شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br> | شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br> | ||
[[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، برادرش، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]] بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام ''امید نوبهاری''، ترانه‌هایی چون ''جلوۀ گل''، و ''مِی اگرش شور افکن نظری است'' که [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]] آن را با شعری از [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهی معیری]] خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و [[بدیع زاده، سید جواد (تهران ۱۲۸۲ـ ۱۳۵۸ش)|سید جواد بدیع‌زاده]]. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.</p> | [[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، برادرش، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]] بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام ''امید نوبهاری''، ترانه‌هایی چون ''جلوۀ گل''، و ''مِی اگرش شور افکن نظری است'' که [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]] آن را با شعری از [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهی معیری]] خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و [[بدیع زاده، سید جواد (تهران ۱۲۸۲ـ ۱۳۵۸ش)|سید جواد بدیع‌زاده]]. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.</p> | ||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۳
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)
تارنواز ایرانی. از شاگردان علی‌اکبر شهنازی، برادرش، و باقرخان رامشگر بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام امید نوبهاری، ترانه‌هایی چون جلوۀ گل، و مِی اگرش شور افکن نظری است که بنان آن را با شعری از رهی معیری خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون اقبال آذر و سید جواد بدیع‌زاده. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.