وصال شیرازی، محمدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\4' به '<!--4') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
وِصال شیرازی، محمّدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)<br> | وِصال شیرازی، محمّدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)<br> | ||
<p>(معروف به میرزا کوچک؛ متخلص به وصال) شاعر و خوشنویس ایرانی. صدایی خوش داشت. تار مینواخت و در نقاشی و تذهیب و صرافی مهارت داشت. در مدح | <p>(معروف به میرزا کوچک؛ متخلص به وصال) شاعر و خوشنویس ایرانی. صدایی خوش داشت. تار مینواخت و در نقاشی و [[تذهیب]] و صرافی مهارت داشت. در مدح [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلیشاه]]، [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه]] و حسینعلی میرزا، فرمانروای فارس نیز اشعاری دارد. با حکیم [[قاآنی، میرزا حبیب (شیراز ۱۲۲۳ـ تهران ۱۲۷۰ق)|قاآنی]] نشستوبرخاست داشته است. از مهمترین شعرای دورۀ [[بازگشت ادبی|بازگشت]] است و در سرودن [[غزل (ادبیات)|غزل]] از شیوۀ [[سعدی، مصلح الدین (شیراز ح ۶۰۶ـ ح ۶۹۱ق)|سعدی]] و [[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]] پیروی میکرد. مرثیهسرای زبردستی بود و در اواخر عمر نابینا شد. از آثارش: ''صبح وصال'' در تقلید از ''[[گلستان]]'' سعدی؛ ''دیوان اشعار'' (تهران، ۱۳۶۴ش)؛ مثنوی ''بزم وصال'' در ۷هزار بیت؛ ترجمۀ'' اطواقالذهب'' زمخشری از عربی به فارسی؛ ''[[شیرین و فرهاد]]'' [[وحشی بافقی، محمد (بافق ۹۳۹ـ یزد ۹۹۱ق)|وحشی]] را، که ناتمام بود، پی گرفت، اما نتوانست آن را بهانجام برساند. ۶۷ جلد قرآن نوشت که از گنجینههای هنری بهشمار میآید. ''دیوان کامل وصال شیرازی'' بهچاپ رسیده است (شیراز، ۱۳۷۸ش).</p> | ||
<br><!--40090800--> | <br><!--40090800--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۵
وِصال شیرازی، محمّدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)
(معروف به میرزا کوچک؛ متخلص به وصال) شاعر و خوشنویس ایرانی. صدایی خوش داشت. تار مینواخت و در نقاشی و تذهیب و صرافی مهارت داشت. در مدح فتحعلیشاه، محمدشاه و حسینعلی میرزا، فرمانروای فارس نیز اشعاری دارد. با حکیم قاآنی نشستوبرخاست داشته است. از مهمترین شعرای دورۀ بازگشت است و در سرودن غزل از شیوۀ سعدی و حافظ پیروی میکرد. مرثیهسرای زبردستی بود و در اواخر عمر نابینا شد. از آثارش: صبح وصال در تقلید از گلستان سعدی؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۶۴ش)؛ مثنوی بزم وصال در ۷هزار بیت؛ ترجمۀ اطواقالذهب زمخشری از عربی به فارسی؛ شیرین و فرهاد وحشی را، که ناتمام بود، پی گرفت، اما نتوانست آن را بهانجام برساند. ۶۷ جلد قرآن نوشت که از گنجینههای هنری بهشمار میآید. دیوان کامل وصال شیرازی بهچاپ رسیده است (شیراز، ۱۳۷۸ش).