مشایخی، علیرضا (تهران ۱۳۱۸ش ): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مشایخی، علیرضا.jpg|بندانگشتی|علیرضا مشایخی]] | |||
مشایخی، علیرضا (تهران ۱۳۱۸ش)<br> | مشایخی، علیرضا (تهران ۱۳۱۸ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = علیرضا مشایخی | |عنوان = علیرضا مشایخی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>آهنگساز ایرانی. در آغاز نزد لطف‌الله مفخم | }}<p>آهنگساز ایرانی. در آغاز نزد [[مفخم پایان، لطف الله (تهران ۱۲۹۴ـ همان جا ۱۳۶۲ش)|لطف‌الله مفخم پایان]]، نوازندۀ [[ویولن]] ایرانی، افلیا کمباجیان، نوازندۀ [[پیانو]]، و [[ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)|حسین ناصحی]] به فراگیری آهنگ‌سازی پرداخت. در ۱۳۳۷ش راهی [[اتریش]] شد و در آکادمی موسیقی وین نزد هانس یلینگ و کارل شیسکه در این رشته ادامه تحصیل داد. پس از پایان تحصیل و در سال‌های اقامتش در ایران، در سال‌های پیش از انقلاب، بخشی از آثار او را [[ارکستر سمفونیک تهران]] به رهبری [[مشکات، فرهاد (۱۳۱۶ش)|فرهاد مشکات]] اجرا کرد. مشایخی از تأثیرگذارترین آهنگ‌سازان در زمینۀ شناساندن موسیقی مدرن به جامعه موسیقی ایرانی است. او در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی در [[نیویورک]] به‌سر برد و پس از بازگشت، فعالانه ایده‌های خود را در این زمینه پی گرفت؛ و «ارکستر موسیقی نو» در تهران (۱۳۷۴ش) را نیز در همین راستا تأسیس کرد. مشایخی در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، نیز تدریس می‌کند. یک لوح فشرده از آثار او نیز به رهبری [[صهبایی، منوچهر (تهران ۱۳۲۷ش)|منوچهر صهبایی]] در اروپا ضبط و منتشر شده است. ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های ''شرق و غرب''، ''لحظه‌ها''، و نیز ''کنسرتو برای اُبوآ و ارکستر زهی''، ''شور'' برای ارکستر بزرگ، ''تناقضات'' برای ارکستر زهی، ''و در این بداهه'' برای ویولن‌سل و ارکستر؛ همچنین کتاب‌های ''لحظه‌ها''، ''آموزش سلفژ''، و ''همۀ آن سال‌های بی‌خاطره''.</p> | ||
<br><!--38300000--> | <br><!--38300000--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۶
مشایخی، علیرضا (تهران ۱۳۱۸ش)
| علیرضا مشایخی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | آکادمی موسیقی وین |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| سبک | کلاسیک |
| آثار | تناقضات برای ارکستر زهی |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگساز ایرانی. در آغاز نزد لطف‌الله مفخم پایان، نوازندۀ ویولن ایرانی، افلیا کمباجیان، نوازندۀ پیانو، و حسین ناصحی به فراگیری آهنگ‌سازی پرداخت. در ۱۳۳۷ش راهی اتریش شد و در آکادمی موسیقی وین نزد هانس یلینگ و کارل شیسکه در این رشته ادامه تحصیل داد. پس از پایان تحصیل و در سال‌های اقامتش در ایران، در سال‌های پیش از انقلاب، بخشی از آثار او را ارکستر سمفونیک تهران به رهبری فرهاد مشکات اجرا کرد. مشایخی از تأثیرگذارترین آهنگ‌سازان در زمینۀ شناساندن موسیقی مدرن به جامعه موسیقی ایرانی است. او در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی در نیویورک به‌سر برد و پس از بازگشت، فعالانه ایده‌های خود را در این زمینه پی گرفت؛ و «ارکستر موسیقی نو» در تهران (۱۳۷۴ش) را نیز در همین راستا تأسیس کرد. مشایخی در دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نیز تدریس می‌کند. یک لوح فشرده از آثار او نیز به رهبری منوچهر صهبایی در اروپا ضبط و منتشر شده است. ازجمله آثار اوست: آلبوم‌های شرق و غرب، لحظه‌ها، و نیز کنسرتو برای اُبوآ و ارکستر زهی، شور برای ارکستر بزرگ، تناقضات برای ارکستر زهی، و در این بداهه برای ویولن‌سل و ارکستر؛ همچنین کتاب‌های لحظه‌ها، آموزش سلفژ، و همۀ آن سال‌های بی‌خاطره.