محمدرحیم اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=اصفهان 10 آذر 1324ش | |زادروز=اصفهان 10 آذر 1324ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=23 بهمن 1400ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= کارشناسی زبان و ادبیات فارسی | |تحصیلات و محل تحصیل= کارشناسی زبان و ادبیات فارسی | ||
| شغل و تخصص اصلی =داستان‌نویس | | شغل و تخصص اصلی =داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- )</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:محمد رحیم اخوت.jpg|thumb|محمدرحیم خوت]]داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344 به عنوان معلم وارد [[سپاه_دانش|سپاه_دانش]] شد و فعالیتش تا سال 1355 ادامه داشت. اخوت بعد از [[انقلاب_اسلامی_ایران|انقلاب اسلامی]] از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340 با مجله‌ی فردوسی شروع | }}محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- 23 بهمن 1400ش)</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:محمد رحیم اخوت.jpg|thumb|محمدرحیم خوت]]داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344 به عنوان معلم وارد [[سپاه_دانش|سپاه_دانش]] شد و فعالیتش تا سال 1355 ادامه داشت. اخوت بعد از [[انقلاب_اسلامی_ایران|انقلاب اسلامی]] از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340 با مجله‌ی فردوسی شروع کرد، در سال‌های دهه‌ی 1350 و پیش از انقلاب چند کار کودک و نوجوان را (با نامهای ''قصه‌ی شهرک نور''، ''این پایین خبری نیست''، ''اشکی بر اسفندیار'' و ''زهر'') به ناشری اصفهانی سپرد که بعدها آنها را از کتابفروشی‌ها جمع‌آوری کرد. در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب به حلقه‌ی نویسندگان جُنگ اصفهان پیوست و ضمن آموختن از اشخاصی چون [[محمد_حقوقی|محمد_حقوقی]]، [[ابوالحسن_نجفی|ابوالحسن_نجفی]]، [[هوشنگ_گلشیری|هوشنگ_گلشیری]] و [[احمد_میرعلایی|احمد_میرعلایی]]، به نگارش داستانهای بعدی‌اش پرداخت.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">اخوت از نویسندگان و ناقدان فصلنامه‌ی ''زنده‌رود'' بود و نقدهای متعددی را در این نشریه و مجلات و روزنامه‌های دیگری چون ''شرق''، ''کتاب هفته''، ''جامعه سالم''، ''کلک''، [[بخارا_(نشریه)|بخارا]] و ''جهان کتاب'' ارائه کرده است. اولین کار جدی‌اش، با نام ''تعلیق'' (داستان بلند)، در سال 1378 منتشر شد که مورد توجه و تحسین تعدادی از اهالی فرهنگ و ادبیات قرار گرفت. این داستان، با توصیف تابلوهای نقاشی و آثار هنریِ بازمانده از دوره‌ی قاجار، حال و هوای دورانی از دست رفته را در ساختاری مدرن بازآفرینی کرده است. کتاب بعدی او، با عنوان ''چهارفصل در بازخوانی شعر''، مجموعۀ جستارها و مقاله‌هایی بود كه در چهار فصل به شعرهايی از محمد حقوقی، [[موحد، ضیاء (اصفهان ۱۳۲۱ش)|ضياء موحد]] و كيوان قدرخواه پرداخته است. کتاب ''نیمه‌ی سرگردان ما'' در سال 1381 به عنوان مجموعه داستان برگزیده‌ی دومین دوره‌ی [[جایزه_ادبی_هوشنگ_گلشیری|جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری]] معرفی شد و رمان بعدی او هم با عنوان ''نام‌ها و سایه‌ها'' برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">اخوت در آثارش بخش مشخصی از تاریخ ایران را روایت می‌کند و در بیشتر داستانهای خود، از فضاهای قدیمی برای خلق داستان‌هایش بهره می‌گیرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"></p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''تعلیق ''(داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ ''چهارفصل در بازخوانی شعر'' (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ ''نیمه‌ی سرگردان ما'' (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ ''نام‌ها و سایه‌ها ''(داستان بلند- آگه، 1382)؛ ''خورشید ''(داستان بلند- روزآمد، 1383)؛ ''داستانهای ن‍ان‍وش‍ت‍ه'' (مجموعه داستان- قصه، 1383)؛ ''باقی‌مانده‌ها ''(داستانهای کوتاه- آگاه، 1384)؛ ''پاییز بود'' (داستانهای 85- آگاه، 1386)؛ ''تا وقتی کسی هست'' (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ ''داستانهای 84 ''(مجموعه داستان- آگاه، 1387)؛ ''این هم بهار'' (داستانهای 86- آگاه، 1387)؛ ''نمی‌شود ''(داستان بلند- آگاه، 1387)؛ ''مشکل آقای فطانت'' (داستانهای 87- آگاه، 1388)؛ ''رویش خاموش گدازه‌ها ''(ترجمه اشعار امیلی دیکنسون به همراه حمید فرازنده- آگاه، 1388)؛ ''بیداری...'' (داستانهای ۸۸- کندوکاو، 1389)؛ ''تماشا ''(داستان بلند- کندوکاو، 1393)؛ ''بی‌مرز بی‌مرز'' (داستان بلند- آگه، 1394)؛ ''عذاب یا هفت‌خان زندگی'' (داستان بلند- آگاه، 1394)؛ ''پینوشت خاموشی'' (مجموعه داستان- آگاه، 1395)؛ ''نامه‌های سرمدی'' (داستان بلند- بان، 1397).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p> | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do <span dir="LTR">http://yon.ir/OieSK</span>] | |||
