ابان بن عبدالحمید لاحقی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبان بن عبدالحمید لاحقی ( ـ۲۰۰ق)

شاعر ایرانی‌تبار عصر عباسی. از موالی بنو رَقاش بصره بود. به بغداد رفت و خود را در حمایت برمکیان قرار داد و مدایحی در وصف برامکه به‌ویژه فضل بن یحیی، و هارون‌الرشید سرود. ترجمه‌های عربی ابن مقفع از آثار پهلوی ‌میانه، ازقبیل کلیله و دمنه، بلوهر و بوذاسف، سندبادنامه و مزدک‌نامه و قصه‌های سلحشوری اردشیر و انوشیروان، را به نظم درآورد و خود نیز آثاری تصنیف کرد که هیچ‌یک باقی نمانده و فقط جزئی از آن‌ها در کتاب الاغانی و منابع دیگر حفظ شده است. ابونواس وی را مانوی خوانده است.