آقا رضا همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۸

آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق) Agha Reza Hamedani

فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه مرجع تقلید امامیه بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری سل و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر نجاة‌العباد شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. مصباح الفقیه، حاشیه بر رسائل و مکاسب، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ریاض‌المسائل سیدعلی طباطبایی و تقریرات از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب فقه‌الرضا (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
 آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق)   Agha Reza Hamedani
-فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه مرجع تقلید امامیه بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری سل و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر ''رسائل'' و ''مکاسب''، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' سیدعلی طباطبایی و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد.
+فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه [[مرجع تقلید]] [[امامیه]] بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری [[سل]] و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر ''رسائل'' و ''مکاسب''، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' سیدعلی طباطبایی و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد.
 ----