آنکلساریا، بهرام گور تهمورث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آنْکلِساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبئی۱۹۴۴)(Anklesaria, Bahramgore Tahmuras)<br> | آنْکلِساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبئی۱۹۴۴) (Anklesaria, Bahramgore Tahmuras)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
ایران‌شناس هندی. از زردشتیان [[هند]] و پسر [[آنکلساریا، تهمورث دین شاه (۱۸۴۲ـ بمبیی ۱۹۰۳)|تهمورث دین‌شاه آنکلساریا]] (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه [[بمبیی، شهر|بمبئی]] به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹ فصل‌نامه‌ای به نام ''زردشتی'' منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰ جامعۀ زردشتیان هند او را به ایران فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴ نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در میسور بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به‌چاپ رسانید. از آثارش: ''مهریشت'' (۱۹۰۰)؛ ''زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی'' (۱۹۱۹)؛ متن کامل اوستایی ''یشت‌ها'' (۱۹۲۵)؛ چاپ ''زردشت‌نامۀ'' مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲)؛ ''سفر به ایران عصر پهلوی'' به زبان گجراتی (۱۹۳۳)؛ چاپ متن و ترجمۀ ''کارنامۀ اردشیر'' ''بابکان'' (۱۹۳۵)؛ ''گزیده‌های زادسپرم'' (۱۹۶۴) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی'' (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی ''گاثاهای مقدس زردشت'' (۱۹۵۳). | ایران‌شناس هندی. از زردشتیان [[هند]] و پسر [[آنکلساریا، تهمورث دین شاه (۱۸۴۲ـ بمبیی ۱۹۰۳)|تهمورث دین‌شاه آنکلساریا]] (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه [[بمبیی، شهر|بمبئی]] به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹ فصل‌نامه‌ای به نام ''زردشتی'' منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰ جامعۀ زردشتیان هند او را به ایران فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴ نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در میسور بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به‌چاپ رسانید. | ||
از آثارش: ''مهریشت'' (۱۹۰۰)؛ ''زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی'' (۱۹۱۹)؛ متن کامل اوستایی ''یشت‌ها'' (۱۹۲۵)؛ چاپ ''زردشت‌نامۀ'' مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲)؛ ''سفر به ایران عصر پهلوی'' به زبان گجراتی (۱۹۳۳)؛ چاپ متن و ترجمۀ ''کارنامۀ اردشیر'' ''بابکان'' (۱۹۳۵)؛ ''گزیده‌های زادسپرم'' (۱۹۶۴) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی'' (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی ''گاثاهای مقدس زردشت'' (۱۹۵۳). | |||
<br><!--10254800--> | <br><!--10254800--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۰
آنْکلِساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبئی۱۹۴۴) (Anklesaria, Bahramgore Tahmuras)
| بهرام گور تهمورث آنکلساریا Bahramgore Tahmuras Anklesaria | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۳م |
| درگذشت | بمئی ۱۹۴۴م |
| ملیت | هندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی ارشد زبان های اوستایی و پهلوی دانشگاه بمبیی |
| شغل و تخصص اصلی | زبان شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | ایران شناس |
| آثار | متن کامل اوستایی یشت‌ها (۱۹۲۵)؛ متن و ترجمۀ کارنامۀ اردشیر بابکان (۱۹۳۵)؛ گزیده‌های زادسپرم (۱۹۶۴)؛ یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی گاثاهای مقدس زردشت (۱۹۵۳) |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
| خویشاوندان سرشناس | تهمورث دین شاه آنکلساریا (پدر) |
ایران‌شناس هندی. از زردشتیان هند و پسر تهمورث دین‌شاه آنکلساریا (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه بمبئی به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹ فصل‌نامه‌ای به نام زردشتی منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰ جامعۀ زردشتیان هند او را به ایران فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴ نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در میسور بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به‌چاپ رسانید.
از آثارش: مهریشت (۱۹۰۰)؛ زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی (۱۹۱۹)؛ متن کامل اوستایی یشت‌ها (۱۹۲۵)؛ چاپ زردشت‌نامۀ مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲)؛ سفر به ایران عصر پهلوی به زبان گجراتی (۱۹۳۳)؛ چاپ متن و ترجمۀ کارنامۀ اردشیر بابکان (۱۹۳۵)؛ گزیده‌های زادسپرم (۱۹۶۴) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی گاثاهای مقدس زردشت (۱۹۵۳).