لرتا: تفاوت میان نسخه‌ها

بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر [[نوشین، عبدالحسین (۱۲۸۴ـ۱۳۵۰ش)|عبدالحسین نوشین]]، از بنیاد‌گذاران تئاتر علمی، و فارغ‌التحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ با اجرای یکی از نمایشنامه‌های [[مولیر]] به همراه [[دریابیگی، علی (بندر انزلی ۱۲۸۲ـ۱۳۷۰ش)|علی دریابیگی]] در تئاتر به صورت حرفه‌ای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلی‌اش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت.  

بازی‌های درخشان و تحسین‌شده‌اش در نمایش‌های ''اُتللو'' اثر ویلیام شکسپیر، ''بادبزن خانم ویندرمیر'' نوشتۀ [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]، ''پرندۀ آبی'' اثر موریس مترلینگ، ''تاجر ونیزی'' نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، ''چراغ گاز'' اثر [[همیلتون، پاتریک (ح ۱۵۰۴ـ۱۵۲۸)|پاتریک همیلتون]]، ''شنل قرمز'' نوشتۀ [[بریو، اوژن (۱۸۵۸ـ۱۹۳۲)|اوژن بریو]]، ''مستنطق'' اثر [[پریستلی، جان (۱۸۹۴ـ۱۹۸۴)|پریستلی]]، ''ولپن'' نوشتۀ [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بن جانسون]]، ''دو جلاد'' اثر [[آرابال، فرناندو (۱۹۳۲)|فرناندو آرابال]]، و ''ایوالف کوچولو'' (''ایلوف کوچک'') نوشتۀ [[ایبسن، هنریک (۱۸۲۸ـ۱۹۰۶)|هنریک ایبسن]]، موجب شهرت او شد؛ اما بازی‌ در فیلم‌های ''شب اعدام'' (۱۳۴۹)، ''احساس داغ'' (۱۳۵۰)، ''معرکه'' (۱۳۵۰)، و ''همای سعادت'' (۱۳۵۱) برای او اعتباری در پی نداشت.  

در سال ۱۳۵۶ به‌مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایش‌نامۀ ''خلوت خفتگان'' اثر ''پیر گیل'' و به‌کارگردانی [[آوانسیان، آربی|آربی آوانسیان]] افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود.