سینر، یانیک (2001): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
سینر، یانیک (2001- ) (Sinner, Jannik) | سینر، یانیک (2001- ) (Sinner, Jannik) | ||
تنیس‌باز ایتالیایی. او از موفق‌ترین ستاره‌های دنیای تنیس مردان است. در استان تیرول جنوبی<ref>South Tyrol</ref> واقع در شمال [[ایتالیا]] | تنیس‌باز ایتالیایی. او از موفق‌ترین ستاره‌های دنیای تنیس مردان است. در استان تیرول جنوبی<ref>South Tyrol</ref> واقع در شمال [[ایتالیا]] متولد، و در شهر سکستن<ref>Sexten</ref> بزرگ شد. زبان مادری‌اش آلمانی است. پدر و مادرش سرآشپز و پیش‌خدمت بودند و در یک اقامتگاه تفریحی و آموزشی اسکی کار می‌کردند. او از 3 سالگی شروع به اسکی و تنیس کرد. وقتی 7 ساله بود، تنیس را برای یک سال کنار گذاشت اما بنا به خواست و اصرار پدرش دوباره آن را پی گرفت. با این حال، در آن زمان اولویت اول و دومش اسکی و فوتبال بود. در 8 سالگی قهرمانی کشوری و در 12 سالگی نایب قهرمانی را به دست آورد. سینر در ۱۳ سالگی تصمیم گرفت به صورت حرفه‌ای و تمام‌وقت فقط به تنیس بپردازد که هم دورۀ قهرمانی طولانی‌تری دارد و در آن امکان جبران خطا و اشتباهات هست و هم با وجود انفرادی بودن این ورزش، تمام تصمیمات را خودش می‌گیرد. به همین علت، به بوردیگرا<ref>Bordighera</ref> در ایگوریای ایتالیا نقل‌مکان کرد تا در مرکز تنیس پیاتی<ref>Piatti Tennis Center</ref> زیر نظر دو مربی به نام‌های ریکاردو پیاتی<ref>Riccardo Piatti</ref> و ماسیمو سارتوری<ref>Massimo Sartori</ref> به تمرین بپردازد. او در 2016 در تور جوانان آی‌تی‌اف<ref>(ITF (International Tennis Federation</ref> (فدراسیون بین‌المللی تنیس) به رقابت پرداخت، اما رتبه‌اش طی دو سال 2016 تا 2018 بالاتر از 133 بود و به موفقیت خاصی دست نیافت. در 2018 به رقابت در سطح بزرگسالان آی‌تی‌اف پرداخت که به سبب رتبۀ پایین‌اش فقط می‌توانست در مسابقات فیوچرز<ref>Futures</ref> به رقابت بپردازد. اما فقط یک عنوان به دست آورد که آن هم در بخش دونفره بود و رتبۀ نهایی‌اش در پایان آن سال 551 شد. اما 2019 سال اوج گرفتن و شکوفایی سینر بود. اولین عنوان خود را در تور چلنجر<ref>Challenger Tour</ref> و در شرایطی که 17 سال داشت، در [[برگامو، شهر|برگامو]]<ref>Bergamo</ref> کسب کرد. با این عنوان، بیش از 200 پله در رده‌بندی جهانی صعود کرد. او دو عنوان دیگر نیز در سطح فیوچرز به دست آورد. در نیمۀ دوم فصل، او بیشتر در مسابقات چلنجر رقابت می‌کرد و موفق شد به جمع 200 نفر برتر جهان بپیوندد. یک ماه پس از آن، دومین عنوان چلنجر را در [[لکسینگتون]]<ref>Lexington</ref> کسب کرد و به یکی از 11 بازیکن جوان 17 سالۀ تاریخ تبدیل شد که بیش از یک عنوان چلنجر را کسب کرده است. نتایج خوب این پسر هویجی (لقبی که به علت موهای قرمز و نیز علاقه‌اش به هویج، در دنیای تنیس به او داده بودند) سبب شد که با دریافت سهمیۀ وایلد کارت<ref>Wild Card</ref> جواز حضور در رقابت‌های ستارگان نسل آینده را کسب کند. او در آن مسابقات، به نیمه‌نهایی رسید و در نهایت فاتح مسابقات شد. یک هفته پس از این قهرمانی، سومین عنوان چلنجر خودش را هم در ایتالیا به دست آورد و سال را با رتبۀ 78 به پایان برد. در سال 2003، او پس از رافائل نادال<ref>Rafael Nadal</ref> جوان‌ترین بازیکنی شد که سال را در جمع 80 نفر برتر قرار می‌گیرد. در سال 2020، او اولین دوران حرفه‌ای خود را تجربه کرد. در آن سال، او در رتبۀ 37 جهان ایستاد و در 2021، به جمع 10 نفر برتر جهان پیوست. در مسابقات آزاد میامی<ref>Miami Open</ref>، او برای نخستین بار به فینال مسترز 1000 امتیازی<ref>Masters 1000 </ref> رسید و با شکست دادن هوبرت هورکاچ<ref>Hubert Hurkacz</ref>، نایب قهرمان شد. در 2023، سینر برندۀ جایزۀ بازیکن محبوب هواداران شد؛ عنوانی که از 2003 تا 2021 در اختیار راجر فدرر<ref>Roger Federer</ref> بود و رافائل نادال هم فقط یک بار آن را در 2022 از آن خود کرد. | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص جهان]] | [[رده:اشخاص جهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۴
