آن بنکرافت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
(نام اصلی: آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو<ref><bdi>Anna Maria Louisa Italiano</bdi></ref>) بازیگر امریکایی برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. فارغ‌التحصیل آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا<ref>American Academy of Dramatic Arts</ref> (در نیویورک) و از هنرآموزان [[استراسبرگ، لی (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)|لی استراسبرگ]]، در مکتب بازیگری متد<ref>Method acting</ref> بود. | (نام اصلی: آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو<ref><bdi>Anna Maria Louisa Italiano</bdi></ref>) بازیگر امریکایی برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. فارغ‌التحصیل آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا<ref>American Academy of Dramatic Arts</ref> (در نیویورک) و از هنرآموزان [[استراسبرگ، لی (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)|لی استراسبرگ]]، در مکتب بازیگری متد<ref>Method acting</ref> بود. | ||
پدر و مادر او، هردو مهاجران ایتالیایی بودند. آن از چهارسالگی روی صحنه می‌رفت. کار حرفه‌ای را از سال ۱۹۵۰م با نام آن مارنو<ref>Anne Marno</ref> با نمایش‌های تلویزیونی آغاز کرد. از ۱۹۵۲م، با نام آن بنکرافت وارد سینما شد و تا چند سال صرفاً در فیلم‌های ردۀ «ب» جلوی دوربین می‌رفت. تا این که به نیویورک بازگشت و در ۱۹۵۸م با نمایش ''دو نفر برای الاکلنگ''<ref>''Two for the Seesaw''</ref> مقابل [[فوندا، هنری (۱۹۰۵ـ۱۹۸۲)|هنری فوندا]] مورد توجه قرار گرفت و برندۀ [[جایزه تونی|جایزۀ تونی]]<ref>Tony Award</ref> شد. همین جایزه را یک سال بعد نیز برای اجرای برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> ''معجزه‌گر''<ref>''The Miracle Worker''</ref> به دست آورد. با ایفای نقش آن سالیوان<ref>Anne Sullivan</ref> در نسخۀ سینمایی ''معجزه‌گر'' (1962م) به شهرت رسید و برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد. سپس به طور هم‌زمان به فعالیت‌های خود در سینما و تئاتر ادامه داد و در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م هنوز از بازیگران سرشناس دنیای نمایش در آمریکا به شمار می‌آمد. او از ابتدای دهۀ 1990م بیشتر در نقش‌های مکمل به بازی پرداخت. بنکرافت برای ''خیانتکار''<ref>''The Pumpkin Eater''</ref> (1964م)، ''فارغ‌التحصیل''<ref>''The Graduate''</ref> (1968م)، ''نقطۀ عطف''<ref>''The Turning Point''</ref> (1978م) و ''اگنسِ خدا''<ref>''Agnes of God''</ref> (1985م) نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول بود. او در سال 1965م برای خیانتکار در [[جشنواره فیلم کن]] بهترین بازیگر شناخته شد و علاوه بر اینها برای این فیلم و چند بازی دیگرش چندین جایزۀ بفتا<ref>BAFTA</ref> و گلدن گلوب<ref>Golden Globe Awards</ref> نیز دریافت کرده بود. همسر دومش [[بروکس، مل (۱۹۲۶)|مل بروکس]] (از ۱۹۶۴م)، بازیگر و کارگردان، است. | پدر و مادر او، هردو مهاجران ایتالیایی بودند. آن از چهارسالگی روی صحنه می‌رفت. کار حرفه‌ای را از سال ۱۹۵۰م با نام آن مارنو<ref>Anne Marno</ref> با نمایش‌های تلویزیونی آغاز کرد. از ۱۹۵۲م، با نام آن بنکرافت وارد سینما شد و تا چند سال صرفاً در فیلم‌های ردۀ «ب» جلوی دوربین می‌رفت. تا این که به نیویورک بازگشت و در ۱۹۵۸م با نمایش ''دو نفر برای