بروکس، مل (۱۹۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۹۲۶م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}بروکس، مل (۱۹۲۶)(Brooks, Mel)<br /> [[File:12224200.jpg|thumb|مل بروکس]] (نام اصلی: ملوین کامینسکی<ref>Melvin Kaminsky</ref>) کارگردان و کمدین امریکایی. فیلم‌های او به‌سبب اسلپ استیک (بزن بکوب)<ref>slapstick</ref> دیوانه''''وار و شوخی''''های لفظی''''اش شناخته شده''''اند. ازجملۀ فیلم''''های اوست: ''تهیه‌کننده‌ها''<ref>The Producers</ref> (۱۹۶۸)، که جایزۀ اسکار بهترین فیلم''''نامه را دریافت کرد، ''زین‌های شعله‌ور''<ref>Blazing Saddles</ref> (۱۹۷۴)، و ''دراکولا: مرده و محبوبش''<ref>Dracula: Dead and Loving It</ref>(۱۹۹۵) بروکس نخست بازیگر کمدی کاباره و باشگاه''''های شبانه بود؛ با آلبوم ''مرد ۲۰۰۰ ساله''<ref>The 2,000-Year-Old Man</ref> (۱۹۶۰) به شهرت رسید و، پیش از آن''''که به سینما وارد شود، مدتی نویسندۀ تلویزیون بود. در ۲۰۰۱، نسخۀ موزیکال ''تهیه‌کننده‌ها'' را در [[برادوی]]<ref>Broadway</ref> بر روی صحنه آورد؛ این نمایش نامزد دریافت پانزده جایزۀ تونی<ref>Tony Award</ref> شد، که برای یک نمایش بی‌سابقه بود، و با فروش ۳میلیون دلاری در یک روز به توفیق تجاری بی‌نظیری نیز دست یافت. از دیگر فیلم‌های اوست: ''فرانکنشتاین جوان''<ref>Young Frankenstein</ref> (۱۹۷۵)، ''قسمت اول تاریخ جهان''<ref>History of the World Part I</ref> (۱۹۸۱)، ''بودن یا نبودن<ref>To Be or Not to Be</ref>'' (۱۹۸۳)، و ''بوی گند زندگی<ref>Life Stinks</ref>'' (۱۹۹۱). | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۲
| مل بروکس Mel Brooks | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۶م |
| ملیت | آمریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| آثار | فیلم ها: تهیه کننده ها؛ زین های شعله ور (۱۹۷۴)؛ دراکولا: مرده و محبوبش (۱۹۹۵) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | جایزه اسکار |
بروکس، مل (۱۹۲۶)(Brooks, Mel)
(نام اصلی: ملوین کامینسکی[۱]) کارگردان و کمدین امریکایی. فیلم‌های او به‌سبب اسلپ استیک (بزن بکوب)[۲] دیوانه‌وار و شوخی‌های لفظی‌اش شناخته شده‌اند. ازجملۀ فیلم‌های اوست: تهیه‌کننده‌ها[۳] (۱۹۶۸)، که جایزۀ اسکار بهترین فیلم‌نامه را دریافت کرد، زین‌های شعله‌ور[۴] (۱۹۷۴)، و دراکولا: مرده و محبوبش[۵](۱۹۹۵) بروکس نخست بازیگر کمدی کاباره و باشگاه‌های شبانه بود؛ با آلبوم مرد ۲۰۰۰ ساله[۶] (۱۹۶۰) به شهرت رسید و، پیش از آن‌که به سینما وارد شود، مدتی نویسندۀ تلویزیون بود. در ۲۰۰۱، نسخۀ موزیکال تهیه‌کننده‌ها را در برادوی[۷] بر روی صحنه آورد؛ این نمایش نامزد دریافت پانزده جایزۀ تونی[۸] شد، که برای یک نمایش بی‌سابقه بود، و با فروش ۳میلیون دلاری در یک روز به توفیق تجاری بی‌نظیری نیز دست یافت. از دیگر فیلم‌های اوست: فرانکنشتاین جوان[۹] (۱۹۷۵)، قسمت اول تاریخ جهان[۱۰] (۱۹۸۱)، بودن یا نبودن[۱۱] (۱۹۸۳)، و بوی گند زندگی[۱۲] (۱۹۹۱).