سام میرزا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


سام میرزا (مراغه ۹۲۳ـ قراجه داغ ۹۷۵ق)<br>
سام میرزا (مراغه ۹۲۳ـ قراجه داغ ۹۷۵ق)<br>
<p>شاهزادۀ صفوی، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی، پسر شاه اسماعیل اول. نخست، حکمران گیلان و سپس خراسان شد و در هرات اقامت کرد. پس از درگذشت شاه ‌اسماعیل، دوازده سال در رکاب برادرش شاه ‌طهماسب اول بود. شاه طهماسب، حکومت او را به خراسان و هرات تنفیذ کرد؛ اما در ۹۴۱ق شاه صفوی وی را به‌سبب تجاوز ازبکان به خراسان کنار گذاشت. در ۹۶۵ق، به فرمان شاه تولیت بقعۀ شیخ صفی‌الدین اردبیلی به او داده شد. در اردبیل با شماری از ادیبان و شاعران و عالمان نشست‌و‌خاست داشت. سرانجام در ۹۶۹ق، گویا به جرم شورش بر شاه، در قلعۀ قهقهه زندانی شد و در همان‌جا درگذشت. اشعار به‌‌جا مانده از او اندک است. آوازۀ وی بیشتر به‌سبب تألیف ''تذکرۀ تحفۀ سامی'' است.</p>
<p>شاهزادۀ [[صفویه|صفوی]]، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی، پسر شاه اسماعیل اول. نخست، حکمران گیلان و سپس خراسان شد و در هرات اقامت کرد. پس از درگذشت شاه ‌اسماعیل، دوازده سال در رکاب برادرش شاه ‌طهماسب اول بود. شاه طهماسب، حکومت او را به خراسان و هرات تنفیذ کرد؛ اما در ۹۴۱ق شاه صفوی وی را به‌سبب تجاوز ازبکان به خراسان کنار گذاشت. در ۹۶۵ق، به فرمان شاه تولیت بقعۀ شیخ صفی‌الدین اردبیلی به او داده شد. در اردبیل با شماری از ادیبان و شاعران و عالمان نشست‌و‌خاست داشت. سرانجام در ۹۶۹ق، گویا به جرم شورش بر شاه، در قلعۀ قهقهه زندانی شد و در همان‌جا درگذشت. اشعار به‌‌جا مانده از او اندک است. آوازۀ وی بیشتر به‌سبب تألیف ''تذکرۀ تحفۀ سامی'' است.</p>
<br><!--25051500-->
<br><!--25051500-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۵

سام میرزا (مراغه ۹۲۳ـ قراجه داغ ۹۷۵ق)

شاهزادۀ صفوی، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی، پسر شاه اسماعیل اول. نخست، حکمران گیلان و سپس خراسان شد و در هرات اقامت کرد. پس از درگذشت شاه ‌اسماعیل، دوازده سال در رکاب برادرش شاه ‌طهماسب اول بود. شاه طهماسب، حکومت او را به خراسان و هرات تنفیذ کرد؛ اما در ۹۴۱ق شاه صفوی وی را به‌سبب تجاوز ازبکان به خراسان کنار گذاشت. در ۹۶۵ق، به فرمان شاه تولیت بقعۀ شیخ صفی‌الدین اردبیلی به او داده شد. در اردبیل با شماری از ادیبان و شاعران و عالمان نشست‌و‌خاست داشت. سرانجام در ۹۶۹ق، گویا به جرم شورش بر شاه، در قلعۀ قهقهه زندانی شد و در همان‌جا درگذشت. اشعار به‌‌جا مانده از او اندک است. آوازۀ وی بیشتر به‌سبب تألیف تذکرۀ تحفۀ سامی است.