آنتیوخوس سوم: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آنتیوخوس سوم|نام=Antiochus III|نام دیگر=آنتیوخوس کبیر|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=کبیر|زادروز=ح ۲۴۱پ‌م|تاریخ مرگ=۱۸۷پ‌م|دوره زندگی=|ملیت=مقدونی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آنتیوخوس سوم (ح ۲۴۱ـ۱۸۷پ‌م)(Antiochus III)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آنتیوخوس سوم|نام=Antiochus III|نام دیگر=آنتیوخوس کبیر|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=کبیر|زادروز=ح ۲۴۱پ‌م|تاریخ مرگ=۱۸۷پ‌م|دوره زندگی=|ملیت=مقدونی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آنتیوخوس سوم (ح ۲۴۱ـ۱۸۷پ‌م)(Antiochus III)<br> | ||
[[پرونده: 10244200.jpg | بندانگشتی|آنْتيوخوس سوم]](یا: آنتیوخوس کبیر) پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م). به سبب اعادۀ امپراتوری [[سلوکیان]]<ref>Seleucids</ref>، طی ۲۵ سال نبردِ بی‌وقفه از غرب [[آسیای صغیر]] تا [[افغانستان]]<ref>Afghanistan</ref>، به «کبیر» ملقب شد. سرانجام، به رغم شکست در رافیه<ref>Raphia</ref>، [[لبنان]]<ref>Lebanon</ref> و [[فلسطین]] را از مصر جدا کرد (۲۰۱پ‌م). بلندپروازی‌های او در غرب، که به تصرف متصرفات [[بطالسه|بَطالَسِه]]<ref>Ptolemaic</ref> در جنوب غربی [[آناتولی]]<ref>Anatolia</ref> و ادعای مالکیت سلوکیان بر [[تراس، سرزمین های|تراس]] (تراکیه)<ref>Thrace</ref> انجامید، او را با جمهوری روم رو در رو قرار داد. به یونان حمله برد، ولی در [[ترموپیل، نبرد|ترموپیل]]<ref>Thermopylae</ref> شکست خورد و به آسیای صغیر عقب‌نشینی کرد، اما بار دیگر در [[ماگنسیا|ماگنِسیا]]<ref>Magnesia</ref> شکست خورد (۱۹۰پ‌م). برطبق پیمان اَپامیه<ref>Treaty of Apamea</ref> (۱۸۸پ‌م) همۀ متصرفاتش در آناتولی، به استثنای [[پامفیلیا]]<ref>Pamphylia</ref> و [[کیلیکیا]]<ref>Cilicia</ref>، را واگذار کرد. پس از غارت معبدی در جنوب غربی ایران، بر اثر شدت جراحت درگذشت. | [[پرونده: 10244200.jpg | بندانگشتی|آنْتيوخوس سوم]](یا: آنتیوخوس کبیر) پادشاه [[سلوکیان|سلوکی]] (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م). به سبب اعادۀ امپراتوری [[سلوکیان]]<ref>Seleucids</ref>، طی ۲۵ سال نبردِ بی‌وقفه از غرب [[آسیای صغیر]] تا [[افغانستان]]<ref>Afghanistan</ref>، به «کبیر» ملقب شد. سرانجام، به رغم شکست در رافیه<ref>Raphia</ref>، [[لبنان]]<ref>Lebanon</ref> و [[فلسطین]] را از مصر جدا کرد (۲۰۱پ‌م). بلندپروازی‌های او در غرب، که به تصرف متصرفات [[بطالسه|بَطالَسِه]]<ref>Ptolemaic</ref> در جنوب غربی [[آناتولی]]<ref>Anatolia</ref> و ادعای مالکیت سلوکیان بر [[تراس، سرزمین های|تراس]] (تراکیه)<ref>Thrace</ref> انجامید، او را با جمهوری روم رو در رو قرار داد. به یونان حمله برد، ولی در [[ترموپیل، نبرد|ترموپیل]]<ref>Thermopylae</ref> شکست خورد و به آسیای صغیر عقب‌نشینی کرد، اما بار دیگر در [[ماگنسیا|ماگنِسیا]]<ref>Magnesia</ref> شکست خورد (۱۹۰پ‌م). برطبق پیمان اَپامیه<ref>Treaty of Apamea</ref> (۱۸۸پ‌م) همۀ متصرفاتش در آناتولی، به استثنای [[پامفیلیا]]<ref>Pamphylia</ref> و [[کیلیکیا]]<ref>Cilicia</ref>، را واگذار کرد. پس از غارت معبدی در جنوب غربی ایران، بر اثر شدت جراحت درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۰
| آنتیوخوس سوم Antiochus III | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۲۴۱پ‌م |
| درگذشت | ۱۸۷پ‌م |
| ملیت | مقدونی |
| نام‌های دیگر | آنتیوخوس کبیر |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| لقب | کبیر |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
آنتیوخوس سوم (ح ۲۴۱ـ۱۸۷پ‌م)(Antiochus III)
(یا: آنتیوخوس کبیر) پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م). به سبب اعادۀ امپراتوری سلوکیان[۱]، طی ۲۵ سال نبردِ بی‌وقفه از غرب آسیای صغیر تا افغانستان[۲]، به «کبیر» ملقب شد. سرانجام، به رغم شکست در رافیه[۳]، لبنان[۴] و فلسطین را از مصر جدا کرد (۲۰۱پ‌م). بلندپروازی‌های او در غرب، که به تصرف متصرفات بَطالَسِه[۵] در جنوب غربی آناتولی[۶] و ادعای مالکیت سلوکیان بر تراس (تراکیه)[۷] انجامید، او را با جمهوری روم رو در رو قرار داد. به یونان حمله برد، ولی در ترموپیل[۸] شکست خورد و به آسیای صغیر عقب‌نشینی کرد، اما بار دیگر در ماگنِسیا[۹] شکست خورد (۱۹۰پ‌م). برطبق پیمان اَپامیه[۱۰] (۱۸۸پ‌م) همۀ متصرفاتش در آناتولی، به استثنای پامفیلیا[۱۱] و کیلیکیا[۱۲]، را واگذار کرد. پس از غارت معبدی در جنوب غربی ایران، بر اثر شدت جراحت درگذشت.