سینر، یانیک (2001- ) (Sinner, Jannik)
تنیس‌باز ایتالیایی. او از موفق‌ترین ستاره‌های دنیای تنیس مردان است. در استان تیرول جنوبی[۱] واقع در شمال ایتالیا متولد، و در شهر سکستن[۲] بزرگ شد. زبان مادری‌اش آلمانی است. پدر و مادرش سرآشپز و پیش‌خدمت بودند و در یک اقامتگاه تفریحی و آموزشی اسکی کار می‌کردند. او از 3 سالگی شروع به اسکی و تنیس کرد. وقتی 7 ساله بود، تنیس را برای یک سال کنار گذاشت اما بنا به خواست و اصرار پدرش دوباره آن را پی گرفت. با این حال، در آن زمان اولویت اول و دومش اسکی و فوتبال بود. در 8 سالگی قهرمانی کشوری و در 12 سالگی نایب قهرمانی را به دست آورد. سینر در ۱۳ سالگی تصمیم گرفت به صورت حرفه‌ای و تمام‌وقت فقط به تنیس بپردازد که هم دورۀ قهرمانی طولانی‌تری دارد و در آن امکان جبران خطا و اشتباهات هست و هم با وجود انفرادی بودن این ورزش، تمام تصمیمات را خودش می‌گیرد. به همین علت، به بوردیگرا[۳] در ایگوریای ایتالیا نقل‌مکان کرد تا در مرکز تنیس پیاتی[۴] زیر نظر دو مربی به نام‌های ریکاردو پیاتی[۵] و ماسیمو سارتوری[۶] به تمرین بپردازد. او در 2016 در تور جوانان آی‌تی‌اف[۷] (فدراسیون بین‌المللی تنیس) به رقابت پرداخت، اما رتبه‌اش طی دو سال 2016 تا 2018 بالاتر از 133 بود و به موفقیت خاصی دست نیافت. در 2018 به رقابت در سطح بزرگسالان آی‌تی‌اف پرداخت که به سبب رتبۀ پایین‌اش فقط می‌توانست در مسابقات فیوچرز[۸] به رقابت بپردازد. اما فقط یک عنوان به دست آورد که آن هم در بخش دونفره بود و رتبۀ نهایی‌اش در پایان آن سال 551 شد. اما 2019 سال اوج گرفتن و شکوفایی سینر بود. اولین عنوان خود را در تور چلنجر[۹] و در شرایطی که 17 سال داشت، در برگامو[۱۰] کسب کرد. با این عنوان، بیش از 200 پله در رده‌بندی جهانی صعود کرد. او دو عنوان دیگر نیز در سطح فیوچرز به دست آورد. در نیمۀ دوم فصل، او بیشتر در مسابقات چلنجر رقابت می‌کرد و موفق شد به جمع 200 نفر برتر جهان بپیوندد. یک ماه پس از آن، دومین عنوان چلنجر را در لکسینگتون[۱۱] کسب کرد و به یکی از 11 بازیکن جوان 17 سالۀ تاریخ تبدیل شد که بیش از یک عنوان چلنجر را کسب کرده است. نتایج خوب این پسر هویجی (لقبی که به علت موهای قرمز و نیز علاقه‌اش به هویج، در دنیای تنیس به او داده بودند) سبب شد که با دریافت سهمیۀ وایلد کارت[۱۲] جواز حضور در رقابت‌های ستارگان نسل آینده را کسب کند. او در آن مسابقات، به نیمه‌نهایی رسید و در نهایت فاتح مسابقات شد. یک هفته پس از این قهرمانی، سومین عنوان چلنجر خودش را هم در ایتالیا به دست آورد و سال را با رتبۀ 78 به پایان برد. در سال 2003، او پس از رافائل نادال[۱۳] جوان‌ترین بازیکنی شد که سال را در جمع 80 نفر برتر قرار می‌گیرد. در سال 2020، او اولین دوران حرفه‌ای خود را تجربه کرد. در آن سال، او در رتبۀ 37 جهان ایستاد و در 2021، به جمع 10 نفر برتر جهان پیوست. در مسابقات آزاد میامی[۱۴]، او برای نخستین بار به فینال مسترز 1000 امتیازی[۱۵] رسید و با شکست دادن هوبرت هورکاچ[۱۶]، نایب قهرمان شد. در 2023، سینر برندۀ جایزۀ بازیکن محبوب هواداران شد؛ عنوانی که از 2003 تا 2021 در اختیار راجر فدرر[۱۷] بود و رافائل نادال هم فقط یک بار آن را در 2022 از آن خود کرد.