اسفورتسا، خاندان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسْفورتْسا، خاندان (Sforza famil)<br/> خاندان ایتالیایی و فرمانروای دوک‌نشین میلان (۱۴۵۰ـ۱۴۹۹م)،(۱۵۱۲ـ۱۵۱۵) و (۱۵۲۹ـ۱۹۳۵). دربار اسفورتسا از مراکز فرهنگ رنسانس، و فرمانروایان این خاندان حامیان بزرگ علم و هنر بودند. این خاندان از تبار دهقانی به‌نام جاکوموتسو<ref>Giacomuzzo | اِسْفورتْسا، خاندان (Sforza famil)<br /> خاندان ایتالیایی و فرمانروای دوک‌نشین میلان (۱۴۵۰ـ۱۴۹۹م)،(۱۵۱۲ـ۱۵۱۵) و (۱۵۲۹ـ۱۹۳۵). دربار اسفورتسا از مراکز فرهنگ رنسانس، و فرمانروایان این خاندان حامیان بزرگ علم و هنر بودند. این خاندان از تبار دهقانی به‌نام جاکوموتسو<ref>Giacomuzzo | ||
</ref> یا موتسیو آتندولو<ref> Muzio, Attendolo </ref> (۱۴۲۴ـ۱۳۶۹م)، بود که [[کوندوتیره]]<ref>condottiere</ref> (سرکردۀ سربازان مزدور) شد و لقب اسفورتسا را به خود داد. فرانچسکو اسفورتسا<ref> Francesco Sforza</ref> (۱۴۰۴ـ۱۴۶۶م)، پسر موتسیو، جانشین پدرش شد و به فیلیپو ماریا ویسکونتی<ref> Filippo Maria Visconti </ref>، دوک میلان، خدمت کرد و در ۱۴۴۱م با بیانکا<ref>Bianca </ref>، تنها دختر فیلیپو، ازدواج کرد. پس از مرگ فیلیپو در ۱۴۴۷م، فرانچسکو ونیزی‌ها، دشمنان موروثی میلان، را شکست داد و در ۱۴۵۰م جانشین پدرش در مقام دوک میلان شد. گالئاتتسو ماریا اسفورتسا<ref>Galeazzo Maria Sforza </ref> (۱۴۴۴ـ۱۴۷۶م) جانشین پدرش در مقام دوک میلان شد. پس از به قتل رسیدن گالئاتتسو، پسر خردسالش جان گالئاتتسو اسفورتسا<ref>Giangaleazzo Sforza </ref> (۱۴۶۸ـ۱۴۹۱م) دوک میلان و مادر جان گالئاتتسو نایب‌الحکومه شد. لودوویکو اسفورتسا<ref>Ludovico Sforza</ref>، عموی جان گالئاتتسو، نایب‌الحکومه را از قدرت محروم ساخت و خود قدرت را به دست گرفت و سرانجام پس از مرگ برادرزاده‌اش در ۱۴۹۴م دوک میلان شد. لودوویکو خود، پس از حملۀ فرانسویان در ۱۴۹۹م، دوک‌نشین میلان را از دست داد؛ در اوضاع بی‌ثبات و آشفتۀ میلان در دهه‌های بعدی نیز دو پسر لودوویکو هر یک برای دوره‌های کوتاهی به دوکی رسیدند: ماسیمیلیانو<ref> Massimiliano</ref> (۱۴۹۰م ـ۱۵۳۰)، که نام امپراتور امپراتوری مقدس روم، ماکسیمیلیان، را بر او نهاده بودند، از ۱۵۱۲ تا حملۀ موفقیت‌آمیز فرانسوای اول به میلان در ۱۵۱۵ دوک میلان بود؛ فرانچسکو ماریا<ref> Francesco Maria </ref> (۱۴۹۲م ـ۱۵۳۲) دوبار دوکی میلان را داشت، بار اول از ۱۵۲۱ تا ۱۵۲۴، و بار دوم از ۱۵۲۹ تا مرگش در ۱۵۳۵ که پس از آن میلان به تصاحب [[شارل پنجم (۱۵۰۰ـ۱۵۵۸م)|شارل پنجم]]<ref>Charles V</ref> درآمد. | |||
