سیکییروس، داوید آلفارو (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نقاش، گرافیست، رهبر کارگری و انقلابیِ مکزیکی و هنرمند برجستۀ شیوۀ رئالیسم اجتماعی<ref>social realist</ref>، و عضو مهم جنبش دیوارنگاری مکزیکی در دهۀ ۱۹۳۰. در مقام یک فعال سیاسی، که پیش از ۱۹۱۹ فرماندهی ارتش انقلابیِ ونوستیانو کارانسا<ref>Venustiano Carranza</ref> را برعهده داشت، آرمان‌های انقلابی‌اش را در آثاری همچون ''چهرۀ بورژوازی''<ref>Portrait of the Bourgeoisie</ref> (۱۹۳۹؛ اتحادیۀ کارگران صنایع الکتریکی، مکزیکوسیتی<ref>Electrical Workers’ Union, Mexico City</ref>) به‌نمایش گذاشت. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ به جرم سازماندهی یک شورش دانشجویی، در زندان به‌سر برد. در دهۀ ۱۹۲۰، همراه با [[ریورا، دیه گو (۱۸۸۶ـ۱۹۵۷)|دیه‌گو ریورا]]۵ و [[اروسکو، خوزه کلمنته (۱۸۸۳ـ۱۹۴۹)|خوزه اُروسکو]]۶، دیوارنگاره‌های تمثیلی مدرسۀ ملی پیش‌دانشگاهیِ مکزیکوسیتی<ref>National Preparatory School, Mexico</ref> را ساخت، که اولین اثر از خیل سفارش‌هایی از این زمره بود. برخلاف دیگران، از عناصری خیالی، ازجمله ترکیب‌هایی از انسان و ماشین نیز استفاده می‌کرد. ازدحام بدن‌های درهم‌ریخته، کوتاه‌نمایی<ref>foreshortening</ref> و چندگانگی نقطۀ دید، از مشخصات سبک پرتوانِ او بود. سیکئیروس در سال‌های ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، حرکت‌هایی کارگری را سازمان داد. در ۱۹۳۲ به امریکا تبعید شد، و در ۱۹۳۶ با درجۀ سرهنگ دومی برای ارتش جمهوری‌خواه اسپانیا<ref>Republican Army in Spain</ref> جنگید. در ۱۹۴۰ در سوءقصد به جان [[تروتسکی، لیون (۱۸۷۹ـ۱۹۴۰)|لئون تروتسکی]]، انقلابیِ روس، دست داشت. سال‌های ۱۹۴۱ـ۱۹۴۳ را در آرژانتین و کوبا در تبعید به‌سر برد. چاپنقش سنگی برجسته‌اش با نام ''دوپیکره''<ref>Two Figures</ref> در [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر]] تهران نگهداری می‌شود. دیوارنگاره‌هایش در مکزیکوسیتی، ازجمله ''پیشرویِ انسان''<ref>The March of Humanity</ref> با گرایش قویِ کارگری، از برجسته‌ترین آثار او به‌شمار می‌آیند. نقاشی‌های روی بوم و باسمه‌های چوبی<ref>woodcuts</ref>اش نیز همچون نقاشی‌های دیواری‌اش، بیانگر اعتراضی عمیق‌اند؛ همچون ''انعکاس فریاد''<ref>Echo of a Scream</ref> (۱۹۳۷؛ موزۀ هنر مدرن، نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>). در میان آثارش، تک‌چهره‌های بسیاری نیز وجود دارد. | نقاش، گرافیست، رهبر کارگری و انقلابیِ مکزیکی و هنرمند برجستۀ شیوۀ رئالیسم اجتماعی<ref>social realist</ref>، و عضو مهم جنبش دیوارنگاری مکزیکی در دهۀ ۱۹۳۰. در مقام یک فعال سیاسی، که پیش از ۱۹۱۹ فرماندهی ارتش انقلابیِ ونوستیانو کارانسا<ref>Venustiano Carranza</ref> را برعهده داشت، آرمان‌های انقلابی‌اش را در آثاری همچون ''چهرۀ بورژوازی''<ref>Portrait of the Bourgeoisie</ref> (۱۹۳۹؛ اتحادیۀ کارگران صنایع الکتریکی، مکزیکوسیتی<ref>Electrical Workers’ Union, Mexico City</ref>) به‌نمایش گذاشت. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ به جرم سازماندهی یک شورش دانشجویی، در زندان به‌سر برد. در دهۀ ۱۹۲۰، همراه با [[ریورا، دیه گو (۱۸۸۶ـ۱۹۵۷)|دیه‌گو ریورا]]۵ و [[اروسکو، خوزه کلمنته (۱۸۸۳ـ۱۹۴۹)|خوزه اُروسکو]]۶، دیوارنگاره‌های تمثیلی مدرسۀ ملی پیش‌دانشگاهیِ مکزیکوسیتی<ref>National Preparatory School, Mexico</ref> را ساخت، که اولین اثر از خیل سفارش‌هایی از این زمره بود. برخلاف دیگران، از عناصری خیالی، ازجمله ترکیب‌هایی از انسان و ماشین نیز استفاده می‌کرد. ازدحام بدن‌های درهم‌ریخته، کوتاه‌نمایی<ref>foreshortening</ref> و چندگانگی نقطۀ دید، از مشخصات سبک پرتوانِ او بود. سیکئیروس در سال‌های ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، حرکت‌هایی کارگری را سازمان داد. در ۱۹۳۲ به امریکا