آندرناخ: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آنْدِرْناخ (Andernach)<br>شهری در راینلاند ـ پالاتینا<ref>Rhineland-Palatinate</ref> | آنْدِرْناخ (Andernach)<br>شهری در راینلاند ـ پالاتینا<ref>Rhineland-Palatinate</ref>، در [[آلمان]]، کنار [[راین|رود راین]]<ref>River Rhine</ref>، به فاصلۀ ۱۷کیلومتری شمال غربی [[کوبلنتس]]<ref>Koblenz</ref>. جمعیت آن ۳۰هزار نفر است (۱۸۹۴). مرکز گردشگری است. خرابه‌های قلعه‌ای متعلق به قرن ۱۳م هنوز در این شهر باقی است. شواهدی دالّ بر وجود ماندگاه<ref>settlement</ref>های متعلق به دوران ما قبل تاریخ در شهر کشف شده‌اند. قدیمی‌ترین منطقۀ مسکونی پیش از تاریخ اروپا در بخش میسنهایم<ref>Miesenheim</ref> واقع شده است. در [[عصر یخبندان]]<ref>Ice Age</ref> (حدود ۱۴هزار سال پیش) شکارچیان در آندرناخ اردو می‌زدند. آبادی‌ها و گورهای متعلق به عصر حجر قدیم<ref>Early Stone Age</ref> (۵۰۰۰ ـ ۲۰۰۰ پ‌م) و [[مفرغ، عصر|عصر مفرغ]]<ref>Bronze Age</ref> (۲۰۰۰ـ۶۵۰پ‌م) نیز در آندرناخ کشف شده‌اند. این شهر از زمان رومی‌ها، مرکز تجارت سنگ بوده است. در قرن ۸ ـ۱۲م، با یک لنگرگاه، از مرکز داد و ستد به آبادی شبیه شهر، و در اواسط قرن ۱۹، به مرکز صنایع چوب‌بری و تولید مالت تبدیل شد و جمعیت آن از ۲هزار نفر (در ۱۸۰۰م) به بیش از ۱۰هزار نفر (۱۹۱۲) افزایش یافت.<br><!--10247900--> | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۵
آنْدِرْناخ (Andernach)
شهری در راینلاند ـ پالاتینا[۱]، در آلمان، کنار رود راین[۲]، به فاصلۀ ۱۷کیلومتری شمال غربی کوبلنتس[۳]. جمعیت آن ۳۰هزار نفر است (۱۸۹۴). مرکز گردشگری است. خرابه‌های قلعه‌ای متعلق به قرن ۱۳م هنوز در این شهر باقی است. شواهدی دالّ بر وجود ماندگاه[۴]های متعلق به دوران ما قبل تاریخ در شهر کشف شده‌اند. قدیمی‌ترین منطقۀ مسکونی پیش از تاریخ اروپا در بخش میسنهایم[۵] واقع شده است. در عصر یخبندان[۶] (حدود ۱۴هزار سال پیش) شکارچیان در آندرناخ اردو می‌زدند. آبادی‌ها و گورهای متعلق به عصر حجر قدیم[۷] (۵۰۰۰ ـ ۲۰۰۰ پ‌م) و عصر مفرغ[۸] (۲۰۰۰ـ۶۵۰پ‌م) نیز در آندرناخ کشف شده‌اند. این شهر از زمان رومی‌ها، مرکز تجارت سنگ بوده است. در قرن ۸ ـ۱۲م، با یک لنگرگاه، از مرکز داد و ستد به آبادی شبیه شهر، و در اواسط قرن ۱۹، به مرکز صنایع چوب‌بری و تولید مالت تبدیل شد و جمعیت آن از ۲هزار نفر (در ۱۸۰۰م) به بیش از ۱۰هزار نفر (۱۹۱۲) افزایش یافت.