علی فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
علی فلسفی (تهران 1299- 1384ش) | علی فلسفی (تهران 1299- 1384ش) | ||
از علمای برجستۀ حوزه‌های علمیۀ نجف و مشهد، و از مخالفان نظام شاهنشاهی. او چهارمین فرزند [[شیخ محمد رضا تنکابنی]] و برادر [[فلسفی، محمدتقی (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۷۷ش)|محمدتقی فلسفی]]، و از شاخص‌ترین اساتید دروس خارج فقه بود. | از علمای برجستۀ حوزه‌های علمیۀ نجف و مشهد، و از مخالفان نظام شاهنشاهی. او چهارمین فرزند [[شیخ محمد رضا تنکابنی]] و برادر [[فلسفی، محمدتقی (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۷۷ش)|محمدتقی فلسفی]]، و از شاخص‌ترین اساتید دروس خارج فقه بود. آموزش‌های حوزوی اولیه را نزد پدرش گذراند. 6 سال نزد [[رشتی، میرزا حبیب الله (رشت ۱۲۳۴ـ نجف ۱۳۱۲ق)|میرزا حبیب الله رشتی]] تلمذ کرد. درس خارج فقه را پیش سید محمد کاظم طباطبایی یزدی فرا گرفت. در 25 سالگی (1324ش) برای ادامه تحصیل به نجف رفت و به فراگیری دروس حوزوی پرداخت. حدود 15 سال، از برجسته‌ترین شاگردان مکتب [[خویی، سید ابوالقاسم (خوی ۱۲۷۸ـ بغداد ۱۳۷۱ش)|سید ابوالقاسم خویی]] بود و در 1340ش، از وی اجازۀ اجتهاد گرفت. در 1340ش و بعد از اتمام تحصیلات، پس از 16 سال به تهران بازگشت و تا 1349ش در مسجد لرزاده به اقامه نماز جماعت و تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. | ||
در 1349ش و بنا به درخواست آیت الله میلانی، برای تدریس خارج فقه و اصول به مشهد عزیمت کرد و بیش از 30 سال آن‌جا به تدریس مشغول بود. پس از فوت ایشان در 1354ش، تدریس خارج فقه و اصول را ادامه داد. در 1358ش از سوی مردم مشهد برای تدوین قانون اساسی به مجلس خبرگان راه پیدا کرد. | |||
در 1349ش و بنا به درخواست آیت الله میلانی، برای تدریس خارج فقه و اصول به مشهد عزیمت کرد و بیش از 30 سال آن‌جا به تدریس مشغول بود. پس از فوت ایشان در 1354ش، تدریس خارج فقه و اصول را ادامه داد. | |||
در 1358ش از سوی مردم مشهد برای تدوین قانون اساسی به مجلس خبرگان راه پیدا کرد. | |||
در 19 بهمن 1384ش، در 85 سالگی درگذشت و در حرم مطهر امام رضا (ع)، کنار حضرت آیت الله مروارید، به خاک سپرده شد. | در 19 بهمن 1384ش، در 85 سالگی درگذشت و در حرم مطهر امام رضا (ع)، کنار حضرت آیت الله مروارید، به خاک سپرده شد. | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۹
علی فلسفی (تهران 1299- 1384ش)
از علمای برجستۀ حوزه‌های علمیۀ نجف و مشهد، و از مخالفان نظام شاهنشاهی. او چهارمین فرزند شیخ محمد رضا تنکابنی و برادر محمدتقی فلسفی، و از شاخص‌ترین اساتید دروس خارج فقه بود. آموزش‌های حوزوی اولیه را نزد پدرش گذراند. 6 سال نزد میرزا حبیب الله رشتی تلمذ کرد. درس خارج فقه را پیش سید محمد کاظم طباطبایی یزدی فرا گرفت. در 25 سالگی (1324ش) برای ادامه تحصیل به نجف رفت و به فراگیری دروس حوزوی پرداخت. حدود 15 سال، از برجسته‌ترین شاگردان مکتب سید ابوالقاسم خویی بود و در 1340ش، از وی اجازۀ اجتهاد گرفت. در 1340ش و بعد از اتمام تحصیلات، پس از 16 سال به تهران بازگشت و تا 1349ش در مسجد لرزاده به اقامه نماز جماعت و تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.
در 1349ش و بنا به درخواست آیت الله میلانی، برای تدریس خارج فقه و اصول به مشهد عزیمت کرد و بیش از 30 سال آن‌جا به تدریس مشغول بود. پس از فوت ایشان در 1354ش، تدریس خارج فقه و اصول را ادامه داد. در 1358ش از سوی مردم مشهد برای تدوین قانون اساسی به مجلس خبرگان راه پیدا کرد.
در 19 بهمن 1384ش، در 85 سالگی درگذشت و در حرم مطهر امام رضا (ع)، کنار حضرت آیت الله مروارید، به خاک سپرده شد.