آکرولئین: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آکْرولئین (acrolein)<br/> با فرمول شیمیایی CH<sub>۲</sub>=CHCHO. مایعی بی‌رنگ حاصل از سوختن ناقص [[چربی|چربی]]< | آکْرولئین (acrolein)<br/> با فرمول شیمیایی CH<sub>۲</sub>=CHCHO. مایعی بی‌رنگ حاصل از سوختن ناقص [[چربی|چربی]]<ref>fat</ref>ها. آکرولئین، آلدئیدِ اشباع‌نشده‌ای با [[نقطه جوش|نقطۀ جوش]]<ref>boiling point</ref> ۵۲ درجۀ سانتی‌گراد است. این مایع باعث سوزش پوست و بخارات آن موجب جاری‌شدن شدید اشک می‌شود. در [[جنگ جهانی اول]]<ref>World War I</ref>، فرانسوی‌ها آن را به‌شکل گاز و با نام رمزی پاپیته<ref>Papite</ref> به‌منزلۀ سلاحی شیمیایی به‌کار می‌بردند. این مایع را در گلوله‌‌های توپ و نارنجک‌های دستی می‌ریختند و سپس آن‌ها را شلیک یا پرتاب می‌کردند. اما به‌سبب ناپایداری شیمیایی، امکان ذخیره‌سازی آن دشوار بود؛ بنابراین کمتر در امور نظامی استفاده می‌شد. در حال حاضر، از آن در سنتز مواد آلی، تولید داروها، ساخت گازهای اشک‌آور، و نیز به‌منزلۀ ماده‌ای علف‌کُش استفاده می‌شود. | ||
| | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۴
آکْرولئین (acrolein)
با فرمول شیمیایی CH۲=CHCHO. مایعی بی‌رنگ حاصل از سوختن ناقص چربی[۱]ها. آکرولئین، آلدئیدِ اشباع‌نشده‌ای با نقطۀ جوش[۲] ۵۲ درجۀ سانتی‌گراد است. این مایع باعث سوزش پوست و بخارات آن موجب جاری‌شدن شدید اشک می‌شود. در جنگ جهانی اول[۳]، فرانسوی‌ها آن را به‌شکل گاز و با نام رمزی پاپیته[۴] به‌منزلۀ سلاحی شیمیایی به‌کار می‌بردند. این مایع را در گلوله‌‌های توپ و نارنجک‌های دستی می‌ریختند و سپس آن‌ها را شلیک یا پرتاب می‌کردند. اما به‌سبب ناپایداری شیمیایی، امکان ذخیره‌سازی آن دشوار بود؛ بنابراین کمتر در امور نظامی استفاده می‌شد. در حال حاضر، از آن در سنتز مواد آلی، تولید داروها، ساخت گازهای اشک‌آور، و نیز به‌منزلۀ ماده‌ای علف‌کُش استفاده می‌شود.