می‌آورد. در ۱۹۱۷، سرایدار و از کارکنان رصدخانۀ مانت ویلسون شد، اما به‌سرعت ترقی‌کرد و در ۱۹۱۹، دستیار اخترشناس شد. از ۱۹۵۴، اخترشناس رصدخانه‌های مانت ویلسون و مانت پالومار<ref>Mount Palomar</ref> بود. در رصدخانۀ مانت ویلسون، در طرح جامع بررسی خصوصیات کهکشان‌ها مشارکت داشت که ادوین هابل<ref>Edwin Hubble</ref> آن را به راه انداخته بود (۱۹۲۸). این طرح مجموعۀ منظمی از رصدهای طیف‌شناختی را شامل می‌شد که برای آزمودن و بسط رابطه‌ای انجام می‌شدند که هابل بین انتقال به سرخ و قدرهای ظاهری<ref>apparent magnitudes</ref> کهکشان‌ها یافته بود. اما به‌علت درخشندگی<ref>brightness</ref> سطحی کم کهکشان‌ها، تشخیص فنی آن‌ها دشوار بود. هوماسون روش کار را ابداع کرد و بیشترین پرتوگیری‌ها و اندازه‌گیری‌ها را صورت داد. سرعت ۶۲۰ کهکشان را اندازه گرفت و در ۱۹۵۶، نتایجی را منتشر ساخت که هنوز هم مرجع اکثر مقادیر شناخته‌شدۀ به سرعت شعاعی<ref>radial velocities</ref> کهکشان‌های معمولی است.</p><br><!--41161700--> | ||
<br><!--41161700--> | |||
[[رده:اخترشناسی]] | [[رده:اخترشناسی]] | ||
[[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | [[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۸
هوماسون، میلْتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲)(Humason, Milton)
اخترشناس امریکایی. به بررسی طیف‌شناختی کهکشان[۱]های دوردست و برآورد سرعت آن‌ها براساس انتقال به سرخ[۲]شان پرداخت. در داج سنترِ[۳] مینه‌سوتا زاده شد. در ۱۴سالگی مدرسه را ترک کرد تا راهی به رصدخانۀ مانت ویلسون[۴] در کالیفرنیا[۵] بیابد. برای مدتی استربان کاروانی باری بود که مصالح ساختمانی این رصدخانه را از سیِرا مادره[۶] می‌آورد. در ۱۹۱۷، سرایدار و از کارکنان رصدخانۀ مانت ویلسون شد، اما به‌سرعت ترقی‌کرد و در ۱۹۱۹، دستیار اخترشناس شد. از ۱۹۵۴، اخترشناس رصدخانه‌های مانت ویلسون و مانت پالومار[۷] بود. در رصدخانۀ مانت ویلسون، در طرح جامع بررسی خصوصیات کهکشان‌ها مشارکت داشت که ادوین هابل[۸] آن را به راه انداخته بود (۱۹۲۸). این طرح مجموعۀ منظمی از رصدهای طیف‌شناختی را شامل می‌شد که برای آزمودن و بسط رابطه‌ای انجام می‌شدند که هابل بین انتقال به سرخ و قدرهای ظاهری[۹] کهکشان‌ها یافته بود. اما به‌علت درخشندگی[۱۰] سطحی کم کهکشان‌ها، تشخیص فنی آن‌ها دشوار بود. هوماسون روش کار را ابداع کرد و بیشترین پرتوگیری‌ها و اندازه‌گیری‌ها را صورت داد. سرعت ۶۲۰ کهکشان را اندازه گرفت و در ۱۹۵۶، نتایجی را منتشر ساخت که هنوز هم مرجع اکثر مقادیر شناخته‌شدۀ به سرعت شعاعی[۱۱] کهکشان‌های معمولی است.