ولیکو تورنووو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
</ref>) شهر تاریخی ناحیۀ لووچ<ref>Lovech | </ref>) شهر تاریخی ناحیۀ لووچ<ref>Lovech | ||
</ref>، در شمال | </ref>، در شمال [[بلغارستان]]، در درّۀ تنگ رود یانترا<ref> River Yantra </ref>، واقع در شیب‌های شمالی [[بالکان، کوه های|کوه‌های بالکان]]<ref>Balkan Mountains </ref>، به فاصلۀ ۱۹۳کیلومتری شمال شرقی [[صوفیه]]<ref>Sofia </ref>. جمعیت آن ۹۹,۹۰۰ نفر است (۱۹۹۰). پارچه تولید می‌کند و مرکز دادوستد فرآورده‌های کشاورزی مناطق اطراف خود است. گذرگاه شیپکا<ref>Shipka Pass </ref> به سمت جنوب تا شهر کازانلاک<ref>Kazanlâk </ref> امتداد می‌یابد. این شهر چندین بنای [[قرون وسطا]]<nowiki/>یی دارد. یوستی‌نیانوس<ref>Justinian </ref>، امپراتور روم، در قرن ۵م قلعه‌ای در محل ماندگاه<ref>settlement | ||
</ref>های تراکیایی بر تپه‌های تساراوتس<ref>Tsaravets </ref> بنا کرد. ولیکو تورنوُو در ۱۱۸۵م با نام تارنووْگراد<ref>Târnovgrad</ref> پایتخت دومین امپراتوری بلغارستان شد و در ۱۳۹۳م ترک‌های عثمانی آن را تصرف کردند. در ۱۸۷۷ روسیه این شهر را از امپراتوری عثمانی ستاند. قانون اساسی بلغارستان در ۱۸۷۹ در این شهر نوشته شد و فردیناند | </ref>های تراکیایی بر تپه‌های تساراوتس<ref>Tsaravets </ref> بنا کرد. ولیکو تورنوُو در ۱۱۸۵م با نام تارنووْگراد<ref>Târnovgrad</ref> پایتخت دومین امپراتوری بلغارستان شد و در ۱۳۹۳م ترک‌های عثمانی آن را تصرف کردند. در ۱۸۷۷ روسیه این شهر را از امپراتوری عثمانی ستاند. قانون اساسی بلغارستان در ۱۸۷۹ در این شهر نوشته شد و [[فردیناند اول (ح ۱۳۷۳ـ۱۴۱۶م)|فردیناند اول]]، پادشاه بلغارستان، استقلال کشور را در ۱۹۰۸ در این محل اعلام کرد. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۹
وِلیکو تُورنُووو (Veliko Turnovo)
(به رومانیایی: ولیکو تارنووُ[۱]) شهر تاریخی ناحیۀ لووچ[۲]، در شمال بلغارستان، در درّۀ تنگ رود یانترا[۳]، واقع در شیب‌های شمالی کوه‌های بالکان[۴]، به فاصلۀ ۱۹۳کیلومتری شمال شرقی صوفیه[۵]. جمعیت آن ۹۹,۹۰۰ نفر است (۱۹۹۰). پارچه تولید می‌کند و مرکز دادوستد فرآورده‌های کشاورزی مناطق اطراف خود است. گذرگاه شیپکا[۶] به سمت جنوب تا شهر کازانلاک[۷] امتداد می‌یابد. این شهر چندین بنای قرون وسطایی دارد. یوستی‌نیانوس[۸]، امپراتور روم، در قرن ۵م قلعه‌ای در محل ماندگاه[۹]های تراکیایی بر تپه‌های تساراوتس[۱۰] بنا کرد. ولیکو تورنوُو در ۱۱۸۵م با نام تارنووْگراد[۱۱] پایتخت دومین امپراتوری بلغارستان شد و در ۱۳۹۳م ترک‌های عثمانی آن را تصرف کردند. در ۱۸۷۷ روسیه این شهر را از امپراتوری عثمانی ستاند. قانون اساسی بلغارستان در ۱۸۷۹ در این شهر نوشته شد و فردیناند اول، پادشاه بلغارستان، استقلال کشور را در ۱۹۰۸ در این محل اعلام کرد.