ساد، مارکی دو (۱۷۴۰ـ۱۸۱۴): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۱

ساد، مارْکی دو (۱۷۴۰ـ۱۸۱۴)(Sade, Marquis de)

داستان‌نویس فرانسوی. زندگی پرآشوب و نوشته‌های بی‌پرده‌اش او را به نماد هیجانات سرکش شهوانی و قبیح‌نگاری ادبی تبدیل کرد. فرزند یک دیپلمات بود و به‌عنوان افسر سواره‌نظام در جنگ ۷ساله شرکت کرد و در بازگشت به پاریس در ۱۷۶۷ به‌جای پدرش فرماندۀ نظامی بِرِس^[۱]، بوژی^[۲] و والرومی^[۳] شد. سال بعد رسوایی‌هایش سبب شد چند ماه در قصر سومور^[۴] زندانی شود. در ۱۷۷۲ بار دیگر به اتهام مسموم‌سازی تحت تعقیب قرار گرفت و به ژنوا گریخت و از آن پس تا پایان عمر به واسطۀ جرائم گوناگون فراری بود و بارها به زندان افتاد و سرانجام در دارالمجانین شارانتون^[۵] درگذشت. در دورۀ پرآشوب ترمیدور بود که توانست بعضی از آثار خود را که در زندان نوشته بود، ازجمله ژوستین^[۶] یا بدبختی‌های فضیلت^[۷] (۱۷۹۱) و فیلسوفان اتاق خواب^[۸] (۱۷۹۵) چاپ کند. بسیاری از آثار دیگر او، ازجمله صدوبیست روز سودوم^[۹] (۱۹۳۱ـ1935)، در قرن بیستم چاپ شدند. چاپ آثار فراوان او به‌علت خصلت غیر‌اخلاقی آن‌ها سال‌ها ممنوع بود. اما سنت‌ بوو^[۱۰]، ساد و بایرون^[۱۱] را بزرگ‌ترین الهام‌دهندگان انسان مدرن می‌داند. نقد ادبی جدید نیز در آثار ساد، طغیان انسانی آزاد علیه جامعه و خدا را یافته و آن‌ها را جلوه‌ای در تحلیل روان‌شناختی دانسته است. متفکرانی نظیر فوکو^[۱۲] و دلوز^[۱۳] و دیگر کسانی که به مطالعۀ میل جنسی و رابطۀ آن با قدرت سیاسی پرداخته‌اند، به آثار ساد توجهی ویژه نشان داده‌اند. اصطلاح سادیسم از نام وی برگرفته شده است.

↑ Bresse
↑ Bugey
↑ Valromey
↑ Saumur
↑ Charenton
↑ Justine
↑ The Adversities of Virtue
↑ Bedroom Philosophers
↑ One Hundred and Twenty Days of Sodom
↑ Sainte Beuve
↑ Byron
↑ Foucault
↑ Deleuze