الاکلنگ''<ref>''Two for the Seesaw''</ref> مقابل [[فوندا، هنری (۱۹۰۵ـ۱۹۸۲)|هنری فوندا]] مورد توجه قرار گرفت و برندۀ [[جایزه تونی|جایزۀ تونی]]<ref>Tony Award</ref> شد. همین جایزه را یک سال بعد نیز برای اجرای برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> ''معجزه‌گر''<ref>''The Miracle Worker''</ref> به دست آورد. با ایفای نقش آن سالیوان<ref>Anne Sullivan</ref> در نسخۀ سینمایی ''معجزه‌گر'' (1962م) به شهرت رسید و برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد. سپس به طور هم‌زمان به فعالیت‌های خود در سینما و تئاتر ادامه داد و در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م هنوز از بازیگران سرشناس دنیای نمایش در آمریکا به شمار می‌آمد. او از ابتدای دهۀ 1990م بیشتر در نقش‌های مکمل به بازی پرداخت. بنکرافت برای ''خیانتکار''<ref>''The Pumpkin Eater''</ref> (1964م)، ''فارغ‌التحصیل''<ref>''The Graduate''</ref> (1968م)، ''نقطۀ عطف''<ref>''The Turning Point''</ref> (1978م) و ''اگنسِ خدا''<ref>''Agnes of God''</ref> (1985م) نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول بود. او در سال 1965م برای خیانتکار در [[جشنواره فیلم کن]] بهترین بازیگر شناخته شد و علاوه بر اینها برای این فیلم و چند بازی دیگرش چندین جایزۀ بفتا<ref>BAFTA</ref> و گلدن گلوب<ref>Golden Globe Awards</ref> نیز دریافت کرده بود. همسر دومش [[بروکس، مل (۱۹۲۶)|مل بروکس]] (از ۱۹۶۴م)، بازیگر و کارگردان، است. | ||
اوج کار بنکرافت، این بازیگر باهوش و روشنفکر، در دهۀ ۱۹۶۰م بود. در سینما بیشتر به خواست خودش هیچ‌گاه یک ستارۀ تمام‌عیار نشد. او حتی طی دهۀ ۱۹۵۰م، در فیلم‌های ردۀ «ب» [[فاکس قرن بیستم|کمپانی فاکس]] بازی‌های چشمگیری ارائه داد. اما استعدادش را با ایفای نقش آن سالیوان، معلم دلسوزِ هلن کلر<ref>Helen Keller</ref>، در ''معجزه‌گر'' بروز داد. پس از آن طی دهۀ ۱۹۶۰م، در چند فیلم از جمله خیانتکار، فارغ‌التحصیل و ''هفت زن''<ref>''7 Women''</ref> بازی‌های درخشانی ارائه کرد. در اواخر دهۀ ۱۹۷۰م قابلیت‌هایش را در زمینۀ کمدی نیز آزمود و در ''فیلم صامت'' ساختۀ همسرش قابل توجه ظاهر شد؛ در حالی‌که 7سال پس از این فیلم، در ''بودن یا نبودن''<ref>''To Be or Not to Be''</ref>، در نقشی که چندان مناسبش نبود کاری متوسط ارائه داد. در همین دوره فیلم ''خپله''<ref>''Fatso''</ref> (1980م) به کارگردانی و نویسندگی و بازیگری خودش موفقیت چندانی به دست نیاورد. بعضی از آخرین نقش‌های به‌یادماندنی او در دهه‌های ۱۹۸۰م و ۱۹۹۰م عبارتند از: خواهر میریام<ref>Mother Miriam</ref> در ''اگنسِ خدا''، آماندا<ref>Amanda</ref> در ''نقطۀ بی‌بازگشت''<ref>''Point of No Return''</ref> و خانم لارسون<ref>Larson</ref> در ''خانه‌ای برای تعطیلات''<ref>''Home for the Holidays''</ref>. | |||
---- | ---- | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:جهان - اشخاص]] | [[رده:جهان - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۷
آن بنکرافت (نیویورک ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۱ - همانجا ۶ ژوئن ۲۰۰۵م) Anne Bancroft
(نام اصلی: آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو[۱]) بازیگر امریکایی برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. فارغ‌التحصیل آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا[۲] (در نیویورک) و از هنرآموزان لی استراسبرگ، در مکتب بازیگری متد[۳] بود.
