نفرین (فیلم 1352)

سومین فیلم بلند سینمایی به کارگردانی ناصر تقوایی، تولید سال 1352ش. این فیلم در ششمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس جوایز فیلم منتخب دوم هیأت داوران (نشان نقره) و بهترین فیلمبرداری را دریافت کرده است. نفرین را مهجورترین فیلم كارنامۀ سینمایی تقوایی می‌دانند كه در اكران عمومی محدودش در سینما كاپری (بهمن فعلی) با استقبال چندانی مواجه نشد، اما این فیلم از کارهای محبوب خود تقوایی‌ست. نقش‌های اصلی نفرین را بهروز وثوقی، فخری خوروش و جمشید مشایخی بازی کرده‌اند و فیلمبرداری تحسین‌برانگیزش که به شیوۀ سیاه و سفید انجام شده به عهدۀ نعمت حقیقی بوده است.

تقوایی در این فیلم که خود نگارش فیلمنامه‌اش را با اقتباس از داستان باتلاق‌ (نوشتۀ میکا والتاری)، نویسندۀ‌ فنلاندی، به عهده داشته به مسائل ازلی و ابدی چون تقدیر و سرنوشت، سرشت و ابعاد فلسفی انسان و شكل‌گیری فاجعه پرداخته است. تقوایی در سومین فیلمش (پس از آرامش در حضور دیگران و صادق کرده) به درونمایۀ فیلم نخستش بازمی‌گردد. موضوع و شخصیت‌ها و مناسبات آدم‌های نفرین ادامۀ آرامش در حضور دیگران است. نفرین نه فقط از حیث موضوع و شخصیت‌پردازی و ساخت به استحکام آرامش... نیست، بلکه فاقد لحظه‌های مؤثر و عاطفی صادق کرده نیز هست، و از جهاتی میان صادق کرده و آرامش... سرگردان است.

مدت فیلم: 101 دقیقه

خلاصۀ داستان

پیرمردی یک كارگر نقاش ساختمان را از آبادان به جزیرۀ مینو می‌برد تا خانۀ اربابش را، كه پسر شیخ جزیره است و عقل‌باخته و الكلی است، رنگ‌آمیزی كند. ارباب كه زندگی پر رخوتی دارد قادر به همراهی با همسر جوان و نجیبش نیست. زن، به‌رغم این كه معتقد است شوهرش زندگی او را تباه كرده، به كمک پیرمرد وضع خانه و مزرعه را رونق می‌دهد؛ اما به‌تدریج تنهایی‌اش او را به كارگر جوان نزدیک می‌كند. مرد كه خود را از همسرش محروم شده می‌بیند با گلولۀ تفنگ اجدادی كارگر را به قتل می‌رساند و زن به تلافی شوهر را از پا درمی‌آورد و بر جسد هر دو مویه می‌كند.

---