گرکو، ژولیت (۱۹۲۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
</ref> (۱۹۰۰ـ۱۹۷۷) را می‌خواند. موسیقیِ بیشتر این آوازها را ژوزف کوزما<ref>Joseph Kosma </ref> (۱۹۰۵ـ۱۹۶۹) می‌نوشت. در چندین فیلم ازجمله در ''اورفه''<ref>''Orphée ''</ref> (۱۹۴۹) اثر ژان کوکتو<ref>Jean Cocteau </ref> و فیلمِ ''اِلِنا و مردان''<ref>''Eléna et les Hommes''</ref> (۱۹۵۵) ساختۀ ژان رنوار<ref> Jean Renoir </ref> ظاهر شده است. در دهۀ ۱۹۶۰، اشعار سرژ گنسبور<ref>Serges Gainsbourg </ref> و ژاک برِل<ref>Jacques Brel</ref> را می‌خواند. بعد از دستگیری مادرش که عضو جنبش مقاومت دربرابر اشغالگران نازی بود، در ۱۹۴۳ به پاریس رفت و در کافۀ شبانۀ لو تابو<ref> Le Tabou </ref> در خیابانِ دوفینه<ref>Dauphine </ref> به کار مشغول شد (۱۹۴۶). در دهۀ ۱۹۴۰ او را الهۀ اگزیستانسیالیسم<ref>muse of existentialism </ref> می‌دانستند. حلقۀ پیرامونِ او را نویسندگان و فیلسوفانی همچون آلبر کامو<ref>Albert Camus </ref>، ژان پل سارتر<ref>Jean-Paul Sartre </ref>، سیمون دو بووار<ref>Simone de Beauvoir </ref> و موریس مرلوپونتی<ref>Maurice Merleau-Ponty</ref> تشکیل داده بود. در دهۀ ۱۹۵۰ در چند فیلم به کارگردانیِ داریل اف زانوک<ref> Darryl F Zanuck </ref>، ازجمله ''خورشید همچنان طلوع می‌کند''<ref>Rises The Sun Also</ref> (۱۹۵۷) ظاهر شد. زندگی‌نامۀ خودنوشتش با عنوانِ ''عنّاب''<ref>''Jujube''</ref>در ۱۹۸۲ روانۀ بازار نشر شد. | </ref> (۱۹۰۰ـ۱۹۷۷) را می‌خواند. موسیقیِ بیشتر این آوازها را ژوزف کوزما<ref>Joseph Kosma </ref> (۱۹۰۵ـ۱۹۶۹) می‌نوشت. در چندین فیلم ازجمله در ''اورفه''<ref>''Orphée ''</ref> (۱۹۴۹) اثر ژان کوکتو<ref>Jean Cocteau </ref> و فیلمِ ''اِلِنا و مردان''<ref>''Eléna et les Hommes''</ref> (۱۹۵۵) ساختۀ ژان رنوار<ref> Jean Renoir </ref> ظاهر شده است. در دهۀ ۱۹۶۰، اشعار سرژ گنسبور<ref>Serges Gainsbourg </ref> و ژاک برِل<ref>Jacques Brel</ref> را می‌خواند. بعد از دستگیری مادرش که عضو جنبش مقاومت دربرابر اشغالگران نازی بود، در ۱۹۴۳ به پاریس رفت و در کافۀ شبانۀ لو تابو<ref> Le Tabou </ref> در خیابانِ دوفینه<ref>Dauphine </ref> به کار مشغول شد (۱۹۴۶). در دهۀ ۱۹۴۰ او را الهۀ اگزیستانسیالیسم<ref>muse of existentialism </ref> می‌دانستند. حلقۀ پیرامونِ او را نویسندگان و فیلسوفانی همچون آلبر کامو<ref>Albert Camus </ref>، ژان پل سارتر<ref>Jean-Paul Sartre </ref>، سیمون دو بووار<ref>Simone de Beauvoir </ref> و موریس مرلوپونتی<ref>Maurice Merleau-Ponty</ref> تشکیل داده بود. در دهۀ ۱۹۵۰ در چند فیلم به کارگردانیِ داریل اف زانوک<ref> Darryl F Zanuck </ref>، ازجمله ''خورشید همچنان طلوع می‌کند''<ref>Rises The Sun Also</ref> (۱۹۵۷) ظاهر شد. زندگی‌نامۀ خودنوشتش با عنوانِ ''عنّاب''<ref>''Jujube''</ref>در ۱۹۸۲ روانۀ بازار نشر شد. | ||
| بین سال‌های 1966 تا 1977 همسر [[میشل پیکولی]]، بازیگر بود. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰
ژولیت گرکو (۱۹۲۷- فرانسه ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰م) (Greco, Juliette)
خواننده و بازیگر فرانسوی. به جریانِ پیشتاز فرهنگِ کافه‌های کرانۀ غربیِ پاریس پس از جنگ جهانی دوم تعلق داشت و در آوازهای خود سروده‌هایی از ژاک پر‌ور[۱] (۱۹۰۰ـ۱۹۷۷) را می‌خواند. موسیقیِ بیشتر این آوازها را ژوزف کوزما[۲] (۱۹۰۵ـ۱۹۶۹) می‌نوشت. در چندین فیلم ازجمله در اورفه[۳] (۱۹۴۹) اثر ژان کوکتو[۴] و فیلمِ اِلِنا و مردان[۵] (۱۹۵۵) ساختۀ ژان رنوار[۶] ظاهر شده است. در دهۀ ۱۹۶۰، اشعار سرژ گنسبور[۷] و ژاک برِل[۸] را می‌خواند. بعد از دستگیری مادرش که عضو جنبش مقاومت دربرابر اشغالگران نازی بود، در ۱۹۴۳ به پاریس رفت و در کافۀ شبانۀ لو تابو[۹] در خیابانِ دوفینه[۱۰] به کار مشغول شد (۱۹۴۶). در دهۀ ۱۹۴۰ او را الهۀ اگزیستانسیالیسم[۱۱] می‌دانستند. حلقۀ پیرامونِ او را نویسندگان و فیلسوفانی همچون آلبر کامو[۱۲]، ژان پل سارتر[۱۳]، سیمون دو بووار[۱۴] و موریس مرلوپونتی[۱۵] تشکیل داده بود. در دهۀ ۱۹۵۰ در چند فیلم به کارگردانیِ داریل اف زانوک[۱۶]، ازجمله خورشید همچنان طلوع می‌کند[۱۷] (۱۹۵۷) ظاهر شد. زندگی‌نامۀ خودنوشتش با عنوانِ عنّاب[۱۸]در ۱۹۸۲ روانۀ بازار نشر شد.
بین سال‌های 1966 تا 1977 همسر میشل پیکولی، بازیگر بود.
- ↑ Jacques Prévert
- ↑ Joseph Kosma
- ↑ Orphée
- ↑ Jean Cocteau
- ↑ Eléna et les Hommes
- ↑ Jean Renoir
- ↑ Serges Gainsbourg
- ↑ Jacques Brel
- ↑ Le Tabou
- ↑ Dauphine
- ↑ muse of existentialism
- ↑ Albert Camus
- ↑ Jean-Paul Sartre
- ↑ Simone de Beauvoir
- ↑ Maurice Merleau-Ponty
- ↑ Darryl F Zanuck
- ↑ Rises The Sun Also
- ↑ Jujube