نبی ها: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[File:39070400.jpg|thumb|تابلوي طلسم، اثر پل سروزيه]] | [[File:39070400.jpg|thumb|تابلوي طلسم، اثر پل سروزيه]] | ||
گروهی از نقاشان فرانسوی که در اواخر قرن ۱۹، با هدف شفاف‌سازی مفهوم مدرن در نقاشی تشکّل یافتند. یکی از پیروانِ گوگن<ref>Gauguin</ref> با نام پل سِروزیه<ref>Paul Sérusier </ref> آنان را گرد هم آورد، و نام گروه را از واژۀ عبری<ref>Hebrew </ref> نبیئیم<ref>Nabiim </ref> (انبیا) ساخت، زیرا این نقاشان سبک نوی گوگن را چونان نوعی تصویرپردازی دینی تلقّی می‌کردند. دیگر اعضای گروه عبارت بودند از موریس دنی<ref>Maurice Denis </ref>، که نظریه‌پرداز جنبش شد، پل رانسون<ref>Paul Ranson </ref>، کِی ایکس روسل<ref>K X Roussel </ref>، پیِر بونار<ref>Pierre Bonnard </ref>، ادوئار ووئیار<ref>Edouard Vuillard </ref>، و فلیکس والوتون<ref>Félix Vallotton </ref>. دنی در کتابش با عنوان فرعیِ ''نظریه‌ها''<ref>''Théories''</ref>، چکیدۀ مقصودشان را در این عبارت بیان کرد، «''از سمبولیسم و گوگن به‌سوی یک نظم کلاسیک نو''<ref>''From Symbolism and Gauguin towards a new Classic Order''</ref>». آنان می‌خواستند دربرابر امپرسیونیسم<ref>Intimism </ref>، برای مفهوم‌ها، قالبی زیبا‌شناسانه پیدا کنند (← [[سمبولیسم_(هنر)|سمبولیسم]])، و به استفادۀ تزیینی یا عاطفی از رنگ و کژکاری‌های خطی تمایل داشتند. ظاهراً یکی از فواید همکاری بونار و ووئیّار با گروه این بود که ضرورت نامی را برای هنر فاقد پشتوانۀ نظری خود، احساس کردند (← [[نقاشی_صحنه_خودمانی|نقاشی صحنۀ خودمانی]]). این جنبش بخشی از غلیان اندیشه‌هایی بود که زمینه‌ساز فوویسم<ref>fauvism | گروهی از نقاشان فرانسوی که در اواخر قرن ۱۹، با هدف شفاف‌سازی مفهوم مدرن در نقاشی تشکّل یافتند. یکی از پیروانِ [[گوگن، پل (۱۸۴۸ـ۱۹۰۳)|گوگن]]<ref>Gauguin</ref> با نام پل سِروزیه<ref>Paul Sérusier </ref> آنان را گرد هم آورد، و نام گروه را از واژۀ عبری<ref>Hebrew </ref> نبیئیم<ref>Nabiim </ref> (انبیا) ساخت، زیرا این نقاشان سبک نوی گوگن را چونان نوعی تصویرپردازی دینی تلقّی می‌کردند. دیگر اعضای گروه عبارت بودند از [[دنی، موریس (۱۸۷۰ـ۱۹۴۳)|موریس دنی]]<ref>Maurice Denis </ref>، که نظریه‌پرداز جنبش شد، پل رانسون<ref>Paul Ranson </ref>، کِی ایکس روسل<ref>K X Roussel </ref>، [[بونار، پیر (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)|پیِر بونار]]<ref>Pierre Bonnard </ref>، ادوئار ووئیار<ref>Edouard Vuillard </ref>، و فلیکس والوتون<ref>Félix Vallotton </ref>. دنی در کتابش با عنوان فرعیِ ''نظریه‌ها''<ref>''Théories''</ref>، چکیدۀ مقصودشان را در این عبارت بیان کرد، «''از سمبولیسم و گوگن به‌سوی یک نظم کلاسیک نو''<ref>''From Symbolism and Gauguin towards a new Classic Order''</ref>». آنان می‌خواستند دربرابر [[امپرسیونیسم]]<ref>Intimism </ref>، برای مفهوم‌ها، قالبی زیبا‌شناسانه پیدا کنند (← [[سمبولیسم_(هنر)|سمبولیسم]])، و به استفادۀ تزیینی یا عاطفی از رنگ و کژکاری‌های خطی تمایل داشتند. ظاهراً یکی از فواید همکاری بونار و ووئیّار با گروه این بود که ضرورت نامی را برای هنر فاقد پشتوانۀ نظری خود، احساس کردند (← [[نقاشی_صحنه_خودمانی|نقاشی صحنۀ خودمانی]]). این جنبش بخشی از غلیان اندیشه‌هایی بود که زمینه‌ساز [[فوویسم]]<ref>fauvism | ||
</ref> و کوبیسم<ref>cubism</ref> شد. | </ref> و [[کوبیسم]]<ref>cubism</ref> شد. | ||
| | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۰
نَبی‌ها (les Nabis)
گروهی از نقاشان فرانسوی که در اواخر قرن ۱۹، با هدف شفاف‌سازی مفهوم مدرن در نقاشی تشکّل یافتند. یکی از پیروانِ گوگن[۱] با نام پل سِروزیه[۲] آنان را گرد هم آورد، و نام گروه را از واژۀ عبری[۳] نبیئیم[۴] (انبیا) ساخت، زیرا این نقاشان سبک نوی گوگن را چونان نوعی تصویرپردازی دینی تلقّی می‌کردند. دیگر اعضای گروه عبارت بودند از موریس دنی[۵]، که نظریه‌پرداز جنبش شد، پل رانسون[۶]، کِی ایکس روسل[۷]، پیِر بونار[۸]، ادوئار ووئیار[۹]، و فلیکس والوتون[۱۰]. دنی در کتابش با عنوان فرعیِ نظریه‌ها[۱۱]، چکیدۀ مقصودشان را در این عبارت بیان کرد، «از سمبولیسم و گوگن به‌سوی یک نظم کلاسیک نو[۱۲]». آنان می‌خواستند دربرابر امپرسیونیسم[۱۳]، برای مفهوم‌ها، قالبی زیبا‌شناسانه پیدا کنند (← سمبولیسم)، و به استفادۀ تزیینی یا عاطفی از رنگ و کژکاری‌های خطی تمایل داشتند. ظاهراً یکی از فواید همکاری بونار و ووئیّار با گروه این بود که ضرورت نامی را برای هنر فاقد پشتوانۀ نظری خود، احساس کردند (← نقاشی صحنۀ خودمانی). این جنبش بخشی از غلیان اندیشه‌هایی بود که زمینه‌ساز فوویسم[۱۴] و کوبیسم[۱۵] شد.