تبعید شد، و در ۱۹۳۶ با درجۀ سرهنگ دومی برای ارتش جمهوری‌خواه اسپانیا<ref>Republican Army in Spain</ref> جنگید. در ۱۹۴۰ در سوءقصد به جان [[تروتسکی، لیون (۱۸۷۹ـ۱۹۴۰)|لئون تروتسکی]]، انقلابیِ روس، دست داشت. سال‌های ۱۹۴۱ـ۱۹۴۳ را در آرژانتین و کوبا در تبعید به‌سر برد. چاپنقش سنگی برجسته‌اش با نام ''دوپیکره''<ref>Two Figures</ref> در [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر]] تهران نگهداری می‌شود. دیوارنگاره‌هایش در مکزیکوسیتی، ازجمله ''پیشرویِ انسان''<ref>The March of Humanity</ref> با گرایش قویِ کارگری، از برجسته‌ترین آثار او به‌شمار می‌آیند. نقاشی‌های روی بوم و باسمه‌های چوبی<ref>woodcuts</ref>اش نیز همچون نقاشی‌های دیواری‌اش، بیانگر اعتراضی عمیق‌اند؛ همچون ''انعکاس فریاد''<ref>Echo of a Scream</ref> (۱۹۳۷؛ موزۀ هنر مدرن، نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>). در میان آثارش، تک‌چهره‌های بسیاری نیز وجود دارد. | ||
[[پرونده:25346800-2.jpg|بندانگشتی|داوید آلفارو سیکئیروس]] | |||
[[پرونده:25346800-3.jpg|بندانگشتی|اثری از سیکئیروس]] | |||
<br><!--25346800--> | <br><!--25346800--> | ||
[[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | [[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۰: | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[رده:قرن 20 - اشخاص]] | [[رده:قرن 20 - اشخاص]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۰
سیکِئیروس، داوید آلْفارو (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴)(Siqueiros, David Alfaro)
| داوید آلْفارو سیکِئیروس David Alfaro Siqueiros | |
|---|---|
| زادروز |
1896م |
| درگذشت | 1974م |
| ملیت | مکزیکی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | گرافیست، رهبر کارگری، انقلابی |
| سبک | رئالیسم اجتماعی |
| آثار | چهرۀ بورژوازی (1939؛ اتحادیۀ کارگران صنایع الکتریکی، مکزیکوسیتی) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی جهان |
نقاش، گرافیست، رهبر کارگری و انقلابیِ مکزیکی و هنرمند برجستۀ شیوۀ رئالیسم اجتماعی[۱]، و عضو مهم جنبش دیوارنگاری مکزیکی در دهۀ ۱۹۳۰. در مقام یک فعال سیاسی، که پیش از ۱۹۱۹ فرماندهی ارتش انقلابیِ ونوستیانو کارانسا[۲] را برعهده داشت، آرمان‌های انقلابی‌اش را در آثاری همچون چهرۀ بورژوازی[۳] (۱۹۳۹؛ اتحادیۀ کارگران صنایع الکتریکی، مکزیکوسیتی[۴]) به‌نمایش گذاشت. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ به جرم سازماندهی یک شورش دانشجویی، در زندان به‌سر برد. در دهۀ ۱۹۲۰، همراه با دیه‌گو ریورا۵ و خوزه اُروسکو۶، دیوارنگاره‌های تمثیلی مدرسۀ ملی پیش‌دانشگاهیِ مکزیکوسیتی[۵] را ساخت، که اولین اثر از خیل سفارش‌هایی از این زمره بود. برخلاف دیگران، از عناصری خیالی، ازجمله ترکیب‌هایی از انسان و ماشین نیز استفاده می‌کرد. ازدحام بدن‌های درهم‌ریخته، کوتاه‌نمایی[۶] و چندگانگی نقطۀ دید، از مشخصات سبک پرتوانِ او بود. سیکئیروس در سال‌های ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، حرکت‌هایی کارگری را سازمان داد. در ۱۹۳۲ به امریکا تبعید شد، و در ۱۹۳۶ با درجۀ سرهنگ دومی برای ارتش جمهوری‌خواه اسپانیا[۷] جنگید. در ۱۹۴۰ در سوءقصد به جان لئون تروتسکی، انقلابیِ روس، دست داشت. سال‌های ۱۹۴۱ـ۱۹۴۳ را در آرژانتین و کوبا در تبعید به‌سر برد. چاپنقش سنگی برجسته‌اش با نام دوپیکره[۸] در موزۀ هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود. دیوارنگاره‌هایش در مکزیکوسیتی، ازجمله پیشرویِ انسان[۹] با گرایش قویِ کارگری، از برجسته‌ترین آثار او به‌شمار می‌آیند. نقاشی‌های روی بوم و باسمه‌های چوبی[۱۰]اش نیز همچون نقاشی‌های دیواری‌اش، بیانگر اعتراضی عمیق‌اند؛ همچون انعکاس فریاد[۱۱] (۱۹۳۷؛ موزۀ هنر مدرن، نیویورک[۱۲]). در میان آثارش، تک‌چهره‌های بسیاری نیز وجود دارد.
