آلوسی، نعمان (بغداد ۱۲۵۲ـ۱۳۱۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=نعمان آلوسی|نام=No'man Alusi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=رئیس‌المدرسین|زادروز=بغداد ۱۲۵۲ق|تاریخ مرگ=۱۳۱۷ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه حنفی و متکلّم سلفی|شغل و تخصص های دیگر=قاضی|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الآیات‌البینات فی عدم سماع الاموات عند الحنفیة‌السادات (برلین، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹)؛ الاصابه فی منع النساء من الکتابة؛ جلاء العینین فی محاکمة‌الاحمدین (مصر، ۱۲۸۹ق/۱۸۹۶)؛ الحباء فی الایصاء|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=گردآوردی کتابخانۀ مرجانیه در بغداد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | {{جعبه زندگینامه|عنوان=نعمان آلوسی|نام=No'man Alusi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=رئیس‌المدرسین|زادروز=بغداد ۱۲۵۲ق|تاریخ مرگ=۱۳۱۷ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه حنفی و متکلّم سلفی|شغل و تخصص های دیگر=قاضی|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الآیات‌البینات فی عدم سماع الاموات عند الحنفیة‌السادات (برلین، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹)؛ الاصابه فی منع النساء من الکتابة؛ جلاء العینین فی محاکمة‌الاحمدین (مصر، ۱۲۸۹ق/۱۸۹۶)؛ الحباء فی الایصاء|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=گردآوردی کتابخانۀ مرجانیه در بغداد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
آلوسی، نُعمان (بغداد ۱۲۵۲ـ۱۳۱۷ق) Alusi, No'man | آلوسی، نُعمان (بغداد ۱۲۵۲ـ۱۳۱۷ق) Alusi, No'man | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۱
| نعمان آلوسی No'man Alusi | |
|---|---|
| زادروز |
بغداد ۱۲۵۲ق |
| درگذشت | ۱۳۱۷ق |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه حنفی و متکلّم سلفی |
| شغل و تخصص های دیگر | قاضی |
| لقب | رئیس‌المدرسین |
| آثار | الآیات‌البینات فی عدم سماع الاموات عند الحنفیة‌السادات (برلین، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹)؛ الاصابه فی منع النساء من الکتابة؛ جلاء العینین فی محاکمة‌الاحمدین (مصر، ۱۲۸۹ق/۱۸۹۶)؛ الحباء فی الایصاء |
| گروه مقاله | دین اسلام |
آلوسی، نُعمان (بغداد ۱۲۵۲ـ۱۳۱۷ق) Alusi, No'man
فقیه حنفی یا مالکی و متکلّم سلفی. در بغداد و چند شهر دیگر قاضی بود. به عزم حج، چندی در مصر ماندگار شد. سپس به استانبول سفر کرد و در آن‌جا «رئیس‌المدرسین» لقب گرفت. به زادگاهش بازگشت و در مدرسۀ مرجانیه به تدریس پرداخت. کتابخانۀ عظیم مرجانیه در بغداد گردآوردۀ اوست.
از آثارش الآیات‌البینات فی عدم سماع الاموات عند الحنفیة‌السادات (برلین، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹م)؛ الاصابه فی منع النساء من الکتابة؛ جلاء العینین فی محاکمة‌الاحمدین (مصر، ۱۲۸۹ق/۱۸۹۶م)؛ الحباء فی الایصاء. دیوان شعری نیز به او نسبت داده‌اند.