سهیلی ، علی (تبریز ۱۲۷۴ ـ ۱۳۳۷ ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>دولتمرد ایرانی در دورۀ پهلوی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به ترتیب در تبریز و تهران گذراند و وارد مدرسۀ قزاقخانه و مدرسۀ عالی علوم سیاسی شد. در ۱۲۹۳ش لیسانس گرفت و چون با زبان‌های فرانسوی و روسی آشنایی کامل داشت، به خدمت وزارت امور خارجه درآمد و در ۱۳۰۴ش رئیس ادارۀ شوروی وزارت امور خارجه شد سپس به معاونت وزارت طُرُق رسید (۱۳۱۰ش). سه سال بعد معاون وزارت امور خارجه و در ۱۳۱۵ وزیر مختار ایران در لندن شد و سال بعد به وزارت امور خارجه رسید. در ۱۳۱۸ استاندار کرمان و مدتی بعد به سفارت کبرای ایران در افغانستان منصوب شد. در کابینۀ علی منصور، وزیر کشور (۱۳۱۹ش) و در کابینۀ فروغی، وزیر خارجه بود (شهریور ۱۳۲۰). پس از سقوط کابینۀ فروغی مدت کوتاهی نخست‌وزیر بود، اما پس از گذشت پنج ماه از سمت خود کناره گرفت و در مدت کوتاهی بار دیگر به نخست‌وزیری رسید و تا فروردین ۱۳۲۳ش در این سِمت باقی ماند. در ۱۳۲۶ در کابینۀ حکیم‌الملک وزیر مشاور و سپس سفیر کبیر ایران در جمهوری فرانسه شد. از اواخر ۱۳۳۲ش تا واپسین دوران حیاتش سفیر کبیر ایران در لندن بود.</p> | }}<p>دولتمرد ایرانی در دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به ترتیب در تبریز و تهران گذراند و وارد مدرسۀ قزاقخانه و مدرسۀ عالی علوم سیاسی شد. در ۱۲۹۳ش لیسانس گرفت و چون با زبان‌های فرانسوی و روسی آشنایی کامل داشت، به خدمت وزارت امور خارجه درآمد و در ۱۳۰۴ش رئیس ادارۀ شوروی وزارت امور خارجه شد سپس به معاونت وزارت طُرُق رسید (۱۳۱۰ش). سه سال بعد معاون وزارت امور خارجه و در ۱۳۱۵ وزیر مختار ایران در لندن شد و سال بعد به وزارت امور خارجه رسید. در ۱۳۱۸ استاندار کرمان و مدتی بعد به سفارت کبرای ایران در افغانستان منصوب شد. در کابینۀ علی منصور، وزیر کشور (۱۳۱۹ش) و در کابینۀ فروغی، وزیر خارجه بود (شهریور ۱۳۲۰). پس از سقوط کابینۀ فروغی مدت کوتاهی نخست‌وزیر بود، اما پس از گذشت پنج ماه از سمت خود کناره گرفت و در مدت کوتاهی بار دیگر به نخست‌وزیری رسید و تا فروردین ۱۳۲۳ش در این سِمت باقی ماند. در ۱۳۲۶ در کابینۀ حکیم‌الملک وزیر مشاور و سپس سفیر کبیر ایران در جمهوری فرانسه شد. از اواخر ۱۳۳۲ش تا واپسین دوران حیاتش سفیر کبیر ایران در لندن بود.</p> | ||
<br><!--25306000--> | <br><!--25306000--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دورۀ پهلوی]] | [[رده:دورۀ پهلوی]] | ||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۵
سُهیلی، علی (تبریز ۱۲۷۴ـ۱۳۳۷ش)
| علی سُهیلی | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1274ش |
| درگذشت | 1337ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی از مدرسۀ عالی علوم سیاسی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
دولتمرد ایرانی در دورۀ پهلوی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به ترتیب در تبریز و تهران گذراند و وارد مدرسۀ قزاقخانه و مدرسۀ عالی علوم سیاسی شد. در ۱۲۹۳ش لیسانس گرفت و چون با زبان‌های فرانسوی و روسی آشنایی کامل داشت، به خدمت وزارت امور خارجه درآمد و در ۱۳۰۴ش رئیس ادارۀ شوروی وزارت امور خارجه شد سپس به معاونت وزارت طُرُق رسید (۱۳۱۰ش). سه سال بعد معاون وزارت امور خارجه و در ۱۳۱۵ وزیر مختار ایران در لندن شد و سال بعد به وزارت امور خارجه رسید. در ۱۳۱۸ استاندار کرمان و مدتی بعد به سفارت کبرای ایران در افغانستان منصوب شد. در کابینۀ علی منصور، وزیر کشور (۱۳۱۹ش) و در کابینۀ فروغی، وزیر خارجه بود (شهریور ۱۳۲۰). پس از سقوط کابینۀ فروغی مدت کوتاهی نخست‌وزیر بود، اما پس از گذشت پنج ماه از سمت خود کناره گرفت و در مدت کوتاهی بار دیگر به نخست‌وزیری رسید و تا فروردین ۱۳۲۳ش در این سِمت باقی ماند. در ۱۳۲۶ در کابینۀ حکیم‌الملک وزیر مشاور و سپس سفیر کبیر ایران در جمهوری فرانسه شد. از اواخر ۱۳۳۲ش تا واپسین دوران حیاتش سفیر کبیر ایران در لندن بود.