</ref> یا موتسیو آتندولو<ref> Muzio, Attendolo </ref> (۱۴۲۴ـ۱۳۶۹م)، بود که کوندوتیره<ref>condottiere</ref> (سرکردۀ سربازان مزدور) شد و لقب اسفورتسا را | |||
| | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:ایتالیا]] [[Category:مردم شناسی]] [[Category:خاندان ها و نسب شناسی]] | [[Category:تاریخ جهان]] | ||
[[Category:ایتالیا]] | |||
[[Category:مردم شناسی]] | |||
[[Category:خاندان ها و نسب شناسی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۷
اِسْفورتْسا، خاندان (Sforza famil)
خاندان ایتالیایی و فرمانروای دوک‌نشین میلان (۱۴۵۰ـ۱۴۹۹م)،(۱۵۱۲ـ۱۵۱۵) و (۱۵۲۹ـ۱۹۳۵). دربار اسفورتسا از مراکز فرهنگ رنسانس، و فرمانروایان این خاندان حامیان بزرگ علم و هنر بودند. این خاندان از تبار دهقانی به‌نام جاکوموتسو[۱] یا موتسیو آتندولو[۲] (۱۴۲۴ـ۱۳۶۹م)، بود که کوندوتیره[۳] (سرکردۀ سربازان مزدور) شد و لقب اسفورتسا را به خود داد. فرانچسکو اسفورتسا[۴] (۱۴۰۴ـ۱۴۶۶م)، پسر موتسیو، جانشین پدرش شد و به فیلیپو ماریا ویسکونتی[۵]، دوک میلان، خدمت کرد و در ۱۴۴۱م با بیانکا[۶]، تنها دختر فیلیپو، ازدواج کرد. پس از مرگ فیلیپو در ۱۴۴۷م، فرانچسکو ونیزی‌ها، دشمنان موروثی میلان، را شکست داد و در ۱۴۵۰م جانشین پدرش در مقام دوک میلان شد. گالئاتتسو ماریا اسفورتسا[۷] (۱۴۴۴ـ۱۴۷۶م) جانشین پدرش در مقام دوک میلان شد. پس از به قتل رسیدن گالئاتتسو، پسر خردسالش جان گالئاتتسو اسفورتسا[۸] (۱۴۶۸ـ۱۴۹۱م) دوک میلان و مادر جان گالئاتتسو نایب‌الحکومه شد. لودوویکو اسفورتسا[۹]، عموی جان گالئاتتسو، نایب‌الحکومه را از قدرت محروم ساخت و خود قدرت را به دست گرفت و سرانجام پس از مرگ برادرزاده‌اش در ۱۴۹۴م دوک میلان شد. لودوویکو خود، پس از حملۀ فرانسویان در ۱۴۹۹م، دوک‌نشین میلان را از دست داد؛ در اوضاع بی‌ثبات و آشفتۀ میلان در دهه‌های بعدی نیز دو پسر لودوویکو هر یک برای دوره‌های کوتاهی به دوکی رسیدند: ماسیمیلیانو[۱۰] (۱۴۹۰م ـ۱۵۳۰)، که نام امپراتور امپراتوری مقدس روم، ماکسیمیلیان، را بر او نهاده بودند، از ۱۵۱۲ تا حملۀ موفقیت‌آمیز فرانسوای اول به میلان در ۱۵۱۵ دوک میلان بود؛ فرانچسکو ماریا[۱۱] (۱۴۹۲م ـ۱۵۳۲) دوبار دوکی میلان را داشت، بار اول از ۱۵۲۱ تا ۱۵۲۴، و بار دوم از ۱۵۲۹ تا مرگش در ۱۵۳۵ که پس از آن میلان به تصاحب شارل پنجم[۱۲] درآمد.