*[http://mohamadrezariyahi.blogfa.com/tag/محمد-رحیم-اخوت <span dir="LTR">http://yon.ir/uak4C</span>] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do <span dir="LTR">http://yon.ir/OieSK</span>] | ||
*[http://forum.negahdl.com/threads/62575/ http://yon.ir/PcXNw] | *[http://mohamadrezariyahi.blogfa.com/tag/محمد-رحیم-اخوت <span dir="LTR">http://yon.ir/uak4C</span>] | ||
*[https://roozahang.com/Author/46616/محمدرحیم-اخوت <span dir="LTR">http://yon.ir/1i26k</span>] | *[http://forum.negahdl.com/threads/62575/ http://yon.ir/PcXNw] | ||
*[http://farhangemrooz.com/news/40399/یک-رمان-با-دو-نویسنده-مروری-بر-رمان-بی-مرز-بی-مرز <span dir="LTR">http://yon.ir/1NhTz</span>] | *[https://roozahang.com/Author/46616/محمدرحیم-اخوت <span dir="LTR">http://yon.ir/1i26k</span>] | ||
*[http://farhangemrooz.com/news/40399/یک-رمان-با-دو-نویسنده-مروری-بر-رمان-بی-مرز-بی-مرز <span dir="LTR">http://yon.ir/1NhTz</span>] | |||
<p style="text-align: justify;"> </p> | <p style="text-align: justify;"> </p> | ||
---- | ---- | ||
<p style="text-align: justify;"> </p> | <p style="text-align: justify;"> </p> | ||
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[Category:ادبیات فارسی]] | ||
[[Category:ادبیات معاصر - اشخاص]] | |||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۳
| محمدرحیم اخوت | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 10 آذر 1324ش |
| درگذشت | 23 بهمن 1400ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات |
| آثار | تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| جوایز و افتخارات | برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری و برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 |
محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- 23 بهمن 1400ش)
داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344 به عنوان معلم وارد سپاه_دانش شد و فعالیتش تا سال 1355 ادامه داشت. اخوت بعد از انقلاب اسلامی از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340 با مجله‌ی فردوسی شروع کرد، در سال‌های دهه‌ی 1350 و پیش از انقلاب چند کار کودک و نوجوان را (با نامهای قصه‌ی شهرک نور، این پایین خبری نیست، اشکی بر اسفندیار و زهر) به ناشری اصفهانی سپرد که بعدها آنها را از کتابفروشی‌ها جمع‌آوری کرد. در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب به حلقه‌ی نویسندگان جُنگ اصفهان پیوست و ضمن آموختن از اشخاصی چون محمد_حقوقی، ابوالحسن_نجفی، هوشنگ_گلشیری و احمد_میرعلایی، به نگارش داستانهای بعدی‌اش پرداخت.
اخوت از نویسندگان و ناقدان فصلنامه‌ی زنده‌رود بود و نقدهای متعددی را در این نشریه و مجلات و روزنامه‌های دیگری چون شرق، کتاب هفته، جامعه سالم، کلک، بخارا و جهان کتاب ارائه کرده است. اولین کار جدی‌اش، با نام تعلیق (داستان بلند)، در سال 1378 منتشر شد که مورد توجه و تحسین تعدادی از اهالی فرهنگ و ادبیات قرار گرفت. این داستان، با توصیف تابلوهای نقاشی و آثار هنریِ بازمانده از دوره‌ی قاجار، حال و هوای دورانی از دست رفته را در ساختاری مدرن بازآفرینی کرده است. کتاب بعدی او، با عنوان چهارفصل در بازخوانی شعر، مجموعۀ جستارها و مقاله‌هایی بود كه در چهار فصل به شعرهايی از محمد حقوقی، ضياء موحد و كيوان قدرخواه پرداخته است. کتاب نیمه‌ی سرگردان ما در سال 1381 به عنوان مجموعه داستان برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری معرفی شد و رمان بعدی او هم با عنوان نام‌ها و سایه‌ها برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 شد.
اخوت در آثارش بخش مشخصی از تاریخ ایران را روایت می‌کند و در بیشتر داستانهای خود، از فضاهای قدیمی برای خلق داستان‌هایش بهره می‌گیرد.
کتاب‌شناسی
تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382)؛ خورشید (داستان بلند- روزآمد، 1383)؛ داستانهای ن‍ان‍وش‍ت‍ه (مجموعه داستان- قصه، 1383)؛ باقی‌مانده‌ها (داستانهای کوتاه- آگاه، 1384)؛ پاییز بود (داستانهای 85- آگاه، 1386)؛ تا وقتی کسی هست (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ داستانهای 84 (مجموعه داستان- آگاه، 1387)؛ این هم بهار (داستانهای 86- آگاه، 1387)؛ نمی‌شود (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ مشکل آقای فطانت (داستانهای 87- آگاه، 1388)؛ رویش خاموش گدازه‌ها (ترجمه اشعار امیلی دیکنسون به همراه حمید فرازنده- آگاه، 1388)؛ بیداری... (داستانهای ۸۸- کندوکاو، 1389)؛ تماشا (داستان بلند- کندوکاو، 1393)؛ بی‌مرز بی‌مرز (داستان بلند- آگه، 1394)؛ عذاب یا هفت‌خان زندگی (داستان بلند- آگاه، 1394)؛ پینوشت خاموشی (مجموعه داستان- آگاه، 1395)؛ نامه‌های سرمدی (داستان بلند- بان، 1397).
منابع: