میرزا ابوالفضل ساوجی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
خاندان ساوجی، خاندانی اصیل و فرهیخته بودند که از دوران صفوی تا دورۀ معاصر نسل اندر نسل همگی هنرمند و دانشمند بوده‌اند. میرزا ابوالفضل از بازماندگان ایل شاملو بود كه در دوران [[صفویه]] در خراسان می‌زیستند و بعد در ساوه اقامت گزیدند. میرزا ابوالفضل در ساوه متولد شد و در تهران رشد و پرورش پیدا کرد. او علوم متداول زمان خود همچون طب، حكمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را در تهران آموخت. ۲۳ ساله بود كه در زمرۀ دانشمندان تراز اول ایران درآمد و به همین علت، هنگام تألیف نامۀ دانشوران ناصری او یكی از چهار نفری بود كه برای تدوین آن انتخاب شد و سهم بزرگی در تدوین آن دانشنامه داشت. | خاندان ساوجی، خاندانی اصیل و فرهیخته بودند که از دوران صفوی تا دورۀ معاصر نسل اندر نسل همگی هنرمند و دانشمند بوده‌اند. میرزا ابوالفضل از بازماندگان ایل شاملو بود كه در دوران [[صفویه]] در خراسان می‌زیستند و بعد در ساوه اقامت گزیدند. میرزا ابوالفضل در ساوه متولد شد و در تهران رشد و پرورش پیدا کرد. او علوم متداول زمان خود همچون طب، حكمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را در تهران آموخت. ۲۳ ساله بود كه در زمرۀ دانشمندان تراز اول ایران درآمد و به همین علت، هنگام تألیف نامۀ دانشوران ناصری او یكی از چهار نفری بود كه برای تدوین آن انتخاب شد و سهم بزرگی در تدوین آن دانشنامه داشت. | ||
او طبیب خانوادگی بعضی از شاهزادگان و اعیان عصر ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری می‌گرفت. در كتابت خطوط [[نستعلیق، خط|نستعلیق]]، شكستۀ | او طبیب خانوادگی بعضی از شاهزادگان و اعیان عصر ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری می‌گرفت. در كتابت خطوط [[نستعلیق، خط|نستعلیق]]، شكستۀ نستعلیق، شکسته تعلیق و [[نسخ، خط|نسخ]] نیز از استادان مسلم بود. كتیبه‌های بسیاری از بناهای سلطنتی دورۀ ناصری به قلم او بوده است.<br /> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دوره قاجار]] | [[رده:دوره قاجار]] | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳
میرزا ابوالفضل ساوجی (۱۲۴۷ - ۱۳۱۲ق)
خوشنویس، ادیب، شاعر، و طبیب حاذق و معروف زمان ناصرالدین شاه قاجار. او از اطبای عهد قاجاریه و از جمله چند نفر دانشمندی بود که در تألیف نامه دانشوران و دیگر کتاب‌های منسوب به محمد حسن خان اعتمادالسلطنه دست داشته است. پدرش میرزا فضل الله نیز از اطبای مشهور و از دانشوران و خوشنویسان نامدار روزگار خودش بوده است.
همواره بین او و حاجی شیخ مهدی شمس‌العلماء عبدالرب‌آبادی قزوینی (دیگر فرد فعال در تألیف نامه دانشوران و کتب دیگر) رقابت و خصومت شدید بوده و علیه یکدیگر کارشکنی می‌کرده‌اند.
خاندان ساوجی، خاندانی اصیل و فرهیخته بودند که از دوران صفوی تا دورۀ معاصر نسل اندر نسل همگی هنرمند و دانشمند بوده‌اند. میرزا ابوالفضل از بازماندگان ایل شاملو بود كه در دوران صفویه در خراسان می‌زیستند و بعد در ساوه اقامت گزیدند. میرزا ابوالفضل در ساوه متولد شد و در تهران رشد و پرورش پیدا کرد. او علوم متداول زمان خود همچون طب، حكمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را در تهران آموخت. ۲۳ ساله بود كه در زمرۀ دانشمندان تراز اول ایران درآمد و به همین علت، هنگام تألیف نامۀ دانشوران ناصری او یكی از چهار نفری بود كه برای تدوین آن انتخاب شد و سهم بزرگی در تدوین آن دانشنامه داشت.
او طبیب خانوادگی بعضی از شاهزادگان و اعیان عصر ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری می‌گرفت. در كتابت خطوط نستعلیق، شكستۀ نستعلیق، شکسته تعلیق و نسخ نیز از استادان مسلم بود. كتیبه‌های بسیاری از بناهای سلطنتی دورۀ ناصری به قلم او بوده است.