رنسانس و باروک (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042165843.jpg|جایگزین=روی جلد یکی از چاپ‌های زبان اصلی کتاب|بندانگشتی|روی جلد یکی از چاپ‌های زبان اصلی کتاب]] | [[پرونده:2042165843.jpg|جایگزین=روی جلد یکی از چاپ‌های زبان اصلی کتاب|بندانگشتی|روی جلد یکی از چاپ‌های زبان اصلی کتاب]] | ||
(عنوان کامل: ''رنسانس و باروک؛ تحقیق دربارۀ ماهیت و پیدایش باروک در ایتالیا''<ref>''Renaissance und Barock: eine Untersuchung über Wesen und Entstehung des Barockstils in Italien''</ref>) عنوان پژوهشی در تاریخ هنر از [[هاینریش ولفلین]]، مورخ بزرگ هنر، به زبان آلمانی. | (عنوان کامل: ''رنسانس و باروک؛ تحقیق دربارۀ ماهیت و پیدایش باروک در ایتالیا''<ref>''Renaissance und Barock: eine Untersuchung über Wesen und Entstehung des Barockstils in Italien''</ref>) عنوان پژوهشی در تاریخ هنر از [[هاینریش ولفلین]]، مورخ بزرگ هنر، به زبان آلمانی. نخستین بار به سال ۱۸۸۸ در مونیخ انتشار یافت، و در آن تحول فکری شاگرد بزرگ [[یاکوب بورکهارت (۱۸۱۸ـ۱۸۹۷)|یاکوب بورکهارت]] به نقطۀ کمال خود می‌رسد. کتاب با الهام از اقامتی در رم و همچنین از ''تاریخ رنسانسِ''<ref>''Geschichte der Renaissance''</ref> (۱۸۶۷) این منتقدِ اهل [[بال]] سوییس، به تعریف جوهر سبک [[باروک]] می‌پردازد که آن را موازی با هنر قرن شانزدهم و دارای ارزشی تقریباً معادل آن می‌داند. با این‌همه، نه کاملاً معادل آن، زيرا ولفلين ملاحظات بورکهارت را در مورد هنر قرن هجدهم قبول دارد؛ ملاحظاتی که جزئی از مفاهیم هر انسان فرهیخته‌ای تا پایان قرن نوزدهم است، هرچند تجدید نظر در محکوم کردن «[[روشنگری|عصر روشنگری]]» را به ولفلين مدیونيم. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۰
(عنوان کامل: رنسانس و باروک؛ تحقیق دربارۀ ماهیت و پیدایش باروک در ایتالیا[۱]) عنوان پژوهشی در تاریخ هنر از هاینریش ولفلین، مورخ بزرگ هنر، به زبان آلمانی. نخستین بار به سال ۱۸۸۸ در مونیخ انتشار یافت، و در آن تحول فکری شاگرد بزرگ یاکوب بورکهارت به نقطۀ کمال خود می‌رسد. کتاب با الهام از اقامتی در رم و همچنین از تاریخ رنسانسِ[۲] (۱۸۶۷) این منتقدِ اهل بال سوییس، به تعریف جوهر سبک باروک می‌پردازد که آن را موازی با هنر قرن شانزدهم و دارای ارزشی تقریباً معادل آن می‌داند. با این‌همه، نه کاملاً معادل آن، زيرا ولفلين ملاحظات بورکهارت را در مورد هنر قرن هجدهم قبول دارد؛ ملاحظاتی که جزئی از مفاهیم هر انسان فرهیخته‌ای تا پایان قرن نوزدهم است، هرچند تجدید نظر در محکوم کردن «عصر روشنگری» را به ولفلين مدیونيم.