کاراوادجو، میکل آنجلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)
کاراوادْجو، میکِل‌آنْجِلو (۱۵۷۳ـ۱۶۱۰)(Caravaggio, Michelangelo)
نقاش ایتالیایی در شیوۀ باروک[۱] آغازین. از ۱۵۹۲ تا ۱۶۰۶ در رُم، سپس در ناپل، و سرانجام در مالت[۲] فعال بود. با بهره‌گیری از تضاد شدید نور و سایه، کوتاه‌نمایی[۳]های نمایشی، و دقت موشکافانه در پرداخت جزئیات، سبکی پرتوان آفرید. زندگی‌اش نیز به اندازۀ هنرش پرهیاهو بود: پس از کشتن مردی در یک منازعه، مجبور به ترک رُم شد. کاراوادجو فرزند سنگ‌‌تراشی در دهکدۀ کاراوادجو[۴] در حوالی میلان بود، و مدتی در میلان تعلیم دید؛ تا پیش از ۲۰سالگی در رُم نقاشی می‌کرد. چندی نگذشت که طبیعت‌گرایی[۵] معروف خود را پروراند که با شیوه‌گری[۶] (مانریسم) معمول در آثار تسوکارو[۷] و کَوِلی‌یر دارپینو[۸] در تقابل شدید بود. کاراوادجو به‌جای شخصیت‌های آرمانی، افرادی را که می‌دید و می‌شناخت بر پرده می‌آورد؛ از بازنمایی ویژگی‌های شخصیتیِ کارگران و مردم عادی لذت می‌برد و آن‌ها را در لباس‌های عادی و روزمرّه‌شان می‌کشید. نقش اشیا را نیز با دقت بسیار اجرا می‌کرد. ازجمله آثار آغازینش عبارت‌اند ازباکوس[۹] (موزۀ اوفیتسی[۱۰])، فالگیر[۱۱] (لوور[۱۲])، و سبد میوه[۱۳] (آمبروسیانا[۱۴]، میلان). ابتکاری که سبب شهرتش شد و نامش را بر سر زبان‌ها انداخت، علاوه‌بر شیوۀ واقع‌گرایانۀ[۱۵] بدیعش در نقاشی دینی، استفاده از نور تند و سایه‌‌های غلیظ بود که آثارش را تأثیرگذارتر می‌کرد و به آن‌ها جلوه‌ای عمیق و شورانگیز می‌بخشید. این ویژگی را احتمالاً از تینتورِتّو[۱۶] وام گرفته بود. در نخستین سفارشی که برای نمازخانۀ کونتارلی[۱۷]، در کلیسای سان لویجی دئی فرانچزی[۱۸]، اجرا کرد، این شیوه را به‌کار برد؛ این تابلوها عبارت‌اند از قدّیس متی و فرشته[۱۹]، فراخوانده‌شدن قدیس متی[۲۰] و شهادت حواری[۲۱]. شماری سفارش دیگر نیز در رُم اجرا کرد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۷)، ازجمله مریم عذرا و مار[۲۲] (نگارخانۀ بورگِزِه[۲۳])، مرگ مریم عذرا[۲۴] (لوور)، و مریم عذرای تسبیح‌گوی[۲۵] (وین[۲۶]). همۀ این آثار یا از سوی سفارش‌دهندگان رد شدند و یا بسیار مناقشه‌برانگیز بودند. در ۱۶۰۷ در ناپل فعالیت هنری داشت و با احترام در مالت پذیرفته شد. در آن‌جا نقاشی استادانۀ گردن زنی قدیس یوحنّا[۲۷]، در کلیسای والِتّا[۲۸]، و تک‌چهرۀ باشکوهی از اولاف دو وینیاکور[۲۹]، صاحب نشان شوالیه‌گری قدیس یوحنّا[۳۰] (موزۀ لوور)، را اجرا کرد. بار دیگر با برپاکردن آشوبی در مالت زندانی شد، اما فرار کرد، و در سیسیل، سیراکوز[۳۱]، مسینا[۳۲] و پالرمو[۳۳] آثاری آفرید. دوباره به ناپل برگشت و سپس به‌قصد بازگشت به رم و طلب بخشایش، سوار کشتی شد؛ لیکن در میان راه به‌سبب دشمنی یا غفلت در ساحل جزیره‌ای مالاریاخیز رها شد، و در آن‌جا درگذشت. دامنۀ نفوذش، در اشاعۀ واقع‌گرایی و به‌کارگیری نور و سایه فوق‌العاده گسترده بود. آثارش، در هنرمندان بسیاری تأثیر گذاشت؛ ازجمله روبنس[۳۴]، ولاسکز[۳۵]، رامبرانت[۳۶]؛ و نقاشان تیرگی‌پرداز[۳۷] هلند همچون هونتهورست[۳۸]؛ و در فرانسه در نقاشانی همچون ژرژ دو لاتور[۳۹]، و لو والانتین[۴۰]. در ایتالیا هنرش با دیگر هنرها درآمیخت و به تکوین شیوۀ باروک انجامید.
- ↑ baroque
- ↑ Malta
- ↑ foreshortening
- ↑ Caravaggio
- ↑ naturalism
- ↑ Mannerism
- ↑ Zuccaro
- ↑ Cavaliere d’ Arpino
- ↑ Bacchus
- ↑ Uffizi
- ↑ Fortune Teller
- ↑ Louvre
- ↑ Fruit Basket
- ↑ Ambrosiana
- ↑ realistic
- ↑ Tintoretto
- ↑ Contarelli Chapel
- ↑ St Luigi dei Francesi
- ↑ St Matthew and the Angel
- ↑ Vocation of St Matthew
- ↑ Martyrdom of the Apostle
- ↑ Madonna of the Serpent
- ↑ Borghese Gallery
- ↑ Death of the Virgin
- ↑ Madonna del Rosario
- ↑ Vienna
- ↑ Decollation of St John
- ↑ Valetta
- ↑ Olaf de Wignacourt
- ↑ Grand Master of the Order of the Knights of St John
- ↑ Syracuse
- ↑ Messina
- ↑ Palermo
- ↑ Rubens
- ↑ Velázquez
- ↑ Rembrandt
- ↑ Tenebrosi
- ↑ Honthorst
- ↑ Georges de la Tour
- ↑ Le Valentin