سایه روشن: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۴

سایه‌روشن (chiaroscuro)

(یا: کیاروسکورو) اصطلاحی در نقاشی و گرافیک، به‌معنای بهره‌‌گیری از جلوه‌های تیرگی و روشنی، یا به عبارت دیگر نور و سایه^[۱]، برای بازنمایی حجم و تأثیر شگرف بر مخاطب. این روش، به‌خصوص هنگامی تأثیرگذار است که عناصر تابلو، خود با یکدیگر در تضاد باشند، مثل شیشۀ شفاف، فلز براق، چوب صیقل‌یافته یا پارچۀ مخمل. شواهدی وجود دارد که نقاشان یونان و روم باستان از جلوه‌های تاریک و روشن بهره ‌برده‌اند. اما در تاریخ نقاشی غرب، لئوناردو داوینچی^[۲] نخستین نقاشی بود که آن را آشکارا و ماهرانه به‌کار بست. کاراوادجو^[۳] و رامبرانت^[۴] از دیگر استادان این روش بوده‌اند. این اصطلاح، همچنین به نقاشی تک‌رنگ^[۵] اطلاق می‌شود که در آن صرفاً از جلوه‌های سایه‌ ـ روشن استفاده شده باشد.

↑ light and shade
↑ Leonardo da Vinci
↑ Caravaggio
↑ Rembrandt
↑ monochromatic painting

[1] t and shade

[2] Leonardo da Vinci

[3] Caravaggio

[4] Rembrandt

[5] romatic painting

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:25075400-1.jpg|بندانگشتی|نور خورشید (1906م)، اثر ویلهلم هامرشوی]]
 سایه‌روشن (chiaroscuro)
-(یا: کیاروسکورو) اصطلاحی در نقاشی و گرافیک، به‌معنای بهره‌‌گیری از جلوه‌های تیرگی و روشنی، یا به عبارت دیگر نور و سایه<ref>light and shade</ref>، برای بازنمایی حجم و تأثیر شگرف بر مخاطب. این روش، به‌خصوص هنگامی تأثیرگذار است که عناصر تابلو، خود با یکدیگر در تضاد باشند، مثل شیشۀ شفاف، فلز براق، چوب صیقل‌یافته یا پارچۀ مخمل. شواهدی وجود دارد که نقاشان یونان و روم باستان از جلوه‌های تاریک و روشن بهره ‌برده‌اند. اما در تاریخ نقاشی غرب، لئوناردو داوینچی<ref>Leonardo da Vinci </ref> نخستین نقاشی بود که آن را آشکارا و ماهرانه به‌کار بست. کاراوادجو<ref>Caravaggio </ref> و رامبرانت<ref>Rembrandt </ref> از دیگر استادان این روش بوده‌اند. این اصطلاح، همچنین به نقاشی تک‌رنگ<ref>monochromatic painting</ref> اطلاق می‌شود که در آن صرفاً از جلوه‌های سایه‌ ـ روشن استفاده شده باشد.
+(یا: کیاروسکورو) اصطلاحی در [[نقاشی]] و [[گرافیک]]، به‌معنای بهره‌‌گیری از جلوه‌های تیرگی و روشنی، یا به عبارت دیگر نور و سایه<ref>light and shade</ref>، برای بازنمایی حجم و تأثیر شگرف بر مخاطب. این روش، به‌خصوص هنگامی تأثیرگذار است که عناصر تابلو، خود با یکدیگر در تضاد باشند، مثل شیشۀ شفاف، فلز براق، چوب صیقل‌یافته یا پارچۀ مخمل. شواهدی وجود دارد که نقاشان یونان و روم باستان از جلوه‌های تاریک و روشن بهره ‌برده‌اند. اما در تاریخ نقاشی غرب، [[داوینچی، لیوناردو (۱۴۵۲م ـ۱۵۱۹)|لئوناردو داوینچی]]<ref>Leonardo da Vinci </ref> نخستین نقاشی بود که آن را آشکارا و ماهرانه به‌کار بست. [[کاراوادجو، میکل آنجلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)|کاراوادجو]]<ref>Caravaggio </ref> و [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt </ref> از دیگر استادان این روش بوده‌اند. این اصطلاح، همچنین به نقاشی تک‌رنگ<ref>monochromatic painting</ref> اطلاق می‌شود که در آن صرفاً از جلوه‌های سایه‌ ـ روشن استفاده شده باشد.
 &nbsp;