ابراهیم شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ابراهیم شیرازی ( ـ۱۲۱۶ق) | ابراهیم شیرازی ( ـ۱۲۱۶ق) | ||
(ملقب به: اعتمادالدّوله و مشهور به: ابراهیم‌خان کلانتر) از دولتمردان سلسلۀ زند و اوایل حکومت | (ملقب به: اعتمادالدّوله و مشهور به: ابراهیم‌خان کلانتر) از دولتمردان سلسلۀ [[زندیه|زند]] و اوایل حکومت [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، فرزند [[حاج هاشم شيرازی|حاج هاشم شیرازی]]. در حکومت [[جعفر خان زند|جعفرخان زند]]، مدتی کلانتر فارس بود و به وزارت [[لطفعلی خان زند|لطفعلی‌خان زند]] رسید. در ۱۲۰۵ق به [[آقا محمدخان قاجار]] پیوست و با بستن دروازه های شیراز به روی لطفعلی خان، باعث پیروزی آقا محمدخان شد و شیراز را تسلیم او کرد. از این‌رو، آقا محمدخان پس از جلوس به تخت سلطنت، او را، در ۱۲۰۹ق به صدارت خویش برگزید. | ||
وی در تحکیم حکومت آقا محمدخان و همچنین [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] مؤثر بود و فتحعلی‌شاه نیز او را منصب صدارت بخشید. حاجی ابراهیم در زمان صدارت خود معاهدۀ سیاسی و بازرگانی ایران و انگلستان را در ۱۲۱۵ق امضا کرد. مدتی بعد شاه، وی را براثر دسیسۀ بدگویان، از صدارت عزل و سپس دستور قتل او و بستگانش را صادر کرد. | وی در تحکیم حکومت آقا محمدخان و همچنین [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] مؤثر بود و فتحعلی‌شاه نیز او را منصب صدارت بخشید. حاجی ابراهیم در زمان صدارت خود معاهدۀ سیاسی و بازرگانی ایران و انگلستان را در ۱۲۱۵ق امضا کرد. مدتی بعد شاه، وی را براثر دسیسۀ بدگویان، از صدارت عزل و سپس دستور قتل او و بستگانش را صادر کرد. | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۰
ابراهیم شیرازی ( ـ۱۲۱۶ق)
(ملقب به: اعتمادالدّوله و مشهور به: ابراهیم‌خان کلانتر) از دولتمردان سلسلۀ زند و اوایل حکومت قاجار، فرزند حاج هاشم شیرازی. در حکومت جعفرخان زند، مدتی کلانتر فارس بود و به وزارت لطفعلی‌خان زند رسید. در ۱۲۰۵ق به آقا محمدخان قاجار پیوست و با بستن دروازه های شیراز به روی لطفعلی خان، باعث پیروزی آقا محمدخان شد و شیراز را تسلیم او کرد. از این‌رو، آقا محمدخان پس از جلوس به تخت سلطنت، او را، در ۱۲۰۹ق به صدارت خویش برگزید.
وی در تحکیم حکومت آقا محمدخان و همچنین فتحعلی‌شاه قاجار مؤثر بود و فتحعلی‌شاه نیز او را منصب صدارت بخشید. حاجی ابراهیم در زمان صدارت خود معاهدۀ سیاسی و بازرگانی ایران و انگلستان را در ۱۲۱۵ق امضا کرد. مدتی بعد شاه، وی را براثر دسیسۀ بدگویان، از صدارت عزل و سپس دستور قتل او و بستگانش را صادر کرد.