پدر و مادر او، هردو مهاجران ایتالیایی بودند. آن از چهارسالگی روی صحنه می‌رفت. کار حرفه‌ای را از سال ۱۹۵۰م با نام آن مارنو[۴] با نمایش‌های تلویزیونی آغاز کرد. از ۱۹۵۲م، با نام آن بنکرافت وارد سینما شد و تا چند سال صرفاً در فیلم‌های ردۀ «ب» جلوی دوربین می‌رفت. تا این که به نیویورک بازگشت و در ۱۹۵۸م با نمایش دو نفر برای الاکلنگ[۵] مقابل هنری فوندا مورد توجه قرار گرفت و برندۀ جایزۀ تونی[۶] شد. همین جایزه را یک سال بعد نیز برای اجرای برادوی[۷] معجزه‌گر[۸] به دست آورد. با ایفای نقش آن سالیوان[۹] در نسخۀ سینمایی معجزه‌گر (1962م) به شهرت رسید و برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد. سپس به طور هم‌زمان به فعالیت‌های خود در سینما و تئاتر ادامه داد و در اواخر دهۀ ۱۹۹۰م هنوز از بازیگران سرشناس دنیای نمایش در آمریکا به شمار می‌آمد. او از ابتدای دهۀ 1990م بیشتر در نقش‌های مکمل به بازی پرداخت. بنکرافت برای خیانتکار[۱۰] (1964م)، فارغ‌التحصیل[۱۱] (1968م)، نقطۀ عطف[۱۲] (1978م) و اگنسِ خدا[۱۳] (1985م) نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول بود. او در سال 1965م برای خیانتکار در جشنواره فیلم کن بهترین بازیگر شناخته شد و علاوه بر اینها برای این فیلم و چند بازی دیگرش چندین جایزۀ بفتا[۱۴] و گلدن گلوب[۱۵] نیز دریافت کرده بود. همسر دومش مل بروکس (از ۱۹۶۴م)، بازیگر و کارگردان، است.
اوج کار بنکرافت، این بازیگر باهوش و روشنفکر، در دهۀ ۱۹۶۰م بود. در سینما بیشتر به خواست خودش هیچ‌گاه یک ستارۀ تمام‌عیار نشد. او حتی طی دهۀ ۱۹۵۰م، در فیلم‌های ردۀ «ب» کمپانی فاکس بازی‌های چشمگیری ارائه داد. اما استعدادش را با ایفای نقش آن سالیوان، معلم دلسوزِ هلن کلر[۱۶]، در معجزه‌گر بروز داد. پس از آن طی دهۀ ۱۹۶۰م، در چند فیلم از جمله خیانتکار، فارغ‌التحصیل و هفت زن[۱۷] بازی‌های درخشانی ارائه کرد. در اواخر دهۀ ۱۹۷۰م قابلیت‌هایش را در زمینۀ کمدی نیز آزمود و در فیلم صامت ساختۀ همسرش قابل توجه ظاهر شد؛ در حالی‌که 7سال پس از این فیلم، در بودن یا نبودن[۱۸]، در نقشی که چندان مناسبش نبود کاری متوسط ارائه داد. در همین دوره فیلم خپله[۱۹] (1980م) به کارگردانی و نویسندگی و بازیگری خودش موفقیت چندانی به دست نیاورد. بعضی از آخرین نقش‌های به‌یادماندنی او در دهه‌های ۱۹۸۰م و ۱۹۹۰م عبارتند از: خواهر میریام[۲۰] در اگنسِ خدا، آماندا[۲۱] در نقطۀ بی‌بازگشت[۲۲] و خانم لارسون[۲۳] در خانه‌ای برای تعطیلات[۲۴].
- ↑ Anna Maria Louisa Italiano
- ↑ American Academy of Dramatic Arts
- ↑ Method acting
- ↑ Anne Marno
- ↑ Two for the Seesaw
- ↑ Tony Award
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ The Miracle Worker
- ↑ Anne Sullivan
- ↑ The Pumpkin Eater
- ↑ The Graduate
- ↑ The Turning Point
- ↑ Agnes of God
- ↑ BAFTA
- ↑ Golden Globe Awards
- ↑ Helen Keller
- ↑ 7 Women
- ↑ To Be or Not to Be
- ↑ Fatso
- ↑ Mother Miriam
- ↑ Amanda
- ↑ Point of No Return
- ↑ Larson
- ↑ Home for the Holidays