اربیل، شهر: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
شهرمرکز اداریِ [[اربیل، فرمانداری|فرمانداری اربیل]]، در شمال [[عراق]]، مرکز اقلیم خودگردان کردستان عراق. با ۸۶۴,۹۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳م). اربیل یکی از قدیمیترین شهرهای جهان است که [[سومری، تمدن|سومریان]]<ref>Sumerians</ref> در ۲۳۰۰پم آن را با نام اوربیلوم<ref>Urbillum</ref> بنا کردند. شهر از دورۀ آشوریان همواره تحت اشغال بوده است و در ۳۳۱پم صحنۀ نبردی بود که در آن [[اسکندر مقدونی]]، ایرانیانِ<ref>Persians | شهرمرکز اداریِ [[اربیل، فرمانداری|فرمانداری اربیل]]، در شمال [[عراق]]، مرکز اقلیم خودگردان کردستان عراق. با ۸۶۴,۹۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳م). اربیل یکی از قدیمیترین شهرهای جهان است که [[سومری، تمدن|سومریان]]<ref>Sumerians</ref> در ۲۳۰۰پم آن را با نام اوربیلوم<ref>Urbillum</ref> بنا کردند. شهر از دورۀ آشوریان همواره تحت اشغال بوده است و در ۳۳۱پم صحنۀ نبردی بود که در آن [[اسکندر مقدونی]]، ایرانیانِ<ref>Persians | ||
</ref> تحتِ امر داریوش سوم<ref>Darius III | </ref> تحتِ امر داریوش سوم<ref>Darius III | ||
</ref> را شکست داد. این شهر در نزدیکی [[موصل]]<ref>Mosul </ref> قرار دارد و از | </ref> را شکست داد. این شهر در نزدیکی [[موصل]]<ref>Mosul </ref> قرار دارد و از مراکز مبادلاتی در داخل و خارج عراق بوده است. سومریان در ۲۳۰۰پم آن را با نام اوربیلوم<ref>Urbillum</ref> بنا کردند. | ||
این شهر که در نزدیکی موصل[3] قرار دارد از دیرباز یکی از مراکز مبادلاتی در داخل و خارج عراق بوده است. سوریه، عراق، ایران و ترکیه از طریق این منطقه به یکدیگر متصل میشوند. اربیل دارای آب و هوای گرم و مدیترانهای با تابستانهای گرم، طولانی و خشک و زمستانهای ملایم است. میانگین بارش سالانه در این منطقه 540 میلیمتر و دی ماه پر بارش ترین ماه سال است. ارگ تاریخی اربیل[4] با مساحت نزدیک 100 هزار متر مربعی در سال 2014 توسط یونسکو به عنوان یک میراث جهانی ثبت شده، مناره سی شش متری مظفریه[5] که در سال 1190 میلادی توسط مظفرالدین گوکبوری[6] از امرای صلاح الدین ایوبی[7] ساخته شده یکی دیگر از آثار تاریخی اربیل است. بر اساس سرشماری سال 2018 اربیل دارای جمعیتی 879 هزار نفری با اکثریت کرد و اقلیتهای عرب، آشوری و ترکمن است. | این شهر که در نزدیکی موصل[3] قرار دارد از دیرباز یکی از مراکز مبادلاتی در داخل و خارج عراق بوده است. سوریه، عراق، ایران و ترکیه از طریق این منطقه به یکدیگر متصل میشوند. اربیل دارای آب و هوای گرم و مدیترانهای با تابستانهای گرم، طولانی و خشک و زمستانهای ملایم است. میانگین بارش سالانه در این منطقه 540 میلیمتر و دی ماه پر بارش ترین ماه سال است. ارگ تاریخی اربیل[4] با مساحت نزدیک 100 هزار متر مربعی در سال 2014 توسط یونسکو به عنوان یک میراث جهانی ثبت شده، مناره سی شش متری مظفریه[5] که در سال 1190 میلادی توسط مظفرالدین گوکبوری[6] از امرای صلاح الدین ایوبی[7] ساخته شده یکی دیگر از آثار تاریخی اربیل است. بر اساس سرشماری سال 2018 اربیل دارای جمعیتی 879 هزار نفری با اکثریت کرد و اقلیتهای عرب، آشوری و ترکمن است. |
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۲
اَربیل
شهرمرکز اداریِ فرمانداری اربیل، در شمال عراق، مرکز اقلیم خودگردان کردستان عراق. با ۸۶۴,۹۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳م). اربیل یکی از قدیمیترین شهرهای جهان است که سومریان[۱] در ۲۳۰۰پم آن را با نام اوربیلوم[۲] بنا کردند. شهر از دورۀ آشوریان همواره تحت اشغال بوده است و در ۳۳۱پم صحنۀ نبردی بود که در آن اسکندر مقدونی، ایرانیانِ[۳] تحتِ امر داریوش سوم[۴] را شکست داد. این شهر در نزدیکی موصل[۵] قرار دارد و از مراکز مبادلاتی در داخل و خارج عراق بوده است. سومریان در ۲۳۰۰پم آن را با نام اوربیلوم[۶] بنا کردند.
این شهر که در نزدیکی موصل[3] قرار دارد از دیرباز یکی از مراکز مبادلاتی در داخل و خارج عراق بوده است. سوریه، عراق، ایران و ترکیه از طریق این منطقه به یکدیگر متصل میشوند. اربیل دارای آب و هوای گرم و مدیترانهای با تابستانهای گرم، طولانی و خشک و زمستانهای ملایم است. میانگین بارش سالانه در این منطقه 540 میلیمتر و دی ماه پر بارش ترین ماه سال است. ارگ تاریخی اربیل[4] با مساحت نزدیک 100 هزار متر مربعی در سال 2014 توسط یونسکو به عنوان یک میراث جهانی ثبت شده، مناره سی شش متری مظفریه[5] که در سال 1190 میلادی توسط مظفرالدین گوکبوری[6] از امرای صلاح الدین ایوبی[7] ساخته شده یکی دیگر از آثار تاریخی اربیل است. بر اساس سرشماری سال 2018 اربیل دارای جمعیتی 879 هزار نفری با اکثریت کرد و اقلیتهای عرب، آشوری و ترکمن است.
[1]
[2]
[3] Mosul
[4] Citadel of Erbil
[5] Mudhafaria Minaret
[6] Muzaffar ad-Din Gokbori
[7] Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub