استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِستِعاذه <br> | اِستِعاذه <br> | ||
<p>(در لغت به‌معنای پناه‌گرفتن و پناه‌بردن) در اصطلاح، گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم». در [[قرآن]] بارها به استعاذه از شیطان و شر او به خداوند توصیه شده است (اعراف، ۲۰۰؛ غافر، ۵۶؛ فصلت، ۳۶). استعاذه قبل از بسمله از آداب قرائت قرآن است و [[استحباب]]، و به عقیدۀ برخی حتی وجوب آن، در آغاز قرائت قرآن، از آیۀ ۹۸ | <p>(در لغت به‌معنای پناه‌گرفتن و پناه‌بردن) در اصطلاح، گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم». در [[قرآن]] بارها به استعاذه از شیطان و شر او به خداوند توصیه شده است (اعراف، ۲۰۰؛ غافر، ۵۶؛ فصلت، ۳۶). استعاذه قبل از بسمله از آداب قرائت قرآن است و [[استحباب]]، و به عقیدۀ برخی حتی وجوب آن، در آغاز قرائت قرآن، از آیۀ ۹۸ سورۀ نحل فهمیده می‌شود. اگر قاری در حین قرائت قرآن مجبور به توقف و مکث کوتاه شود لازم نیست مجدداً استعاذه بگوید. برای قرائت [[توبه، سوره|سورۀ توبه]]، گفتن استعاذه تأکید شده است، زیرا که این سوره (تنها سوره‌ای که در آغاز آن بسمله نیست) حاکی از برائت از مشرکین است. برخی از فقها حتی استعاذه را قبل از بسمله در آغاز نماز واجب یا مستحب می‌دانند.</p> | ||
<br><!--11265000--> | <br><!--11265000--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۰
اِستِعاذه
(در لغت به‌معنای پناه‌گرفتن و پناه‌بردن) در اصطلاح، گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم». در قرآن بارها به استعاذه از شیطان و شر او به خداوند توصیه شده است (اعراف، ۲۰۰؛ غافر، ۵۶؛ فصلت، ۳۶). استعاذه قبل از بسمله از آداب قرائت قرآن است و استحباب، و به عقیدۀ برخی حتی وجوب آن، در آغاز قرائت قرآن، از آیۀ ۹۸ سورۀ نحل فهمیده می‌شود. اگر قاری در حین قرائت قرآن مجبور به توقف و مکث کوتاه شود لازم نیست مجدداً استعاذه بگوید. برای قرائت سورۀ توبه، گفتن استعاذه تأکید شده است، زیرا که این سوره (تنها سوره‌ای که در آغاز آن بسمله نیست) حاکی از برائت از مشرکین است. برخی از فقها حتی استعاذه را قبل از بسمله در آغاز نماز واجب یا مستحب می‌دانند.