خردگرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

جنبشی در ایتالیا که در دهۀ ۱۹۲۰ در واکنش به افراط‌های فتوریسم<ref>Futurism</ref> پاگرفت. این جنبش را گروپو <ref>۷Gtuppo</ref> رهبری می‌کرد ـ گروهی نه‌چندان منسجم از معماران ایتالیا به سرپرستیِ جوزپّه ترّانی<ref>Giuseppe Terragni</ref>. هدف رهیافت خردگرایانۀ این گروه، احیای حس جرم و حجم در معماری مدرن<ref>Modern</ref> بود که به سبکی شسته‌رُفته و بی‌پیرایه منجر شد. آثار ترانی در کاسا دل فاشّو<ref>Casa Del Fascio</ref>، کومو<ref>Como </ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۳۶)، نمونه‌هایی از این دست‌اند. کار این جنبش، به سبب همکاری با فاشیسم<ref>Fascism</ref>، بسیار آسیب ‌پذیرفت، اما در دهۀ ۱۹۶۰، گروه نیویورک فایو<ref>New York Five </ref>، به‌ویژه پیتر آیزنمن<ref> Peter Eisenman</ref>، آن را بازنگری کردند. در ایتالیا نیز ارزیابی مجددی از این سبک صورت گرفت که در کارهای نوخردگرایانۀ آلدو روسّی<ref>Aldo Rossi</ref> و جورجو گراسّی<ref>Giorgio Grassi</ref> به اوج خود رسید.