آرمیتیج، کنت (۱۹۱۶ـ۲۰۰۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10097300-2.jpg|بندانگشتی|کنت آرمیتیج]] | [[پرونده:10097300-2.jpg|بندانگشتی|کنت آرمیتیج]] | ||
آرمیتیج، کِنِت (۱۹۱۶ـ۲۰۰۲)(Armitage, Kenneth)<br /> مجسمه‌ساز انگلیسی. آثارش بیشتر از مفرغ<ref>bronze</ref>، و تجسم پیکر آدمی‌اند. پیکر‌های درشت، پهن، و چهارگوش با سرهای کوچک، و دست‌وپای دوکی‌شکل، از مشخصات آثار اویند. در برخی از پیکره‌های گروهی، بدن‌ها به‌هم جوش‌خورده و هیئتی واحد را به‌وجود آورده‌اند؛ ازجمله در ''مردمی در باد''<ref>People in the Wind</ref> (۱۹۵۰، نگارخانۀ تیت<ref>Tate Gallery</ref>، لندن)، و ''پاسداران''<ref>Sentinels</ref> (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶، موزۀ بروکلین<ref>Brooklyn Museum</ref>، نیویورک). آرمیتیج در دانشکدۀ هنر لیدز<ref>Leeds College of Art</ref> و هنرستان اسلید<ref>Slade School</ref>، لندن، درس خواند. در ۱۹۵۲ در مقام نمایندۀ انگلستان در بینال ونیز<ref>Venice Biennale</ref> شرکت کرد، و توجه جهانی را برانگیخت. از اوایل دهۀ ۱۹۷۰، پیکره‌هایی از چوب، گچ، و کاغذ ساخت که تلفیقی از طراحی و مجسمه بودند. | آرمیتیج، کِنِت (۱۹۱۶ـ۲۰۰۲)(Armitage, Kenneth)<br /> مجسمه‌ساز انگلیسی. آثارش بیشتر از [[مفرغ]]<ref>bronze</ref>، و تجسم پیکر آدمی‌اند. پیکر‌های درشت، پهن، و چهارگوش با سرهای کوچک، و دست‌وپای دوکی‌شکل، از مشخصات آثار اویند. در برخی از پیکره‌های گروهی، بدن‌ها به‌هم جوش‌خورده و هیئتی واحد را به‌وجود آورده‌اند؛ ازجمله در ''مردمی در باد''<ref>People in the Wind</ref> (۱۹۵۰، نگارخانۀ تیت<ref>Tate Gallery</ref>، لندن)، و ''پاسداران''<ref>Sentinels</ref> (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶، موزۀ بروکلین<ref>Brooklyn Museum</ref>، نیویورک). آرمیتیج در دانشکدۀ هنر لیدز<ref>Leeds College of Art</ref> و هنرستان اسلید<ref>Slade School</ref>، لندن، درس خواند. در ۱۹۵۲ در مقام نمایندۀ انگلستان در بینال ونیز<ref>Venice Biennale</ref> شرکت کرد، و توجه جهانی را برانگیخت. از اوایل دهۀ ۱۹۷۰، پیکره‌هایی از چوب، گچ، و کاغذ ساخت که تلفیقی از طراحی و مجسمه بودند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۳
آرمیتیج، کِنِت (۱۹۱۶ـ۲۰۰۲)(Armitage, Kenneth)
مجسمه‌ساز انگلیسی. آثارش بیشتر از مفرغ[۱]، و تجسم پیکر آدمی‌اند. پیکر‌های درشت، پهن، و چهارگوش با سرهای کوچک، و دست‌وپای دوکی‌شکل، از مشخصات آثار اویند. در برخی از پیکره‌های گروهی، بدن‌ها به‌هم جوش‌خورده و هیئتی واحد را به‌وجود آورده‌اند؛ ازجمله در مردمی در باد[۲] (۱۹۵۰، نگارخانۀ تیت[۳]، لندن)، و پاسداران[۴] (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶، موزۀ بروکلین[۵]، نیویورک). آرمیتیج در دانشکدۀ هنر لیدز[۶] و هنرستان اسلید[۷]، لندن، درس خواند. در ۱۹۵۲ در مقام نمایندۀ انگلستان در بینال ونیز[۸] شرکت کرد، و توجه جهانی را برانگیخت. از اوایل دهۀ ۱۹۷۰، پیکره‌هایی از چوب، گچ، و کاغذ ساخت که تلفیقی از طراحی و مجسمه بودند.
