مکتب فونتن بلو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
مکتب فونْتِن‌بلو (Fontainebleau School) | مکتب فونْتِن‌بلو (Fontainebleau School) | ||
مکتب مانریستی (شیوه‌گری)<ref>Mannerist</ref> | مکتب [[مانریسم|مانریستی]] (شیوه‌گری)<ref>Mannerist</ref> فرانسوی در نقاشی و مجسمه‌سازی. این مکتب در دربار [[فرانسوای اول (۱۴۹۴م ـ۱۵۴۷)|فرانسوای اول]]<ref>François I</ref> پا گرفت؛ او هنرمندان ایتالیایی را به [[فونتن بلو|فونتن‌بلو]]<ref>Fontainebleau </ref>، نزدیک [[پاریس، شهر|پاریس]]، دعوت کرد تا کلبۀ شکارگاهش را تزیین کنند. روسّو فیورنتینو<ref>Rosso Fiorentino</ref> در ۱۵۳۰م، و [[پریماتیتچو، فرانچسکو (ح ۱۵۰۴ـ۱۵۷۰)|فرانچسکو پریماتیتچو]]<ref>Francesco Primaticcio</ref> در ۱۵۳۲م، به آن‌جا رفتند. ایشان شیوۀ تزیینی متمایزی را از ترکیب نقش‌برجستۀ<ref>relief </ref> گچی و نقاشی ابداع کردند. آثار هنریِ شکل‌نما<ref>Figurative </ref> و سرشار از تزیینِ آنان، تا پایان قرن ۱۶م بر هنر [[فرانسه]] مسلط ماند. دیگر هنرمندان وابسته به این مکتب عبارت بودند از [[چلینی، بنونوتو (۱۵۰۰ـ۱۵۷۱)|بنونوتو چلّینی]]<ref>Benvenuto Cellini</ref>، [[آباته، نیکولو دل (ح ۱۵۰۹ـ۱۵۷۱)|نیکولو دل آباته]]<ref>Niccolò dell’Abbate</ref>، [[کوزن، ژان (ح ۱۴۹۰م ـ ح ۱۵۶۰)|ژان کوزن مهتر]]<ref>Jean Cousin the Elder</ref> و آنتوان کارون<ref>Antoine Caron</ref> (ح ۱۵۱۵ـ ح ۱۵۹۳م). (نخستین) مکتب فونتن‌بلو که از ۱۵۳۰ تا ۱۵۶۰م در اوج شکوفایی بود، در اواخر قرن ۱۶م به مکتبی موسوم به مکتب دوم فونتن‌بلو منتهی شد که اهمیت و شکوفایی کمتری داشت و از [[فلاندری، هنر|هنر فلاندری]]<ref>flemish art</ref> و مکتب بولونیا<ref>School of Bologna</ref> متأثر بود. ژاکوب بونل<ref>Jacob Bunel</ref> (۱۵۵۱ـ۱۶۱۴م)، توسن دوبروی<ref>Toussaint Dubreuil</ref> (۱۵۶۱ـ ۱۶۰۲م) و مارتَن دو فرمینه<ref>Martin de Fréminet</ref> (۱۵۶۷ـ۱۶۱۹م)، نمایندگان کم‌اهمیت‌تر این دوره بودند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۴
مکتب فونْتِن‌بلو (Fontainebleau School)
مکتب مانریستی (شیوه‌گری)[۱] فرانسوی در نقاشی و مجسمه‌سازی. این مکتب در دربار فرانسوای اول[۲] پا گرفت؛ او هنرمندان ایتالیایی را به فونتن‌بلو[۳]، نزدیک پاریس، دعوت کرد تا کلبۀ شکارگاهش را تزیین کنند. روسّو فیورنتینو[۴] در ۱۵۳۰م، و فرانچسکو پریماتیتچو[۵] در ۱۵۳۲م، به آن‌جا رفتند. ایشان شیوۀ تزیینی متمایزی را از ترکیب نقش‌برجستۀ[۶] گچی و نقاشی ابداع کردند. آثار هنریِ شکل‌نما[۷] و سرشار از تزیینِ آنان، تا پایان قرن ۱۶م بر هنر فرانسه مسلط ماند. دیگر هنرمندان وابسته به این مکتب عبارت بودند از بنونوتو چلّینی[۸]، نیکولو دل آباته[۹]، ژان کوزن مهتر[۱۰] و آنتوان کارون[۱۱] (ح ۱۵۱۵ـ ح ۱۵۹۳م). (نخستین) مکتب فونتن‌بلو که از ۱۵۳۰ تا ۱۵۶۰م در اوج شکوفایی بود، در اواخر قرن ۱۶م به مکتبی موسوم به مکتب دوم فونتن‌بلو منتهی شد که اهمیت و شکوفایی کمتری داشت و از هنر فلاندری[۱۲] و مکتب بولونیا[۱۳] متأثر بود. ژاکوب بونل[۱۴] (۱۵۵۱ـ۱۶۱۴م)، توسن دوبروی[۱۵] (۱۵۶۱ـ ۱۶۰۲م) و مارتَن دو فرمینه[۱۶] (۱۵۶۷ـ۱۶۱۹م)، نمایندگان کم‌اهمیت‌تر این دوره بودند.