آذر بیگدلی، لطف علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}شاعر و تذکره‌نویس ایرانی در عهد افشاریه و زندیه. درپی حملۀ محمود افغان به اصفهان، با خانواده‌اش به قم رفت و ۱۴ سال در آن‌جا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و به‌کار دیوانی روی آورد. چندی در زندان به‌سر برد. دوره‌های | }}شاعر و تذکره‌نویس ایرانی در عهد [[افشاریه]] و [[زندیه]]. درپی حملۀ [[محمود افغان (۱۱۱۰ـ۱۱۳۷ق)|محمود افغان]] به اصفهان، با خانواده‌اش به قم رفت و ۱۴ سال در آن‌جا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و به‌کار دیوانی روی آورد. چندی در زندان به‌سر برد. دوره‌های [[صفویه]]، افشاریه و زندیه را درک کرد. با [[مشتاق اصفهانی،میرسیدعلی (اصفهان ۱۱۰۱ـ۱۱۷۱ق)|مشتاق اصفهانی]]، [[شعله اصفهانی، محمد (قرن ۱۲ق)|سید محمد شعله]]، و [[هاتف اصفهانی، احمد ( ـ۱۱۹۸ق)|هاتف اصفهانی]] هم‌روزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص می‌کرد. برخی او را، به نادرست، پایه‌گذار مکتب بازگشت ادبی دانسته‌اند. هر کدام از مثنوی‌های آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش به‌سبب تألیف تذکرۀ ''[[آتشکده (کتاب)|آتشکدۀ آذر]]'' (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرح‌حال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام [[کریم خان زند|کریم‌خان زند]] است. این تذکره یک‌بار با تصحیح [[سید جعفر شهیدی]] و بار دیگر با توضیحات مفصل [[سادات ناصری، حسن (تهران ۱۳۰۵ـ کابل ۱۳۶۸ش)|سادات ناصری]] به‌چاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). از دیگر آثارش: ''دیوان'' ''آذر'' (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''مثنوی آذر'' (یا: ''مثنوی سوز و گداز'')؛ ''یوسف و زلیخا''؛ ''دفتر نُه آسمان''.<br /> | ||
[[Category:ادبیات فارسی]] | [[Category:ادبیات فارسی]] | ||
[[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۴
آذر بیگْدلی، لطف‌علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق)
(با نام کامل: لطف علی بیگ بن آقا خان بیگدلی شاملو، متخلص به آذر)
| لطف علی آذر بیگدلی | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۱۳۴ق |
| درگذشت | قم ۱۱۹۵ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نذکره نویس |
| مکتب | بازگشت ادبی |
| آثار | تذکره آتشکده آذر (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ دیوان آذر (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ مثنوی آذر (یا: مثنوی سوز و گداز) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
شاعر و تذکره‌نویس ایرانی در عهد افشاریه و زندیه. درپی حملۀ محمود افغان به اصفهان، با خانواده‌اش به قم رفت و ۱۴ سال در آن‌جا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و به‌کار دیوانی روی آورد. چندی در زندان به‌سر برد. دوره‌های صفویه، افشاریه و زندیه را درک کرد. با مشتاق اصفهانی، سید محمد شعله، و هاتف اصفهانی هم‌روزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص می‌کرد. برخی او را، به نادرست، پایه‌گذار مکتب بازگشت ادبی دانسته‌اند. هر کدام از مثنوی‌های آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش به‌سبب تألیف تذکرۀ آتشکدۀ آذر (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرح‌حال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام کریم‌خان زند است. این تذکره یک‌بار با تصحیح سید جعفر شهیدی و بار دیگر با توضیحات مفصل سادات ناصری به‌چاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). از دیگر آثارش: دیوان آذر (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ مثنوی آذر (یا: مثنوی سوز و گداز)؛ یوسف و زلیخا؛ دفتر نُه آسمان.