افتیمون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اَفتیمون | اَفتیمون | ||
گیاهی دارویی با نام علمی Cuscuta epithymum از تیرۀ پیچک صحرایی<ref>Convalvulaceae | گیاهی دارویی با نام علمی Cuscuta epithymum از تیرۀ [[پیچک]] صحرایی<ref>Convalvulaceae | ||
</ref>. گاهی نیز افراد جنس Cuscuta خود در تیره‌ای مجزا به نام Cuscutaceae قرار می‌گیرند. افتیمون نوعی سِس است. از دیگر نام‌های آن شَکوتا، شَکوث و حماض‌الارنب قابل ذکر است. این گیاهان، علفی و پیچیده و انگل اندام‌های هوایی گیاهان‌اند. گل‌های آن‌ها، سفید، صورتی و گاهی مایل به زرد است. این گیاه پراکنش وسیعی در اروپا، نواحی غربی و جنوب غربی آسیا، آلتایی و شمال افریقا دارد. در طب سنتی از این گیاه برای رفع بادهای روده و رفع امراض سوادوی استفاده کرده‌اند؛ همچنین آن را برای | </ref>. گاهی نیز افراد جنس Cuscuta خود در تیره‌ای مجزا به نام Cuscutaceae قرار می‌گیرند. افتیمون نوعی سِس است. از دیگر نام‌های آن شَکوتا، شَکوث و حماض‌الارنب قابل ذکر است. این گیاهان، علفی و پیچیده و انگل اندام‌های هوایی گیاهان‌اند. گل‌های آن‌ها، سفید، صورتی و گاهی مایل به زرد است. این گیاه پراکنش وسیعی در اروپا، نواحی غربی و جنوب غربی [[آسیا، قاره|آسیا]]، آلتایی و شمال [[افریقا، قاره|افریقا]] دارد. در طب سنتی از این گیاه برای رفع بادهای [[روده]] و رفع امراض سوادوی استفاده کرده‌اند؛ همچنین آن را برای [[تشنج|تشنّج]]، [[صرع]] و [[مالیخولیا]] مفید دانسته‌اند. امروزه از این گیاه برای رفع یبوست‌های ناشی از ضعف دستگاه هضم و یا کمی ترشح [[صفرا]] و محلول‌های آن برای شست‌وشوی زخم‌ها استفاده می‌کنند. این گیاه در اکثر نقاط ایران می‌روید. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۸
اَفتیمون
گیاهی دارویی با نام علمی Cuscuta epithymum از تیرۀ پیچک صحرایی[۱]. گاهی نیز افراد جنس Cuscuta خود در تیره‌ای مجزا به نام Cuscutaceae قرار می‌گیرند. افتیمون نوعی سِس است. از دیگر نام‌های آن شَکوتا، شَکوث و حماض‌الارنب قابل ذکر است. این گیاهان، علفی و پیچیده و انگل اندام‌های هوایی گیاهان‌اند. گل‌های آن‌ها، سفید، صورتی و گاهی مایل به زرد است. این گیاه پراکنش وسیعی در اروپا، نواحی غربی و جنوب غربی آسیا، آلتایی و شمال افریقا دارد. در طب سنتی از این گیاه برای رفع بادهای روده و رفع امراض سوادوی استفاده کرده‌اند؛ همچنین آن را برای تشنّج، صرع و مالیخولیا مفید دانسته‌اند. امروزه از این گیاه برای رفع یبوست‌های ناشی از ضعف دستگاه هضم و یا کمی ترشح صفرا و محلول‌های آن برای شست‌وشوی زخم‌ها استفاده می‌کنند. این گیاه در اکثر نقاط ایران می‌روید.
- ↑ Convalvulaceae