تخلص: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تَخَلُّص <br> | تَخَلُّص <br> | ||
<p>در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «[[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]]» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «[[شهریار، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۳ـ۱۳۶۷ش)|شهریار]]» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح [[بدیع (ادبیات)|بدیع]]، بیتی از [[قصیده]] که شاعر به کمک آن از | <p>در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «[[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]]» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «[[شهریار، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۳ـ۱۳۶۷ش)|شهریار]]» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح [[بدیع (ادبیات)|بدیع]]، بیتی از [[قصیده]] که شاعر به کمک آن از [[تغزل و تشبیب]] به مقصود اصلی خود گریز زند.</p> | ||
<br><!--14096500--> | <br><!--14096500--> | ||
[[رده:ادبیات عمومی]] | [[رده:ادبیات عمومی]] | ||
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]] | [[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۴
تَخَلُّص
در شعر، اسم مستعاری که شاعر بر خود نهاده و غالباً آن را در شعر خود می‌آورد، مانند «حافظ» که تخلص شمس‌الدین محمد بن بهاء‌الدین شیرازی، و «شهریار» که تخلص محمدحسین بهجت تبریزی است. در گذشته، شاعران تخلص خود را از نام ممدوح یا نام کوچک خود یا لقب و شغل و مقام یا زادگاه خویش برمی‌گزیده‌اند، اما در شعر معاصر، تخلص شاعران گاه به دلایل اجتماعی و سیاسی و برمبنای جهان‌بینی آنان انتخاب می‌شود؛ در اصطلاح بدیع، بیتی از قصیده که شاعر به کمک آن از تغزل و تشبیب به مقصود اصلی خود گریز زند.