آصف، محمدهاشم (ز ۱۲۴۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
(ملقب به رستم‌الحکما) تاریخ‌نگار ایرانی، فرزند امیرحسن خوش حکایت گنجعلی خانی. از زندگی او اطلاع درستی در دست نیست. پدرش و خود او ظاهراً موقعیتی در دربارهای [[زندیه|زند]] و [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] داشته‌اند. محمدهاشم از سن ۱۴سالگی به ثبت وقایع کشور از ۱۱۹۳ق پرداخت و در ۱۲۱۵ق آن‌ها را تنظیم کرد و آن را ''[[رستم التواریخ|رستم‌التواریخ]]'' نام نهاد و در ۱۲۴۷ق به نظر [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] رساند و مورد تحسین شاه قرار گرفت. کتاب او گرچه حاوی اطلاعات ارزشمندی از اوضاع سیاسی و اجتماعی، آداب و رسوم و اخلاق پادشاهان، شاهزادگان و بزرگان درباری است، خالی از مبالغه نیست. | (ملقب به رستم‌الحکما) تاریخ‌نگار ایرانی، فرزند امیرحسن خوش حکایت گنجعلی خانی. از زندگی او اطلاع درستی در دست نیست. پدرش و خود او ظاهراً موقعیتی در دربارهای [[زندیه|زند]] و [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] داشته‌اند. محمدهاشم از سن ۱۴سالگی به ثبت وقایع کشور از ۱۱۹۳ق پرداخت و در ۱۲۱۵ق آن‌ها را تنظیم کرد و آن را ''[[رستم التواریخ|رستم‌التواریخ]]'' نام نهاد و در ۱۲۴۷ق به نظر [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] رساند و مورد تحسین شاه قرار گرفت. کتاب او گرچه حاوی اطلاعات ارزشمندی از اوضاع سیاسی و اجتماعی، آداب و رسوم و اخلاق پادشاهان، شاهزادگان و بزرگان درباری است، خالی از مبالغه نیست. | ||
<br/> | <br/> | ||
---- | |||
[[Category:تاریخ ایران]] [[Category:دورۀ قاجار]] [[Category:مورخان و کتابهای تاریخ]] | [[Category:تاریخ ایران]] [[Category:دورۀ قاجار]] [[Category:مورخان و کتابهای تاریخ]] | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۳
آصف، محمدهاشم (ز ۱۲۴۷ق) Asef, Mohammad Hashem
(ملقب به رستم‌الحکما) تاریخ‌نگار ایرانی، فرزند امیرحسن خوش حکایت گنجعلی خانی. از زندگی او اطلاع درستی در دست نیست. پدرش و خود او ظاهراً موقعیتی در دربارهای زند و قاجار داشته‌اند. محمدهاشم از سن ۱۴سالگی به ثبت وقایع کشور از ۱۱۹۳ق پرداخت و در ۱۲۱۵ق آن‌ها را تنظیم کرد و آن را رستم‌التواریخ نام نهاد و در ۱۲۴۷ق به نظر فتحعلی‌شاه قاجار رساند و مورد تحسین شاه قرار گرفت. کتاب او گرچه حاوی اطلاعات ارزشمندی از اوضاع سیاسی و اجتماعی، آداب و رسوم و اخلاق پادشاهان، شاهزادگان و بزرگان درباری است، خالی از مبالغه نیست.