مسجد لرزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

از مساجد معروف شهر تهران که در 1322ش توسط [[علی اکبر برهان]] تأسیس شد. از این رو، به مسجد برهانیه نیز معروف است. چون معمار این مسجد [[حسین لرزاده]] بوده و در خیابان لرزاده منشعب از خیابان خراسان قرار گرفته، به «مسجد لرزاده» شهرت یافته است. این مسجد بر اساس معماری قاجاریه با طاق‌های هفت کاسه، ستون‌های متعدد و محراب کوچک با کاشی‌کاری فیروزه‌ای رنگ، در مساحتی بالغ بر هزار و صد متر مربع ساخته شده است. علی اکبر برهان در این مسجد، مدرسۀ علمیه‌ای نیز ایجاد کرد که در آن، بسیاری از استادان و فقهای حوزۀ علمیه تهران پرورش پیدا کردند. اولین امام جماعت مسجد لرزاده نیز شخص آیت‌الله برهان بود.  

مسجد لرزاده به جز او، چندین امام جماعت داشت که عبارت بودند از: حجت‌الاسلام حاج سید محمد شجاعی که در دوره آیت‌الله برهان و بعد از وفات ایشان گه‌گاه به اقامۀ نماز می‌پرداخت، حاج شیخ‌ علی‌آقا تنکابنی ،معروف به فلسفی که از 1341 تا 1350ش امام جماعت مسجد بود، و از 1350ش نیز آیت‌الله [[عمید زنجانی، عباس علی (زنجان ۱۳۱۶ـ۱۳۹۰ش)|عباسعلی عمید زنجانی]]. از دیگر اشخاصی که در مسجد لرزاده به منبر می‌رفتند و از مهم ترین وعاظ آن بودند، می توان به [[حسین انصاریان|شیخ حسین انصاریان]] (از1347ش)، و محمد آشوری (در 1351 و 1352 )، اشاره کرد.

در 1342ش، آیت‌الله شیخ جواد فومنی حائری برای مدت کوتاهی امام جماعت مسجد لرزاده بود. او از علمای مبارز بود و در منابر و مساجد، برنامه‌های ضد حکومت شاهنشاهی داشت. آغاز فعالیت سیاسی مسجد لرزاده هم به زمان علی اکبر برهان بازمی‌گردد. در آن زمان، این مسجد از مراکز مهم مبارزه با حکومت پهلوی بود و از 1350 تا 1357 کانون مبارزات انقلابی در جنوب شرقی تهران و مرکز تجمع جوانان انقلابی به خصوص دانشجویان به شمار می‌رفت.