Automoderated users، رباتها، دیوانسالاران، checkuser، مدیران رابط کاربری، moderation، Moderators، پنهانگران، مدیران، userexport، سرویراستار
۴۷٬۰۰۷
ویرایش
کمدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
کُمدینویسان بزرگ عبارتند از [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]]<ref>William Shakespeare</ref>، [[شاو، برنارد (۱۸۵۶ـ۱۹۵۰)|جورج برنارد شاو]]<ref> George Bernard Shaw </ref>، [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]<ref>Oscar Wilde </ref>، [[گلدونی، کارلو (۱۷۰۷ـ۱۷۹۳)|کارلو گلدونی]]<ref>Carlo Goldoni</ref>، [[مولیر]]<ref> Molière </ref> و [[ماریوو، پیر کارله دو شامبلن دو (۱۶۸۸ـ۱۷۶۳)|ماریوو]]<ref>Marivaux</ref>. | کُمدینویسان بزرگ عبارتند از [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]]<ref>William Shakespeare</ref>، [[شاو، برنارد (۱۸۵۶ـ۱۹۵۰)|جورج برنارد شاو]]<ref> George Bernard Shaw </ref>، [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]<ref>Oscar Wilde </ref>، [[گلدونی، کارلو (۱۷۰۷ـ۱۷۹۳)|کارلو گلدونی]]<ref>Carlo Goldoni</ref>، [[مولیر]]<ref> Molière </ref> و [[ماریوو، پیر کارله دو شامبلن دو (۱۶۸۸ـ۱۷۶۳)|ماریوو]]<ref>Marivaux</ref>. | ||
از گونههای کُمدیاند: [[پانتومیم]]<ref> pantomime</ref>، [[طنز]]، فکاهه<ref>farce</ref>، [[طنز تلخ]]<ref> black humour</ref>، و [[کمدیا دلارته|کُمدیا دلارته]]<ref> commedia dell’arte </ref>. در [[قرون وسطا]]، نمایشنامههای اخلاقی به نمایش مفاهیمی چون شیطان و رذایل بشری پرداختند که بعدها تحولیافته و بهصورت شخصیتهای خندهآور و رایج کُمدی خُلقوخوی<ref>comedy of humours </ref> رُنسانسی با شخصیتهای منفی مشهوری چون موسکا<ref>Mosca</ref>ی [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بِنجانسون]]<ref>Ben Jonson</ref> در ''وُلپون''<ref> ''Volpone''</ref> درآمدند. در خلال قرن ۱۷م، کُمدیهای شکسپیر و مولیر را نویسندگان کُمدیهای دورۀ بازگشت<ref> Restoration comedy </ref> نظیر [[اتریج، جورج (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۹۱)|جورج اِتریج]]<ref>George Etherege</ref>، [[ویچرلی، ویلیام (ح ۱۶۴۰ـ۱۷۱۶)|ویلیام ویچرلی]]<ref> William Wycherley</ref>، و [[کانگریو، ویلیام (۱۶۷۰ـ۱۷۲۹)|ویلیام کانگریو]]<ref> William Congreve </ref> دنبال کردند. کُمدی احساساتی<ref>sentimental comedy </ref> بخش اعظم قرن ۱۹ را در انگلستان و امریکا از آن خود کرد، گرچه امروزه از آن کمتر یاد و یا چیزی بازآفرینی میشود. پایان این قرن در انگلستان، سُنّت واقعگرایانه [[شاو، برنارد (۱۸۵۶ـ۱۹۵۰)|شاو]] و کُمدیهای اجتماعی<ref>social comedy </ref> خوشساخت [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|وایلد]] را به ارمغان آورد. از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۰م، «کمدی اسلپاستیک<ref>slapstick comedy </ref>» از صحنه تئاتر وارد فیلمهای صامت شد. از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰م، کمدیهای آراسته و لطیف نوئل کاوئرد<ref>Noël Coward </ref> و ترنس رایتگن<ref>Terence Rattigan </ref>، دو نویسندۀ انگلیسی، بر صحنههای تئاتر و فیلمهای ناطق اجرا میشدند. این کمدیها اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰م با گرایشی بهسوی هجو و بدبینی، بهگونهای در آثار [[اورتون، جو (۱۹۳۳ـ۱۹۶۷)|جو اورتون]]<ref>Joe Orton </ref> و پیتر نیکولز<ref>Peter Nichols </ref>، دو نویسندۀ انگلیسی، دیده میشدند، در کنار آنها تئاتر پوچی<ref>Theatre of the Absurd </ref> [[بکت، ساموئل|ساموئل بکت]]<ref>Samuel Beckett </ref>، [[ژنه، ژان (۱۹۱۰ـ۱۹۸۶)|ژان ژُنه]]<ref>Jean Genet </ref>، و [[استاپارد، تام | از گونههای کُمدیاند: [[پانتومیم]]<ref> pantomime</ref>، [[طنز]]، فکاهه<ref>farce</ref>، [[طنز تلخ]]<ref> black humour</ref>، و [[کمدیا دلارته|کُمدیا دلارته]]<ref> commedia dell’arte </ref>. در [[قرون وسطا]]، نمایشنامههای اخلاقی به نمایش مفاهیمی چون شیطان و رذایل بشری پرداختند که بعدها تحولیافته و بهصورت شخصیتهای خندهآور و رایج کُمدی خُلقوخوی<ref>comedy of humours </ref> رُنسانسی با شخصیتهای منفی مشهوری چون موسکا<ref>Mosca</ref>ی [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بِنجانسون]]<ref>Ben Jonson</ref> در ''وُلپون''<ref> ''Volpone''</ref> درآمدند. در خلال قرن ۱۷م، کُمدیهای شکسپیر و مولیر را نویسندگان کُمدیهای دورۀ بازگشت<ref> Restoration comedy </ref> نظیر [[اتریج، جورج (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۹۱)|جورج اِتریج]]<ref>George Etherege</ref>، [[ویچرلی، ویلیام (ح ۱۶۴۰ـ۱۷۱۶)|ویلیام ویچرلی]]<ref> William Wycherley</ref>، و [[کانگریو، ویلیام (۱۶۷۰ـ۱۷۲۹)|ویلیام کانگریو]]<ref> William Congreve </ref> دنبال کردند. کُمدی احساساتی<ref>sentimental comedy </ref> بخش اعظم قرن ۱۹ را در انگلستان و امریکا از آن خود کرد، گرچه امروزه از آن کمتر یاد و یا چیزی بازآفرینی میشود. پایان این قرن در انگلستان، سُنّت واقعگرایانه [[شاو، برنارد (۱۸۵۶ـ۱۹۵۰)|شاو]] و کُمدیهای اجتماعی<ref>social comedy </ref> خوشساخت [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|وایلد]] را به ارمغان آورد. از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۰م، «کمدی اسلپاستیک<ref>slapstick comedy </ref>» از صحنه تئاتر وارد فیلمهای صامت شد. از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰م، کمدیهای آراسته و لطیف نوئل کاوئرد<ref>Noël Coward </ref> و ترنس رایتگن<ref>Terence Rattigan </ref>، دو نویسندۀ انگلیسی، بر صحنههای تئاتر و فیلمهای ناطق اجرا میشدند. این کمدیها اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰م با گرایشی بهسوی هجو و بدبینی، بهگونهای در آثار [[اورتون، جو (۱۹۳۳ـ۱۹۶۷)|جو اورتون]]<ref>Joe Orton </ref> و پیتر نیکولز<ref>Peter Nichols </ref>، دو نویسندۀ انگلیسی، دیده میشدند، در کنار آنها تئاتر پوچی<ref>Theatre of the Absurd </ref> [[بکت، ساموئل|ساموئل بکت]]<ref>Samuel Beckett </ref>، [[ژنه، ژان (۱۹۱۰ـ۱۹۸۶)|ژان ژُنه]]<ref>Jean Genet </ref>، و [[استاپارد، تام|تام استاپارد]]<ref>Tom Stoppard </ref> اجرا میشدند. از دهۀ ۱۹۷۰م، «کمدی سیاه<ref>black comedy</ref>» در انگلستان و امریکا نفوذ یافت و آثار [[ایکبورن، آلن|آلن اِیکبورن]]<ref> Alan Ayckbourn </ref> صحنههای تئاتر انگلیس را به خود اختصاص داد و طنزهای سیاسی<ref>political satire </ref> [[فو، داریو|داریو فو]]<ref>Dario Fo </ref> بر تئاتر مردمی<ref>radical theatre </ref> تأثیر گذاشتند، گرچه کُمدی موقعیت<ref>situation comedy | ||
</ref>، نظیر آثاری که نیل سایمون<ref>Neil Simon | </ref>، نظیر آثاری که نیل سایمون<ref>Neil Simon | ||
</ref>، نمایشنامهنویس امریکایی، نوشت در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰م پیوسته توجه تماشاگران تئاتر، سینما، و تلویزیون را به خود جلب کرد. | </ref>، نمایشنامهنویس امریکایی، نوشت در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰م پیوسته توجه تماشاگران تئاتر، سینما، و تلویزیون را به خود جلب کرد. | ||