رنوار، پیر اوگوست (۱۸۴۱ـ۱۹۱۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =مسابقه قایقرانی در آرژانتوی (۱۸۷۴)؛ ونوس پیروز (۱۹۱۴؛ نگارخانه تیت، لندن)؛ در مولن دو لاگالت | |آثار =مسابقه قایقرانی در آرژانتوی (۱۸۷۴)؛ ونوس پیروز (۱۹۱۴؛ نگارخانه تیت، لندن)؛ در مولن دو لاگالت | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس =ژان رنوار (فرزند) | ||
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | ||
|دوره = | |دوره = | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
رنوار در دهۀ ۱۸۸۰، از امپرسیونیسم رو گرداند؛ سفر به ایتالیا و تأثیر از نقاشی‌های یونانی ـ رومی در پومپئی<ref> Pompeii </ref>، و ناپل، و نیز اقامت در لستاک<ref>L’Estaque </ref> با [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne </ref> (که به حجم‌ها و کیفیت‌های پایدار در نقاشی توجه داشت) مسبب آن بود. آن‌گاه بیشتر به هنر [[انگر، ژان اوگوست دومینیک (۱۷۸۰ـ۱۸۶۷)|اَنگر]]<ref>Ingres </ref> گرایید، و آثارش شیوۀ خطی زمخت‌تری یافتند؛ تابلوی ''چترها''<ref>''The Umbrellas'' </ref> (۱۸۸۴؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London</ref>)، و''آبتنی‌کنندگان'' از این زمره‌اند. رنوار از ۱۹۰۲ دچار التهاب حاد مفاصل شد، ولی به نقاشی ادامه داد. در ۱۹۱۳ کاملاً فلج شد و به‌کمک دستیارانش به مجسمه‌سازی پرداخت، و آثاری همچون ''ونوس پیروز''<ref> ''Venus Victrix''</ref> (۱۹۱۴؛ نگارخانۀ تیت<ref> Tate Gallery</ref>، لندن) را آفرید. در ۱۹۹۰، یکی از تابلوهایش با نام ''در مولن دو لاگالت''<ref> ''Au Moulin de La Galette''</ref>، به بهای ۷۸میلیون دلار فروخته شد. | رنوار در دهۀ ۱۸۸۰، از امپرسیونیسم رو گرداند؛ سفر به ایتالیا و تأثیر از نقاشی‌های یونانی ـ رومی در پومپئی<ref> Pompeii </ref>، و ناپل، و نیز اقامت در لستاک<ref>L’Estaque </ref> با [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne </ref> (که به حجم‌ها و کیفیت‌های پایدار در نقاشی توجه داشت) مسبب آن بود. آن‌گاه بیشتر به هنر [[انگر، ژان اوگوست دومینیک (۱۷۸۰ـ۱۸۶۷)|اَنگر]]<ref>Ingres </ref> گرایید، و آثارش شیوۀ خطی زمخت‌تری یافتند؛ تابلوی ''چترها''<ref>''The Umbrellas'' </ref> (۱۸۸۴؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London</ref>)، و''آبتنی‌کنندگان'' از این زمره‌اند. رنوار از ۱۹۰۲ دچار التهاب حاد مفاصل شد، ولی به نقاشی ادامه داد. در ۱۹۱۳ کاملاً فلج شد و به‌کمک دستیارانش به مجسمه‌سازی پرداخت، و آثاری همچون ''ونوس پیروز''<ref> ''Venus Victrix''</ref> (۱۹۱۴؛ نگارخانۀ تیت<ref> Tate Gallery</ref>، لندن) را آفرید. در ۱۹۹۰، یکی از تابلوهایش با نام ''در مولن دو لاگالت''<ref> ''Au Moulin de La Galette''</ref>، به بهای ۷۸میلیون دلار فروخته شد. | ||
[[پرونده:22129500-2.jpg|بندانگشتی|پیر اوگوست رنوار]] | [[پرونده:22129500-2.jpg|بندانگشتی|پیر اوگوست رنوار]] | ||
| [[ژان رنوار]]، فیلمساز بزرگ فرانسوی، فرزند او بود. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۳
رِنوار، پیِر اوگوست (۱۸۴۱ـ۱۹۱۹)(Renoir, Pierre-Auguste)
| پیر اوگوست رنوار Pierre-Auguste Renoir | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۱م |
| درگذشت | ۱۹۱۹م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | امپرسیونیسم، شیوه رنگین کمانی |
| آثار | مسابقه قایقرانی در آرژانتوی (۱۸۷۴)؛ ونوس پیروز (۱۹۱۴؛ نگارخانه تیت، لندن)؛ در مولن دو لاگالت |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ژان رنوار (فرزند) |
نقاش امپرسیونیست[۱] فرانسوی. در اوایل دهۀ ۱۸۶۰ با کلود مونه[۲] و آلفرد سیسلی[۳] آشنا شد، و به‌اتفاق یکدیگر هستۀ امپرسیونیسم را تشکیل داد. شیوه‌ای پرنشاط و رنگین را با قلم‌موکاری نرم و لطیف (که به «شیوۀ رنگین‌کمانی[۴]» شهرت داشت) پدید آورد، و صحنه‌های بسیاری از زندگی روزمره، ازجمله مهمانی ناهار در قایق[۵] (۱۸۸۱؛ مجموعۀ فیلیپس، واشینگتن دی‌سی[۶])، و پیکره‌های برهنه[۷]، ازجمله آبتنی‌کنندگان[۸] (ح ۱۸۸۴ـ۱۸۸۷؛ موزۀ هنری فیلادلفیا[۹]) را نقاشی کرد. نخستین آثارش از گوستاو کوربه[۱۰] متأثرند، اما پس از جنگ فرانسه و پروس[۱۱] (که در آن سرباز سواره‌نظام[۱۲] بود) همراه با مونه، در آرژانتوی[۱۳]، نزدیک پاریس، منظره‌هایی از رودخانه پدید آورد، که رنگ‌بندی جوّی آن‌ها کاملاً امپرسیونیستی‌اند؛ مسابقۀ قایقرانی در آرژانتوی[۱۴] (۱۸۷۴) از آن جمله است. در حالی‌که با امپرسیونیسم پیوند داشت، و در نمایشگاه‌های امپرسیونیستیِ دهۀ ۱۸۷۰ شرکت کرد، بیشتر آثارش نشان از علاقۀ او به حیات انسانی و مدل‌های زن دارند. لژ تئاتر[۱۵] (۱۸۷۴؛ نگارخانۀ کورتو، لندن[۱۶])،رقص در مولَن دو لاگالِت[۱۷] (۱۸۷۶؛ لوور[۱۸]، پاریس)، و خانم شارپانتیه با دخترانش[۱۹] (۱۸۷۹؛ موزۀ متروپولیتن، نیویورک[۲۰]) نمونه‌های گزیده‌ای از آثار اویند. قریبِ ۱۵۰ چاپنقش سنگی[۲۱] نیز خلق کرد.
رنوار در دهۀ ۱۸۸۰، از امپرسیونیسم رو گرداند؛ سفر به ایتالیا و تأثیر از نقاشی‌های یونانی ـ رومی در پومپئی[۲۲]، و ناپل، و نیز اقامت در لستاک[۲۳] با سزان[۲۴] (که به حجم‌ها و کیفیت‌های پایدار در نقاشی توجه داشت) مسبب آن بود. آن‌گاه بیشتر به هنر اَنگر[۲۵] گرایید، و آثارش شیوۀ خطی زمخت‌تری یافتند؛ تابلوی چترها[۲۶] (۱۸۸۴؛ نگارخانۀ ملی لندن[۲۷])، وآبتنی‌کنندگان از این زمره‌اند. رنوار از ۱۹۰۲ دچار التهاب حاد مفاصل شد، ولی به نقاشی ادامه داد. در ۱۹۱۳ کاملاً فلج شد و به‌کمک دستیارانش به مجسمه‌سازی پرداخت، و آثاری همچون ونوس پیروز[۲۸] (۱۹۱۴؛ نگارخانۀ تیت[۲۹]، لندن) را آفرید. در ۱۹۹۰، یکی از تابلوهایش با نام در مولن دو لاگالت[۳۰]، به بهای ۷۸میلیون دلار فروخته شد.
ژان رنوار، فیلمساز بزرگ فرانسوی، فرزند او بود.
- ↑ Impressionist
- ↑ Claude Monet
- ↑ Alfred Sisley
- ↑ rainbow style
- ↑ The Luncheon of the Boating Party
- ↑ Phillips Collection, Washington, DC
- ↑ nudes
- ↑ The Bathers
- ↑ Philadelphia Museum of Art
- ↑ Gustave Courbet
- ↑ Franco-Prussian War
- ↑ cuirassier
- ↑ Argenteuil
- ↑ Regatta, Argenteuil
- ↑ La Loge/The Theatre Box
- ↑ Courtauld Gallery, London
- ↑ Dancing at the Moulin de la Galette
- ↑ Louvre
- ↑ Madame Charpentier and her Daughters
- ↑ Metropolitan Museum of Art, NewYork
- ↑ lithograph
- ↑ Pompeii
- ↑ L’Estaque
- ↑ Cézanne
- ↑ Ingres
- ↑ The Umbrellas
- ↑ National Gallery, London
- ↑ Venus Victrix
- ↑ Tate Gallery
- ↑ Au Moulin de La Galette