اسلایفر، وستو ملوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =وستو ملوین اسلایفر | |عنوان =وستو ملوین اسلایفر | ||
|نام =Vesto Melvin Slipher | |نام =Vesto Melvin Slipher | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}[[File:11321900.jpg|thumb|اِسلايْفِر، وِستو مِلْوين]] | ||
اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)(Slipher, Vesto Melvin)<br /> | |||
</ref> در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته‌اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف‌بینی شناخت انسان را نسبت‌به چرخش‌های سیاره‌ای<ref> planetary rotation</ref> و سحابی<ref> nebular rotation </ref>، جوّهای سیاره‌ای و ستاره‌ای، و سحابی‌های پخشیده<ref>diffiuse nebulae </ref> و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ<ref>Mulberry</ref> ایندیانا زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل<ref> Lowell Observatory </ref> در آریزونا پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره‌های چرخش زهره<ref>Venus </ref>، مریخ<ref>Mars </ref>، مشتری<ref>Jupiter</ref>، زحل<ref> Saturn </ref>، و اورانوس<ref>Uranus </ref> را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین‌بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس<ref>copper </ref>، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین<ref>Pleiades</ref> طیفی مشابه ستاره‌های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره‌ها بازتابیده می‌شود. اندازه‌گیری‌های اسلایفر در زمینۀ سرعت‌های شعاعیِ<ref> radial velocities </ref> سحابی‌های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی‌ها باید در بیرون از کهکشان ما قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان‌ها، و وضع نظریه‌های کیهان‌شناسی‌ای هموار ساخت که انبساط عالم<ref>expansion of the universe</ref> را توضیح می‌دهند. | اخترشناس امریکایی. ثابت کرد سحابی‌های مارپیچی<ref>spiral nebulae | ||
</ref> در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته‌اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف‌بینی شناخت انسان را نسبت‌به چرخش‌های سیاره‌ای<ref> planetary rotation</ref> و سحابی<ref> nebular rotation </ref>، جوّهای سیاره‌ای و ستاره‌ای، و سحابی‌های پخشیده<ref>diffiuse nebulae </ref> و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ<ref>Mulberry</ref> [[ایندیانا]] زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل<ref> Lowell Observatory </ref> در [[آریزونا]] پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره‌های چرخش [[زهره]]<ref>Venus </ref>، [[مریخ]]<ref>Mars </ref>، [[مشتری]]<ref>Jupiter</ref>، [[زحل]]<ref> Saturn </ref>، و [[اورانوس]]<ref>Uranus </ref> را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین‌بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس<ref>copper </ref>، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین<ref>Pleiades</ref> طیفی مشابه ستاره‌های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره‌ها بازتابیده می‌شود. اندازه‌گیری‌های اسلایفر در زمینۀ سرعت‌های شعاعیِ<ref> radial velocities </ref> سحابی‌های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی‌ها باید در بیرون از [[کهکشان ما]] قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان‌ها، و وضع نظریه‌های کیهان‌شناسی‌ای هموار ساخت که انبساط عالم<ref>expansion of the universe</ref> را توضیح می‌دهند. | |||
| | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۶: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:اخترشناسی]] [[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | [[Category:اخترشناسی]] | ||
[[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۸
| وستو ملوین اسلایفر Vesto Melvin Slipher | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۵م |
| درگذشت | ۱۹۶۹م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه ایندیانا |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)(Slipher, Vesto Melvin)
اخترشناس امریکایی. ثابت کرد سحابی‌های مارپیچی[۱] در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته‌اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف‌بینی شناخت انسان را نسبت‌به چرخش‌های سیاره‌ای[۲] و سحابی[۳]، جوّهای سیاره‌ای و ستاره‌ای، و سحابی‌های پخشیده[۴] و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ[۵] ایندیانا زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل[۶] در آریزونا پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره‌های چرخش زهره[۷]، مریخ[۸]، مشتری[۹]، زحل[۱۰]، و اورانوس[۱۱] را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین‌بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس[۱۲]، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین[۱۳] طیفی مشابه ستاره‌های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره‌ها بازتابیده می‌شود. اندازه‌گیری‌های اسلایفر در زمینۀ سرعت‌های شعاعیِ[۱۴] سحابی‌های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی‌ها باید در بیرون از کهکشان ما قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان‌ها، و وضع نظریه‌های کیهان‌شناسی‌ای هموار ساخت که انبساط عالم[۱۵] را توضیح می‌دهند.