[1] Bresse

[2] Bugey

[3] Valromey

[4] Saumur

[5] Charenton

[6] Justine

[7] The Adversities of Virtue

[8] Bedroom Philosophers

[9] One Hundred and Twenty Days of Sodom

[10] Sainte Beuve

[11] Byron

[12] Foucault

[13] Deleuze

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 ساد، مارْکی دو (۱۷۴۰ـ۱۸۱۴)(Sade, Marquis de)
-[[File:25006800.jpg|thumb|ساد، مارْکي دو]]
+[[File:25006800.jpg|thumb|ساد، مارْکی دو]]
-داستـان‌نـویـس فـرانـسـوی. زندگی پرآشوب و نوشته‌های بی‌پرده‌اش او را به نماد هیجانات سرکش شهوانی و قبیح‌نگاری ادبی تبدیل کرد. فرزند یک دیپلمات بود و به‌عنوان افسر سواره‌نظام در جنگ ۷ساله شرکت کرد و در بازگشت به پاریس در ۱۷۶۷ به‌جای پدرش فرماندۀ نظامی بِرِس<ref>Bresse</ref>، بوژی<ref>Bugey </ref>&nbsp;و والرومی<ref>Valromey </ref>&nbsp;شد. سال بعد رسوایی‌هایش سبب شد چند ماه در قصر سومور<ref>Saumur </ref>&nbsp;زندانی شود. در ۱۷۷۲ بار دیگر به اتهام مسموم‌سازی تحت تعقیب قرار گرفت و به ژنوا گریخت و از آن پس تا پایان عمر به واسطۀ جرائم گوناگون فراری بود و بارها به زندان افتاد و سرانجام در دارالمجانین شارانتون<ref>Charenton </ref>&nbsp;درگذشت. در دورۀ پرآشوب ترمیدور بود که توانست بعضی از آثار خود را که در زندان نوشته بود، ازجمله ''ژوستین<ref>''Justine'' </ref>''&nbsp;یا ''بدبختی‌های فضیلت<ref>''The Adversities of Virtue''</ref>''&nbsp;(۱۷۹۱) و ''فیلسوفان اتاق خواب<ref>''Bedroom Philosophers''</ref>''&nbsp;(۱۷۹۵) چاپ کند. بسیاری از آثار دیگر او، ازجمله ''صدوبیست روز سودوم<ref>''One Hundred and Twenty Days of Sodom''</ref>''&nbsp;(۳۵ـ۱۹۳۱)، در قرن بیستم چاپ شدند. چاپ آثار فراوان او به‌علت خصلت غیر‌اخلاقی آن‌ها سال‌ها ممنوع بود. اما سنت‌ بوو<ref>Sainte Beuve</ref>، ساد و [[بایرون، جورج گوردون (۱۷۸۸ـ۱۸۲۴)|بایرون]]<ref>Byron </ref>&nbsp;را بزرگ‌ترین الهام‌دهندگان انسان مدرن می‌داند. نقد ادبی جدید نیز در آثار ساد، طغیان انسانی آزاد علیه جامعه و خدا را یافته و آن‌ها را جلوه‌ای در تحلیل روان‌شناختی دانسته است. متفکرانی نظیر [[فوکو، میشل (۱۹۲۶-۱۹۸۴)|فوکو]]<ref>Foucault </ref>&nbsp;و [[دلوز، ژیل (۱۹۲۵ـ۱۹۹۵)|دلوز]]<ref>Deleuze</ref>&nbsp;و دیگر کسانی که به مطالعۀ میل جنسی و رابطۀ آن با قدرت سیاسی پرداخته‌اند، به آثار ساد توجهی ویژه نشان داده‌اند. اصطلاح سادیسم از نام وی برگرفته شده است.
+داستان‌نویس فرانسوی. زندگی پرآشوب و نوشته‌های بی‌پرده‌اش او را به نماد هیجانات سرکش شهوانی و قبیح‌نگاری ادبی تبدیل کرد. فرزند یک دیپلمات بود و به‌عنوان افسر سواره‌نظام در جنگ ۷ساله شرکت کرد و در بازگشت به پاریس در ۱۷۶۷ به‌جای پدرش فرماندۀ نظامی بِرِس<ref>Bresse</ref>، بوژی<ref>Bugey </ref> و والرومی<ref>Valromey </ref> شد. سال بعد رسوایی‌هایش سبب شد چند ماه در قصر سومور<ref>Saumur </ref> زندانی شود. در ۱۷۷۲ بار دیگر به اتهام مسموم‌سازی تحت تعقیب قرار گرفت و به ژنوا گریخت و از آن پس تا پایان عمر به واسطۀ جرائم گوناگون فراری بود و بارها به زندان افتاد و سرانجام در دارالمجانین شارانتون<ref>Charenton </ref> درگذشت. در دورۀ پرآشوب ترمیدور بود که توانست بعضی از آثار خود را که در زندان نوشته بود، ازجمله ''ژوستین<ref>''Justine'' </ref>'' یا ''بدبختی‌های فضیلت<ref>''The Adversities of Virtue''</ref>'' (۱۷۹۱) و ''فیلسوفان اتاق خواب<ref>''Bedroom Philosophers''</ref>'' (۱۷۹۵) چاپ کند. بسیاری از آثار دیگر او، ازجمله ''صدوبیست روز سودوم<ref>''One Hundred and Twenty Days of Sodom''</ref>'' (۱۹۳۱ـ1935)، در قرن بیستم چاپ شدند. چاپ آثار فراوان او به‌علت خصلت غیر‌اخلاقی آن‌ها سال‌ها ممنوع بود. اما سنت‌ بوو<ref>Sainte Beuve</ref>، ساد و [[بایرون، جورج گوردون (۱۷۸۸ـ۱۸۲۴)|بایرون]]<ref>Byron </ref> را بزرگ‌ترین الهام‌دهندگان انسان مدرن می‌داند. نقد ادبی جدید نیز در آثار ساد، طغیان انسانی آزاد علیه جامعه و خدا را یافته و آن‌ها را جلوه‌ای در تحلیل روان‌شناختی دانسته است. متفکرانی نظیر [[فوکو، میشل (۱۹۲۶-۱۹۸۴)|فوکو]]<ref>Foucault </ref> و [[دلوز، ژیل (۱۹۲۵ـ۱۹۹۵)|دلوز]]<ref>Deleuze</ref> و دیگر کسانی که به مطالعۀ میل جنسی و رابطۀ آن با قدرت سیاسی پرداخته‌اند، به آثار ساد توجهی ویژه نشان داده‌اند. اصطلاح سادیسم از نام وی برگرفته شده است.
-&nbsp;
 ----