ژوزف، ادوارد (کرمانشاه ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ژوزف، ادوارد (کرمانشاه ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۳ش) | |||
[[پرونده:ژوزف، ادوارد1.jpg|بندانگشتی|تصویری از جلد کتاب ترجمه شده توسط ادوارد ژوزف ]] | [[پرونده:ژوزف، ادوارد1.jpg|بندانگشتی|تصویری از جلد کتاب ترجمه شده توسط ادوارد ژوزف ]] | ||
<p>مترجم، مولوی‌شناس و موسیقی‌دان ایرانی. پس از آن‌که دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ آلیانس کرمانشاه به‌پایان برد، به تهران رفت و به فراگیری زبان‌های [[فرانسه، زبان|فرانسه]]، [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]] و ادبیات پارسی همت گماشت. با زبان‌های [[عبری، زبان|عبری]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] نیز آشنایی داشت. در ۱۳۲۱ش مشاور وزارت پیشه و هنر شد. از بنیادگذاران بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بنیادگذار بانک کشاورزی و مؤسسۀ بیمۀ ملی، و از مؤسسان انجمن فیلارمونیک تهران بود. در ارزیابی سکّه‌های باستانی و تمبر و مهر اسم نیز صاحب‌نظر بود. از آثارش: ترجمۀ'' بابا گوریو'' اثر [[بالزاک، اونوره دو (۱۷۹۹ـ۱۸۵۰)|بالزاک]] (تهران،۱۳۳۴ش)؛ ترجمۀ ''زن سی‌ساله'' اثر بالزاک (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ''نخجیران''، شرح و تفسیر یکی از داستان‌های مولوی (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ ''طوطیان'' (تهران ۱۳۴۹ش)؛ ''هفت بند نای'' (۲ جلد تهران، ۱۳۸۲ش) درخور ذکرند.</p> | <p>مترجم، مولوی‌شناس و موسیقی‌دان ایرانی. پس از آن‌که دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ آلیانس کرمانشاه به‌پایان برد، به تهران رفت و به فراگیری زبان‌های [[فرانسه، زبان|فرانسه]]، [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]] و ادبیات پارسی همت گماشت. با زبان‌های [[عبری، زبان|عبری]] و [[ارمنی، زبان|ارمنی]] نیز آشنایی داشت. در ۱۳۲۱ش مشاور وزارت پیشه و هنر شد. از بنیادگذاران بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بنیادگذار بانک کشاورزی و مؤسسۀ بیمۀ ملی، و از مؤسسان انجمن فیلارمونیک تهران بود. در ارزیابی سکّه‌های باستانی و تمبر و مهر اسم نیز صاحب‌نظر بود. از آثارش: ترجمۀ'' بابا گوریو'' اثر [[بالزاک، اونوره دو (۱۷۹۹ـ۱۸۵۰)|بالزاک]] (تهران،۱۳۳۴ش)؛ ترجمۀ ''زن سی‌ساله'' اثر بالزاک (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ''نخجیران''، شرح و تفسیر یکی از داستان‌های مولوی (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ ''طوطیان'' (تهران ۱۳۴۹ش)؛ ''هفت بند نای'' (۲ جلد تهران، ۱۳۸۲ش) درخور ذکرند.</p> | ||
<br><!--24014500--> | <br><!--24014500--> | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۷
ژوزف، ادوارد (کرمانشاه ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۳ش)
مترجم، مولوی‌شناس و موسیقی‌دان ایرانی. پس از آن‌که دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ آلیانس کرمانشاه به‌پایان برد، به تهران رفت و به فراگیری زبان‌های فرانسه، انگلیسی و ادبیات پارسی همت گماشت. با زبان‌های عبری و ارمنی نیز آشنایی داشت. در ۱۳۲۱ش مشاور وزارت پیشه و هنر شد. از بنیادگذاران بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بنیادگذار بانک کشاورزی و مؤسسۀ بیمۀ ملی، و از مؤسسان انجمن فیلارمونیک تهران بود. در ارزیابی سکّه‌های باستانی و تمبر و مهر اسم نیز صاحب‌نظر بود. از آثارش: ترجمۀ بابا گوریو اثر بالزاک (تهران،۱۳۳۴ش)؛ ترجمۀ زن سی‌ساله اثر بالزاک (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ نخجیران، شرح و تفسیر یکی از داستان‌های مولوی (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ طوطیان (تهران ۱۳۴۹ش)؛ هفت بند نای (۲ جلد تهران، ۱۳۸۲ش) درخور ذکرند.