اشلیمر، یوهان (۱۸۱۹-۱۸۸۱م): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز= | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۸۸۰م | ||
|دوره زندگی=قرن ۱۳ق | |دوره زندگی=قرن ۱۳ق | ||
|ملیت=هلندی | |ملیت=هلندی | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =فرهنگ پزشکی فرانسه- فارسی ( | |آثار =فرهنگ پزشکی فرانسه- فارسی (۱۳۴۹ش، دانشگاه تهران)، سِرّالحکمة و زینتالابدان | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =پزشکی | |گروه مقاله =پزشکی | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>پزشک هلندی مقیم ایران، معروف به دکتر اشلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی). در | }}<p>پزشک هلندی مقیم ایران، معروف به دکتر اشلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی). در ۱۸۵۱م پس از دو سال اقامت در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، از راه [[بغداد]] وارد ایران شد. وی برخلاف سایر معلمین [[دارالفنون]]، خودش به ایران آمده است و پس از چند سال سکونت و طبابت آزاد در ایران، به شهرت رسید و همین شهرت سبب شد که او را پس از دکتر پولاک برای معلمی دارالفنون استخدام نمایند. در طی چند سال اقامت در ایران، به نقاط مختلفی ازجمله [[بلوچستان، ناحیه|بلوچستان]] و [[بندرعباس، شهر|بندرعباس]] سفر کرد و درباره بیماریهای پیوک، سالک، جذام و آبله مطالعه نمود و در طی این مدت با طب ایرانی و عقاید و زبان فارسی به خوبی آشنا شد. وی در ۱۲۶۷ق گوسالۀ دوسری را در [[رشت، شهر|رشت]] تشریح کرد. در علم بلورسازی نیز تبحر داشت. مهمترین اثر طبی وی ''فرهنگ پزشکی فرانسه ـ فارسی'' اوست که در واقع نوعی دایرةالمعارف طبی محسوب میشود. اصل تألیف این کتاب در ۱۸۷۴ است و آخرینبار در ۱۳۴۹ش توسط [[دانشگاه تهران]] به چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی میتوان به کتابهای شیمی حیوانی به نام ''سِرّالحکمة'' و امراض پوست به نام ''زینتالابدان'' و نیز یک کتاب فارماکو دینامیکی و یک کتاب مفردات پزشکی اشاره نمود. اشلیمر در ۱۸۸۰ درگذشت و محل دفن او را گورستان پروتستانهای اکبرآباد نوشتهاند.</p> | ||
<br><!--11366500--> | <br><!--11366500--> | ||
[[رده:پزشکی]] | [[رده:پزشکی]] | ||
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | [[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] |
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۳
اِشلیمِر، یوهان (قرن ۱۳ق)(Schleimmer, Johann)
یوهان اشلیمر Johann Schleimmer | |
---|---|
درگذشت | ۱۸۸۰م |
محل زندگی | هلند- ایران |
ملیت | هلندی |
شغل و تخصص اصلی | پزشک |
دوره | قرن ۱۳ق |
آثار | فرهنگ پزشکی فرانسه- فارسی (۱۳۴۹ش، دانشگاه تهران)، سِرّالحکمة و زینتالابدان |
گروه مقاله | پزشکی |
پزشک هلندی مقیم ایران، معروف به دکتر اشلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی). در ۱۸۵۱م پس از دو سال اقامت در حلب، از راه بغداد وارد ایران شد. وی برخلاف سایر معلمین دارالفنون، خودش به ایران آمده است و پس از چند سال سکونت و طبابت آزاد در ایران، به شهرت رسید و همین شهرت سبب شد که او را پس از دکتر پولاک برای معلمی دارالفنون استخدام نمایند. در طی چند سال اقامت در ایران، به نقاط مختلفی ازجمله بلوچستان و بندرعباس سفر کرد و درباره بیماریهای پیوک، سالک، جذام و آبله مطالعه نمود و در طی این مدت با طب ایرانی و عقاید و زبان فارسی به خوبی آشنا شد. وی در ۱۲۶۷ق گوسالۀ دوسری را در رشت تشریح کرد. در علم بلورسازی نیز تبحر داشت. مهمترین اثر طبی وی فرهنگ پزشکی فرانسه ـ فارسی اوست که در واقع نوعی دایرةالمعارف طبی محسوب میشود. اصل تألیف این کتاب در ۱۸۷۴ است و آخرینبار در ۱۳۴۹ش توسط دانشگاه تهران به چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی میتوان به کتابهای شیمی حیوانی به نام سِرّالحکمة و امراض پوست به نام زینتالابدان و نیز یک کتاب فارماکو دینامیکی و یک کتاب مفردات پزشکی اشاره نمود. اشلیمر در ۱۸۸۰ درگذشت و محل دفن او را گورستان پروتستانهای اکبرآباد نوشتهاند.