جهانگیرخان قشقایی: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جهانگیرخان قَشْقایی (دهاقان اصفهان ۱۲۴۳ـ اصفهان ۱۳۲۸ق)<br> | جهانگیرخان قَشْقایی (دهاقان اصفهان ۱۲۴۳ـ اصفهان ۱۳۲۸ق)<br> | ||
[[پرونده: 16143500.jpg | بندانگشتی|جهانگيرخان قَشْقايي]]<p>فیلسوف، عارف و پزشک ایرانی. تا ۴۰سالگی به شغل پدرش کشاورزی و دامداری اشتغال داشت و گویا درپی حادثه‌ای به توصیۀ آقا محمدرضا قمشه‌ای و همای شیرازی به علم و تهذیب روی آورد. افزون بر درس قمشه‌ای از درس فقه شیخ محمدحسن نجفی بهره گرفت. پس از چندی استاد علوم عقلی و نقلی شد و در حدود چهل سال با دوست عارفش آخوند ملا‌محمد کاشانی بر مسند تدریس مدرسۀ صدر اصفهان تکیه زد و شاگردان بی‌شماری همچون حاج آقا رحیم ارباب اصفهانی، شیخ محمد حکیم | [[پرونده: 16143500.jpg | بندانگشتی|جهانگيرخان قَشْقايي]]<p>فیلسوف، عارف و پزشک ایرانی. تا ۴۰سالگی به شغل پدرش کشاورزی و دامداری اشتغال داشت و گویا درپی حادثه‌ای به توصیۀ [[قمشه ای، آقا محمدرضا (قمشه ۱۲۴۱ـ تهران ۱۳۰۶ق)|آقا محمدرضا قمشه‌ای]] و [[همای شیرازی، محمدرضا قلی خان (۱۲۱۲ـ۱۲۹۰ق)|همای شیرازی]] به علم و تهذیب روی آورد. افزون بر درس قمشه‌ای از درس فقه شیخ محمدحسن نجفی بهره گرفت. پس از چندی استاد علوم عقلی و نقلی شد و در حدود چهل سال با دوست عارفش آخوند ملا‌محمد کاشانی بر مسند تدریس مدرسۀ صدر اصفهان تکیه زد و شاگردان بی‌شماری همچون حاج آقا رحیم ارباب اصفهانی، [[حکیم خراسانی، محمد ( ـ اصفهان ۱۳۳۵ق)|شیخ محمد حکیم خراسانی]]، شیخ محمود مفید، [[مشکان طبسی، حسن (طبس ۱۲۵۶ـ تهران ۱۳۲۷ش)|سید حسن مشکان طبسی]]، [[عراقی، آقا ضیاء|آقا ضیاء عراقی]]، حاج میرزا علی آقا شیرازی، حاج ملا فرج‌الله درّی و میرزا سید فتح‌الله بدیع درب امامی تربیت کرد.</p> | ||
<br><!--16143500--> | <br><!--16143500--> | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۶
جهانگیرخان قَشْقایی (دهاقان اصفهان ۱۲۴۳ـ اصفهان ۱۳۲۸ق)
فیلسوف، عارف و پزشک ایرانی. تا ۴۰سالگی به شغل پدرش کشاورزی و دامداری اشتغال داشت و گویا درپی حادثه‌ای به توصیۀ آقا محمدرضا قمشه‌ای و همای شیرازی به علم و تهذیب روی آورد. افزون بر درس قمشه‌ای از درس فقه شیخ محمدحسن نجفی بهره گرفت. پس از چندی استاد علوم عقلی و نقلی شد و در حدود چهل سال با دوست عارفش آخوند ملا‌محمد کاشانی بر مسند تدریس مدرسۀ صدر اصفهان تکیه زد و شاگردان بی‌شماری همچون حاج آقا رحیم ارباب اصفهانی، شیخ محمد حکیم خراسانی، شیخ محمود مفید، سید حسن مشکان طبسی، آقا ضیاء عراقی، حاج میرزا علی آقا شیرازی، حاج ملا فرج‌الله درّی و میرزا سید فتح‌الله بدیع درب امامی تربیت کرد.