اسفراینی، ابوالعباس ( ـ۴۰۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>(مشهور به فضل بن احمد) دبیر‌ دورۀ‌ سامانی‌ و نخستین‌ وزیر سلطان‌ محمود غزنوی‌. در آغاز دبیر (کاتب‌) دربار سامانی‌ و مدتی‌ صاحب‌ دیوان‌ بَرید (پُست‌) مرو بود. در هنگام‌ حکومت‌ سلطان‌ محمود غزنوی، وزارت‌ یافت‌ و مورد اعتماد خاص‌ او قرار گرفت‌. وی‌ اگرچه‌ در فضل، ادب،‌ و شناخت‌ لغت‌ عرب‌ مهارتی‌ نداشت،‌ اما در ادارۀ‌ امور کشوری‌ و لشکری‌ تبحّری‌ بسزا داشت‌. او را بانی‌ مدرسه‌ای‌ در بلخ‌ دانسته‌اند. در دوران‌ وزارت‌ اسفراینی‌، دفاتر و دواوین‌ به‌ فارسی‌ نوشته‌ شد. همچنین از حامیان فردوسی‌ و ممدوح‌ وی‌ بود. سرانجام‌ به‌سبب‌ اختلافی‌ که‌ بین‌ او و محمود پدیدار گشت‌، اسفراینی‌ به‌ زندان‌ افتاد و در غیبت‌ محمود چندان‌ شکنجه‌ شد تا این‌که‌ درگذشت‌.</p>
}}<p>(مشهور به فضل بن احمد) دبیر دورۀ [[سامانیان|سامانی]] و نخستین وزیر سلطان [[محمود غزنوی (۳۶۰ـ۴۲۱ق)|محمود غزنوی]]. در آغاز دبیر (کاتب) دربار سامانی و مدتی صاحب دیوان بَرید (پُست) مرو بود. در هنگام حکومت سلطان محمود غزنوی، وزارت یافت و مورد اعتماد خاص او قرار گرفت. وی اگرچه در فضل، ادب،‌ و شناخت لغت عرب مهارتی نداشت،‌ اما در ادارۀ‌ امور کشوری و لشکری تبحّری بسزا داشت. او را بانی مدرسه‌ای در بلخ دانسته‌اند. در دوران وزارت اسفراینی، دفاتر و دواوین به فارسی نوشته شد. همچنین از حامیان [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]] و ممدوح وی بود. سرانجام به‌سبب اختلافی که بین او و محمود پدیدار گشت، اسفراینی به زندان افتاد و در غیبت محمود چندان شکنجه شد تا این‌که‌ درگذشت.</p>
<br><!--11297400-->
<br><!--11297400-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۲

اِسفَرایِنی، ابوالعَباس ( ـ۴۰۴ق)

ابوالعباس اسفراینی
درگذشت ۴۰۴ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی دولتمرد
شغل و تخصص های دیگر کاتب
لقب فضل بن احمد
گروه مقاله تاریخ ایران

(مشهور به فضل بن احمد) دبیر دورۀ سامانی و نخستین وزیر سلطان محمود غزنوی. در آغاز دبیر (کاتب) دربار سامانی و مدتی صاحب دیوان بَرید (پُست) مرو بود. در هنگام حکومت سلطان محمود غزنوی، وزارت یافت و مورد اعتماد خاص او قرار گرفت. وی اگرچه در فضل، ادب،‌ و شناخت لغت عرب مهارتی نداشت،‌ اما در ادارۀ‌ امور کشوری و لشکری تبحّری بسزا داشت. او را بانی مدرسه‌ای در بلخ دانسته‌اند. در دوران وزارت اسفراینی، دفاتر و دواوین به فارسی نوشته شد. همچنین از حامیان فردوسی و ممدوح وی بود. سرانجام به‌سبب اختلافی که بین او و محمود پدیدار گشت، اسفراینی به زندان افتاد و در غیبت محمود چندان شکنجه شد تا این‌که‌ درگذشت.