ابان بن عبدالحمید لاحقی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اَبان بن عبدالحمید لاحقی ( ـ۲۰۰ق)<br> | اَبان بن عبدالحمید لاحقی ( ـ۲۰۰ق)<br> | ||
<p>شاعر ایرانیتبار عصر عباسی. از موالی بنو رَقاش [[بصره]] بود. به [[بغداد]] رفت و خود را در حمایت [[برمکیان]] قرار داد و مدایحی در وصف برامکه بهویژه فضل بن یحیی، و [[هارون الرشید|هارونالرشید]] سرود. ترجمههای عربی ابن مقفع از آثار پهلوی میانه، ازقبیل'' کلیله و دمنه''، ''بلوهر'' و ''بوذاسف''، ''سندبادنامه'' و ''مزدکنامه'' و ''قصههای سلحشوری اردشیر'' و ''انوشیروان''، را به نظم درآورد و خود نیز آثاری تصنیف کرد که هیچیک باقی نمانده و فقط جزئی از آنها در کتاب ''الاغانی'' و منابع دیگر حفظ شده است. [[ابونواس، حسن بن هانی (اهواز ۱۳۰ـ بغداد ۲۰۰ق)|ابونواس]] وی را مانوی خوانده است.</p> | <p>شاعر ایرانیتبار عصر [[عباسیان|عباسی]]. از موالی بنو رَقاش [[بصره]] بود. به [[بغداد]] رفت و خود را در حمایت [[برمکیان]] قرار داد و مدایحی در وصف برامکه بهویژه فضل بن یحیی، و [[هارون الرشید|هارونالرشید]] سرود. ترجمههای عربی [[ابن مقفع، ابومحمد عبدالله (ح ۱۰۶ـ۱۴۲ق)|ابن مقفع]] از آثار پهلوی میانه، ازقبیل'' [[کلیله و دمنه]]''، [[بلوهر و بوذاسف|''بلوهر'' و ''بوذاسف'']]، ''[[سندبادنامه]]'' و ''مزدکنامه'' و ''قصههای سلحشوری اردشیر'' و ''انوشیروان''، را به نظم درآورد و خود نیز آثاری تصنیف کرد که هیچیک باقی نمانده و فقط جزئی از آنها در کتاب ''الاغانی'' و منابع دیگر حفظ شده است. [[ابونواس، حسن بن هانی (اهواز ۱۳۰ـ بغداد ۲۰۰ق)|ابونواس]] وی را مانوی خوانده است.</p> | ||
<br><!--11001500--> | <br><!--11001500--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] |
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۴
اَبان بن عبدالحمید لاحقی ( ـ۲۰۰ق)
شاعر ایرانیتبار عصر عباسی. از موالی بنو رَقاش بصره بود. به بغداد رفت و خود را در حمایت برمکیان قرار داد و مدایحی در وصف برامکه بهویژه فضل بن یحیی، و هارونالرشید سرود. ترجمههای عربی ابن مقفع از آثار پهلوی میانه، ازقبیل کلیله و دمنه، بلوهر و بوذاسف، سندبادنامه و مزدکنامه و قصههای سلحشوری اردشیر و انوشیروان، را به نظم درآورد و خود نیز آثاری تصنیف کرد که هیچیک باقی نمانده و فقط جزئی از آنها در کتاب الاغانی و منابع دیگر حفظ شده است. ابونواس وی را مانوی خوانده است.